Όταν ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους πήγε στην Μπαρτσελόνα και οι Καταλανοί του έδωσαν το μεγαλύτερο μπάτζετ όλων των εποχών(μόνο ο Μίροτιτς κάνει 7 εκ.) ήταν σχεδόν βέβαιο ότι οι Μπλαουγκράνα θα τα σαρώσει όλα. Αμ δε! Η Μπάρτσα επέστρεψε πράγματι στα Φ4 μετά από χρόνια αλλά η διετία του Σάρας στην Βαρκελώνη δεν κρίνεται και απόλυτα επιτυχημένη. Μάλιστα οι τελευταίες του δηλώσεις για την φετινή σεζόν ότι η Μπαρτσελόνα πήγε καλά γιατί πάλεψε όλους τους τίτλους και στο μεταξύ δεν πήγε τελικό στην Ευρωλίγκα και έχασε με πλεονέκτημα έδρας τον εγχώριο τίτλο από την Ρεάλ, έφεραν και ένα διχασμό. Μάλιστα ο Μίροτιτς διαχώρισε εντελώς την θέση του μιλώντας για αποτυχία φέτος. Και σιγά μην τον κάνει… ντα ο Σάρας καθώς αν δεν είχε και τον Νίκολα δεν θα πήγαινε πουθενά μάλλον!
Από μια πλευρά, η Μπαρτσελόνα με τον Σάρας ξανάγινε ομάδα, παίζει άμυνα, γύρισε στα Φ4, πήγε έναν τελικό εκεί πέρσι στην Ευρωλίγκα, πήρε τον τίτλο πέρσι στην Ισπανία. Από την άλλη όμως όλα αυτά με το μεγαλύτερο μακράν μπάτζετ στην Ευρώπη συνιστούν επιτυχία; Πόσο δε μάλλον όταν η Μπάρτσα παίζει κακό μπάσκετ με έμφαση μόνο στην άμυνα. Ο Σάρας, όπως είπε και η μπασκετμπολίστρια και καλή φίλη Νίκη Μολφέτα σε ένα ποστ μου και πήρα την ιδέα για τον τίτλο, μάλλον μπέρδεψε τις φανέλες! Και νομίζει ότι είναι ακόμα στην Ζάλγκιρις που την έφτασε και στο Φ4 της Ευρωλίγκα συντελώντας ένα μικρό θαύμα. Αλλά άλλες οι απαιτήσεις στην Λιθουανική ομάδα που το ‘παλεύουμε’ ήταν υπεραρκετό και άλλες στην Μπάρτσα που κρίνεσαι από τους τίτλους και το μπάσκετ που παίζεις. Μάλιστα φέτος η Μπάρτσα ξεκίνησε με 6-1 απέναντι στην Ρεάλ, αλλά έχασε από αυτήν και τον τίτλο με πλεονέκτημα και στον ημιτελικό στο Φ4 της Ευρωλίγκα με ανατροπή από +12!
Η γκρίνια για τον Σάρας είναι υπαρκτή αν και στην Ισπανία δεν πολυασχολούνται με τους προπονητές. Ο Σάρας όμως κρίνεται και θα κριθεί από τους τίτλους. Η χρονιά ήταν αποτυχημένη και το μπάτζετ θα μειωθεί κάπως γι’ αυτό πάει και σε ξεσκαρτάρισμα.
Από εκεί και πέρα το μέτριο ειδικά για το μπάτζετ που έχει το λες και κακό το μπάσκετ που παίζει η ομάδα του και η συνεχόμενη γκρίνια του για τους διαιτητές ενοχλεί. Το ίδιο και η εικόνα ενός πολύ ταλαντούχου κόουτς που πίστευα θα ξεπεράσει και τον Ομπράντοβιτς αλλά προς το παρόν… πνίγεται στο άγχος του για νίκη, στα νεύρα που μεταδίδει και στους παίκτες του και προφανώς γι’ αυτό δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις με όλους αλλά και στη γκρίνια του για τους διαιτητές. Και δεν έχει την εξέλιξη προπονητικά που περιμέναμε. Του χρόνου με μικρότερο αλλά πάλι με ένα από τα μεγαλύτερα μπάτζετ στην Ευρώπη και χωρίς ΤΣΣΚΑ και ρώσικες ομάδες, θα έχει μια ακόμα ευκαιρία.
Για να δούμε…