Ο χώρος του μπάσκετ δέχθηκε ένα ακόμα βαρύ πλήγμα… Από αυτά που σε πονάνε, σε λυγίζουν ακόμα και αν δεν είναι στον δικό σου περιβάλλον…
“Που ζούμε”, λέμε κάθε μέρα, τι συμβαίνει αναρωτιόμαστε πλέον… Ο Βασίλης Βουρτζούμης ένα από τα καλύτερα παιδιά του αθλήματος έφυγε από την ζωή μόλις στα 51 του… Ενα παιδί του χώρου που ήταν παντού αγαπητό… Ο Θεός παίρνει τους καλούς ακούμε καθημερινά γύρω μας… Ο Θεός δεν αποφασίζει για αυτά πιστεύω εγώ… Αλλά όλες οι συνθήκες που βιώνουμε στην καθημερινοτητά μας, από το περιβάλλον μέχρι την προσωπική μας ενέργεια… Κάθε μέρα ακούμε γύρω μας για καρκίνους, για θανάτους ακόμα και μικρών ανθρώπων κάτι που δεν βιώναμε παλιότερα και αυτό επιτείνει την ανησυχία και το άγχος μας που σκοτώνει…
Την Κυριακή είχαμε την απώλεια του Παύλου Γιαννακόπουλου και σήμερα του πολύ νεότερου Βουρτζούμη. Και φυσικά πόσων ακόμα ανθρώπων και νεαρότερης ακόμα ηλικίας,ακόμα και αθλητών,καθημερινά… Που μπορεί να μην ήταν τόσο γνωστοί και να μην τους γνωρίζαμε… Ζούμε σε δύσκολες εποχές και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να καταλάβουμε γιατί ζούμε και πως πρέπει να ζούμε… Τα λέω καθημερινά και στην μεταμεσονύχτια εκπομπή μου στον Sport24radio 103,3 τα λέω παντού κάθε μέρα και όσο το συνειδητοποιήσουμε τόσο το καλύτερο. Είμαστε ένα τίποτα αλλά και πολλά μαζί…
Θα πρέπει να εκτιμήσουμε όμως ότι το υπέρτατο αγαθό είναι η ίδια η ζωή και άρα η υγεία που μας την εξασφαλίζει.. Με αφορμή τους τελευταίους θανάτους στην πόρτα του χώρου ενασχόλησής μας και τον βαρύ πόνο και τα αμέτρητα “γιατί”¨, είναι ευκαιρία να κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας…
Υγεία φίλοι μου ,τίποτα άλλο. Βλέπω ανθρώπους γύρω μου να λένε δεν έχω σπιταρώνα, δεν μου έκατσε η γκόμενα, δεν πήρα την δουλειά με τα 5 χιλιάδες ευρώ και γελάω και αναρωτιέμαι που ζουν και αν έχουν καταλάβει τι γίνεται γύρω μας… Ο άλλος ή άλλη λέει “δεν είχαμε πρώτο τραπέζι” ή “που είναι η μπελβεντέρε μας’!
