Και όμως το ματς της Βαλένθια για τον Ολυμπιακό είχε ιδιαίτερη σημασία. Η νίκη δεν λέει και τόσο πολλά με την βαθμολογική έννοια,αλλά λέει πάρα πολλά από άλλες παραμέτρους. Καθώς βασικά ο Ολυμπιακός επουλώνει τις πληγές του από το Κλάσικο, αποκτά ηρεμία για την συνέχεια και δείχνει ότι βρήκε τον προπονητή του. Από μια νίκη θα πει κανείς; Από μια νίκη και όχι μόνο είναι η απάντηση. Καθώς ο Ολυμπιακός φτιάχνει την ψυχολογία του, η νίκη αυτή είναι βάλσαμο και η παρουσία του Τόμιτς που είναι ο πιο αγαπητός εξ όλων τα τελευταία χρόνια από τον κόσμο, αποτελεί και την φυσική ασπίδα για την συνέχεια σε ένα δοκιμασμένο με τον Αλβέρτη παράδειγμα. Ο Τόμιτς με το καλημέρα έστω σαν υπηρεσιακός ηρέμησε τον κόσμο, η ομάδα φάνηκε συγκεντρωμένη και ήρεμη, ο αρχηγός Σπανούλης αισθάνεται πραγματικός αρχηγός με τον Τόμιτς στον πάγκο και πάνω απ όλα μια σημαντική νίκη σε πρεμιέρα Ευρωλίγκα μέσα στην Ισπανία και με μισή ομάδα δεν παύει να δίνει πόντους και αέρα στον Ολυμπιακό.
Ο Τόμιτς μάλιστα πιστώνεται πολλά πράματα. Μέσα σε μια εβδομάδα κράτησε τον Ολυμπιακό όρθιο . Η ομάδα μπήκε με καλή ψυχολογία αν και ερχόταν όχι μόνο από στραπάτσο αλλά με τεράστια πίεση και άγχος από τις τροπή που πήραν τα πράματα από τον κόσμο με την επίθεση στο ΣΕΦ μετά το χαμένο Κλάσικο. Η ομάδα είναι διαβασμένη και στημένη σωστά και ο Τόμιτς έκανε ήδη αλλαγές. Και όλα αυτά με μισή σχεδόν ομάδα χωρίς Παπαπέτρου, Ντάρντεν και βασικά Πρίντεζη. Πάνω απ όλα σταμάτησε να παίζει όμως με το χρονόμετρο στις αλλαγές. Αυτά που υπήρχαν επί Μπαρτζώκα δεν θα έχουν συνέχεια αν μείνει ο Τόμιτς. Άλλο ροτέισον για να υπάρχει συντήρηση και άλλο ροτέισον βάση χρονομέτρου και προγραμματισμού. Δεύτερη σημαντική καινοτομία στην φιλοσοφία η μεταχέιριση του Σπανούλη. Ο Τόμιτς του δίνει κλειδιά και ελευθέρας να κάνει ότι θέλει πάνω κάτω, όπως έκανε και ο Ίβκοβιτς με τον Τεόντοσιτς πχ στην Σερβία. Ο Σπανούλης έπαιξε 32′ και δεν είχε το άγχος του μπες βγες. Και φάνηκε ξεκάθαρα ότι αυτός αποφασίζει στο παρκέ. Ο Τόμιτς έκανε και άλλα όμως. Βασικά γύρισε το ματς με την χρησιμοποίηση του Λοζέσκι στο 4. Μεγάλο ρίσκο του βγήκε. Ο Σλούκας φάνηκε όπως και ο Μάντζαρης να έχουν καλύτερη αυτοπεποίθηση. Ακόμα έδειξε ότι προτιμά τουλάχιστον προς το παρόν περισσότερο τον Χάντερ από τον Ντάνστον ενώ από τον Πέτγουει ζήτησε συγκεκριμένα πράματα στην άμυνα βασικά και όχι στην επίθεση όπως γινόταν επί Μπαρτζώκα.
Γενικά ο Ολυμπιακός είχε καλύτερη διαχείριση και κοουτσάρισμα σε μια πολύ δύσκολη έδρα με μια δυνατή ισπανική ομάδα . Αγωνιστικά ο Ολυμπιακός παίρνει πολύ καλό βαθμό δεδομένου αντιπάλου αλλά και των απουσιών του και των ειδικών του συνθηκών. Από εκεί και πέρα η διοίκηση καλείται να πάρει μια απόφαση καθώς όσο δεν ανακοινώνει την παραμονή Τόμιτς για την σεζόν κάνει κακό και στην ομάδα και στον ίδιο τον τεχνικό της τον προσωρινό που θα αισθάνεται ανασφάλεια και στο τέλος αν του πουν μείνει θα είναι εξ ανάγκης επειδή δεν θα έχουν καρποφορήσει άλλες επαφές και θα τον έχει χάσει ψυχολογικά. Και εδώ που τα λέμε ποιόν να πάρεις; Ονομα μεγάλο δεν υπάρχει. Ο Κατσικάρης είναι μια λύση αλλά μην ξεχναμε ότι δεν έχει δουλέψει σε μεγάλη ομάδα και με πίεση. Ο Σφαιρόπουλος στάσιμος και ο Φλέμινγκ πχ ή άλλοι τύπου Κολέ δεν ξέρουν καν την ελληνική πραγματικότητα, δεν έχουν δουλέψει ποτέ με πίεση και ο Γάλλος μην ξεχνάμε ότι μέχρι να τον κάνει μάγκα ο Κολέ και η αυτοκτονία δύο σεζόν των Ισπανών θεωρούταν ένας μέτριος τεχνικός έως και αποτυχημένος και σε συλλογικό επίπεδο δεν έχει παρουσιάσει τίποτα. Αν είναι να φέρεις τον Κολέ πχ ασφαλώς κρατάς τον Τόμιτς που ξέρει την ομάδα καλύτερα απ όλους , έχει λόγω κόσμου μεγαλύτερη πίστωση απ όλους και είναι ασπίδα και εν τέλει είναι ξύπνιος, μάγκας και όλοι έλεγαν ότι έχει την στόφα και μπορεί να γίνει μεγάλος κόουτς.Και αν του βγει, έχει κόουτς για 10 χρόνια!