Δεν είμαι από αυτούς που συνηθίζουν για λόγους βασικά δημοσίων σχέσεων ή “πρέπει”να τιμούν όσους φεύγουν από την ζωή… Άλλωστε έχω την αιρετική ίσως άποψη ότι ο καθένας όταν φεύγει από την ζωή πρέπει να λαμβάνει και την ανάλογη προσοχή ισόποση της προσφοράς του... Συνεπώς το συγκεκριμένο μικρό άρθρο μου είναι γιατί πιστεύω ότι πράγματι πρέπει να γράψουμε κάτι για ένα άνθρωπο από τον επιχειρηματικό κόσμο – που ελάχιστα εκτιμώ σε βάθος – που θα έπρεπε και θα πρέπει να είναι ίνδαλμα για τους νέους επιχειρηματίες.
Αλήθεια πόσοι επιχειρηματίες και μάλιστα του μεγέθους ενός Παύλου Γιαννακόπουλου έχουν την δυνατότητα να πίνουν τον καφέ τους χωρίς συνοδεία; Και πόσοι πολύ περισσότερο αν έχουν ενασχόληση με τα αθλητικά; Μήπως θα τολμούσε να αγγίξει χέρι κανείς στο ΣΕΦ ή στο Καραϊσκάκης στον Παύλο Γιαννακόπουλο; Θα του το έκοβαν στο λεπτό οι σοβαροί φανατικοί του Ολυμπιακού που γνώριζαν πολύ καλά ποιός είναι ο Παύλος Γιαννακόπουλος. Από την προσφορά του με όλους τους τρόπους στην Θύρα 7 στην τραγωδία του ’80 μέχρι την ανάληψη όλων των εξόδων για να γίνει καλά ο περίφημος Ατίλιο! Και πόσες ακόμα περιπτώσεις που ο κ.Παύλος δεν ήθελε να βγουν προς τα έξω…
Γι αυτό και λέω ο κύριος Παύλος… Γιατί ήταν κύριος με “κάπα” κεφαλαίο. Άνθρωπος με “κάπα” κεφαλαίο. Δεν συνηθίζω να προσφωνώ κανένα που δε εκτιμώ κύριο τάδε… Και στις λίγες μου προσωπικές επαφές μιας και δεν είμαι των δημοσίων σχέσεων γενικά και επαφών, πάντα τον χαρακτήριζα από πραγματικό σεβασμό κύριο Παύλο εδώ και πολλά χρόνια, μια 20ετία και βάλε πριν… Οταν άλλους δεν τους προσφωνούσα καν μιας και αδιαφορούσα αφού δεν ήμουν υπάλληλος κανενός ούτε και προσδοκούσα κάτι. Μάλιστα υπάρχουν άπειρες ιστορίες του κ.Παύλου που δεν έχουν βγει προς τα έξω.
Μια φορά ένας φίλος φανατικός Ολυμπιακός και από τους σχετικά γνωστούς είχε ανάγκη ένα πανάκριβο φάρμακο για την μητέρα του. Τον φέραμε σε επαφή με τον κ.Παύλο,του είπε “πρόεδρε είμαι Ολυμπιακός να ξέρετε και μεροκαματιάρης, να βρούμε κάτι πιο φτηνό να κάνει την δουλειά αν μπορέσουμε”. .Και ο κ.Παύλος του έφερε το πανάκριβο φάρμακο που ήθελε ο φίλος σε μια εβδομάδα, του είπε τα λεφτά να μην σ’ απασχολούν και τον ρωτούσε ο ίδιος στο τηλέφωνο για την πορεία της μητέρας του.
Ο άνθρωπος αυτός έλεγε “πρόεδρο” μόνο τον Παύλο Γιαννακόπουλο και ποτέ αυτόν της ομάδας του. Και πήγαινε και στο ΟΑΚΑ μόνο να χαιρετήσει και να ευχαριστήσει για πολλοστή φορά. Αυτός και πολλοί ακόμα ήταν οι λόγοι που ακόμα και μέσα στους φανατικούς φίλους του Ολυμπιακού ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν πάντα ο “πρόεδρος”, σαν πρόεδρος της ομάδας τους δηλαδή. Και γι αυτό και προς τιμήν τους πολλά οπαδικά μπλογκ και σάιτ για να μαθαίνουν και οι νεότεροι έβγαλαν τις ιστορίες που έδειχναν πόσο μεγάλος άνθρωπος ήταν ο Παύλος Γιαννακόπουλος που έβαζε πάνω απ όλα τον άνθρωπο και όχι τις ομάδες. Και ας ήταν ο Παναθηναϊκός το χόμπι του…
Οπως είχε πει δεν είχε άλλα χόμπι όπως καζίνο, χαρτιά, τζόγος και άλλα...Υπόδειγμα οικογενειάρχη είχε μια τρέλα… Τον Παναθηναϊκό του… Και ποτέ δεν θα μάθουμε τι θα γινόταν αν είχε πάρει και την ΠΑΕ οποιαδήποτε στιγμή. Καθώς οι πληροφορίες μου κάποτε έλεγαν ότι θα έβαζε 100 εκατ. στην ομάδα εδώ και πολλά χρόνια για να την δει να πρωταγωνιστεί στην Ευρώπη. Σε εποχές πριν έρθουν τα επενδυτικά κεφάλαια από την Ασία και την Αραβία βέβαια. Αυτό ήταν και το μοναδικό του ίσως απωθημένο….
Η απώλεια του Παύλου Γιαννακοπουλου είναι τεράστια... Ειναι τεράστια γιατί ήταν τεράστια η προσφορά του στον κάθε απλό άνθρωπο που είχε ανάγκη…. Ενας μεγάλος άνθρωπος που χαιρόταν να προσφέρει και γι αυτό δεν είχε ανάγκη να έχει φρουρά παρά το πολύ μεγάλο επιχειρηματικό μέγεθος.
Παλιότερα οδηγούσε μόνος και μόνος έκανε την βόλτα του… Απέφευγε να προκαλεί, δεν πήγαινε μπουζούκια, πάντα ήθελε να είναι χαρούμενοι όλοι δίπλα του… Ποτέ δεν τον ακούσαμε σε σκάνδαλα… Ποτέ δεν παρασύρθηκε από τα εκατομμύρια και τον περίγυρο… Πιστός πάντα στην συζυγό του και στις αρχές της οικογένειας και πραγματικός πατριώτης όπως και ο γιός του Δημήτρης! Εφτιαξε μαζι με τα αδέλφια του μια ελληνική φαρμακευτική αυτοκρατορία που φαινόταν αδιανόητο κόντρα σε κολοσσούς εδώ και πολλές 10ετίες…
Μιλάμε για μια οικογένεια και ένα πρόσωπο ορόσημο στο επιχειρείν της χώρας μας… Η προσφορά του στον Ερασιτέχνη και στον μπασκετικό Παναθηναϊκό που τον έβγαλε απο την αφάνεια ειναι μικρή μπροστά στην κοινωνική του…
Ο γιος του Δημήτρης συνεχίζει με εξαιρετική επιτυχία και εξωστρέφεια πλέον στην σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης,το επιχειρηματικό του έργο… Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του και να συνεχίσουν το μεγάλο, διαχρονικό και πολύπλευρο έργο του… Καλό ταξίδι κ.Παύλο…