Δεν ξέρω τελικά πόσο σας άρεσαν οι φετινοί τελικοί του μπάσκετ αλλά εμένα για μια ακόμα φορά μου προκάλεσαν λύπη, αηδία και εκνευρισμό. Και στην τελική τι να πάω να κάνω; Αν δεν έχω μετάδοση αράζω στην τηλεόραση, κάνω το σχόλιό μου και τέλος. Να τρέχω στα γήπεδα για να κινδυνεύω να φάω καμιά μολότοφ έξω, να ακούω να βρίζουν μανάδες και νεκρούς μέσα, να φωνάζουν όλοι οι εξασφαλισμένοι για γενιές γενεών οικονομικά για μια κούπα για το ονόρε τους και να ψάχνει ο καθένας τους σχεδόν άλλοθι και έτσι να γκρινιάζει για την διαιτησία.
“Οκ”, είναι καλύτερες πράγματι οι συνθήκες από παλαιότερα που πέρναγαν πάνω από τα κεφάλια μας στα δημοσιογραφικά οι φωτοβολίδες από τα πιστόλια ή εμφανίζονταν και αεροβόλα αλλά αν έχεις πάει σε ένα Ισπανικό τελικό Clasiko Μπάρτσα – Ρεάλ και δεν είσαι οπαδός ή… ταλιμπάν επίσημος, σε πιάνει απογοήτευση και δεν έχεις όρεξη να πας καν… Να πας να κινδυνεύεις κιόλας ενώ δεν έχεις έξτρα επίδομα επικινδυνότητας; Οχι δεν θα πάρω αν μπορώ…
Φυσικά κανείς υπεύθυνος δεν θα κάτσει να ασχοληθεί. Ο Ολυμπιακός έφαγε μια τιμωρία για του χρόνου που και να μείνει ποιος θα ασχοληθεί και θα στενοχωρηθεί; Αλλωστε ΕΣΑΚΕ είναι οι ομάδες. Θα βγάλουν τα μάτια μόνοι τους; Μιλάμε για κατάντια… Κάθε μέρα πόλεμος ανακοινώσεων, θα φύγω ο ένας, θα φύγω ο άλλος. Ολόκληρο αστυνομικό ρεπορτάζ αν έφτασαν καλά στο γήπεδο.
Θες να πας στο γήπεδο, σκάνε μολότοφ και χημικά έξω. Μέσα να ακούς μόνο άγρια βρισίδια και αρνητικότητα στο μεγαλείο της. Γκρίνια απ’ όλους σχεδόν για την διαιτησία και προκατάληψη. Ξέρεις ότι στο τέλος ο χαμένος θα σκούζει… Οι παίκτες με τα μύρια δεν μιλάνε μην τσαντιστεί μαζί τους η διοίκηση… Αν είναι εννοώ σαν άνθρωποι να διαφωνούν με κάτι. Αγχος αν θα γυρίσει υγιής και πάει λέγοντας…
Αν είσαι δημοσιογράφος και πας σε αντίθετη έδρα ή είσαι ουδέτερος,άγχος αν θα στην πέσουν καθώς “κάθε μη δικός μας είναι εχθρός” λένε πολλοί… Αντί για Clasiψo τελικοί για …κλάψιμο λοιπόν αν αγαπάς το μπάσκετ. Απλά…