Και απορώ… Και λέω σε όλους αυτούς δεν έχει χτυπήσει την πόρτα του περιγυρού τους ο θάνατος; Δεν έχουν βάλει σωστές αξίες στην ζωή; Δεν έχουν σωστές προτεραιότητες; Δεν έχουν περάσει μια βόλτα από ένα νοσοκομείο να δουν τι συμβαίνει γύρω τους καθημερινά; Δεν έχουν περάσει από ένα νεκροταφείο να συνειδητοποιήσουν σε τι ηλικίες “φεύγει” κόσμος και κοσμάκης; Δεν τους ενδιαφέρει γιατί θεωρούν την υγεία τους δεδομένη; Και όμως δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο… Και πλέον η κακή ασθένεια και πόσες ακόμα χτυπάνε την πόρτα ξαφνικά και καθημερινά και δεν προλαβαίνεις να συνειδητοποιήσεις τι τελικά είναι η ζωή…
Η ζωή είναι υγεία φίλοι μου… Και η υγεία είναι ζωή… Και πρωτίστως πρέπει να έχουμε στην καθημερινή μας προσευχή αν πιστεύουμε στον Θεό ή όπου πιστεύουμε ,το ευχαριστώ… Ενα ευχαριστώ γιατί ζούμε σε ένα όμορφο πλανήτη με ανθρώπους γύρω μας έστω και αν οι συνθήκες διαβίωσης είναι χειρότερες από ποτέ και έχει χαθεί ο πραγματικός δρόμος και προορισμός για το σύνολο…
Να έχουμε όμως την υγεία να βλέπουμε καθημερινά τα φυτά, τα πουλιά, την θάλασσα, τον ήλιο, όσους αγαπάμε τέλος πάντων… Την υγεία μας να αποζητάμε, την βασική μας υγεία και ας έχουμε προβληματάκια λόγω των συνθηκών και μετά όλα τα άλλα… Αν έχεις υγεία είσαι πραγματικά πλούσιος, αν έχεις λεφτά κανείς δεν σου εξασφαλίζει ότι θα έχεις υγεία. Μπορεί με τα λεφτά όπως θα υποστηρίξουν πολλοί να έχεις καλύτερη ζωή, λιγότερο άγχος και καλύτερη πρόσβαση στην υγεία αλλά και πάλι όταν το κακό χτυπήσει την πόρτα δεν σε σώνει κανείς. Αντίθετα πολλούς είδαμε να μην έχουν να φάνε καλα καλά και να μακροημερεύουν… Υγεία λοιπόν… Υπέρτατο αγαθό…
Η ζωή είναι πολλά ,τα πάντα και ένα τίποτα όπως λέμε πολλές φορές,ένα κλικ που σε χωρίζει από τον θάνατο και ότι πιστεύεις για μετά ότι υπάρχει....Ειμαστε “υποχρεωμένοι” απέναντι στον Δημιουργό μας να κατανοήσουμε γιατί ζούμε και να ζήσουμε ανάλογα με τις αξίες που έχουμε μεσα μας έλεγε πάντα η σοφή και αείμνηστη μητέρα μου…
Η ζωή είναι τα πάντα, είναι δώρο Θεού.. Και πρέπει να την τιμήσουμε παρά τις μεγάλες δυσκολίες που οι περισσότεροι έχουμε… Και πρέπει να την ρουφάμε κάθε λεπτό γιατί ένα “κλικ”, μια κακιά στιγμή μας χωρίζει από τον ….άλλο κόσμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τιμάμε κάθε λεπτό με μια “πρέπουσα” ζωή γεμάτη ιδανικά,αξίες και αξιοπρέπεια… Επουδενί πρέπει να πέσουμε στην παγίδα του “βλέπεις ρε φίλε τι είναι η ζωή; Ενα “κλικ”… Ας ζήσω και εις βάρος των άλλων να περάσω καλά γιατί δεν ξερεις τι μου ξημερώνει”! Μέγα λάθος…
Τιμάμε το Δώρο Θεού….Και δεν το εκμεταλλευόμαστε ξεφεύγοντας από τους αέναους κανόνες που το διέπουν… Και έχουμε θετική ενέργεια.. Δεν ξέρω κατά πόσο αληθεύουν ή όχι νέες μελέτες που συνάδουν την ψυχολογία μας και την θετικοτητά μας με άπειρες ασθένειες και τις θεωρούν αυτοάνοσες..
Ξέρω όμως ότι όλοι πλέον συμφωνούν ότι όταν έχουμε θετικότητα δημιουργούμε καλύτερες συνθήκες και προοπτικές για την υγεία μας και την ζωή μας… Και είμαστε υποχρεωμένοι στον εαυτό μας να το πράττουμε καθημερινώς όσα …βουνά προβλημάτων κουβαλάμε….Άλλωστε αφού αναπνέουμε πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι και ευγνώμονες στον Θεό μας!