Η ώρα του απολογισμού έφτασε. Πάντα τέτοιες μέρες είναι οι πιο δύσκολες ώρες. Και ειδικα για μια ομάδα μπολιασμένη στις επιτυχίες και τις διακρίσεις. Ακόμα και το αν πέτυχε ή απέτυχε αυτή η εθνική μας ομάδα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Από την μια πλευρά εύκολα και δικαίως θα πει κάποιος μα έκανε μόλις μια ήττα και αυτή δύσκολα σχετικά από την πανίσχυρη και στο τουρνουά αυτό Ισπανία που όπως και πέρσι η Σερβία στο μούντο που μας απέκλεισε στο χιαστί, πήγε τελικό. Με την λογική αυτή δεν μπορεί να μιλάμε για αποτυχία. Από την άλλη πλευρά αν πάμε με την λογική ότι το αποτέλεσμα μετρά , αποτύχαμε με την 5η θέση. Βέβαια εγώ δεν είμαι της άποψης ότι μόνο οι κούπες και τα βάθρα μετράνε. Ομως όταν έχεις την πληρέστερη εθνική της τελευταίας 10ετίας και η Ισπανία έχει σωρεία απουσιών σημαντικών, λες ότι ήρθε η ώρα. Η αλήθεια είναι κάπου στην μέση όμως καθώς και η πεντάδα της Ισπανίας έχει για …πρωινό την εθνική μας και είχα γράψει ότι αυτό είναι το πιο επικίνδυνο, ότι επειδή έχουν απουσίες οι ισπανοί ίσως έχουν λιγότερες γκρίνιες για το ποιός θα πρωτοπαίξει. Και εδώ που τα λέμε για να μιλάμε και προσγειωμένα, τι σχέση σαν σταρ μπορεί να έχει ο Πάου Γκασόλ με τον δικό μας αντίστοιχο Σπανούλη ή πριν Διαμαντίδη πχ; Η μέρα με την νύχτα είναι απλά… Για την Ευρώπη καλοί είναι οι δικοί μας. Εκτός Ευρώπης αστο καλύτερα…
Τελικά πόσο αποτυχία ήταν η πορεία μας; Η αλήθεια είναι ότι αποτύχαμε σαν αποτέλεσμα,αλλά συνολικά δεν μιλάς για αποτυχία παταγώδη καθώς πάλεψε η ομάδα και προσπάθησε. Δεν τεμπέλιασε κανείς. Η πλάστιγα όμως πάει στην αποτυχία και λόγω της εμφάνισης σε κρίσιμο ματς με την Λετονία αλλά και της συνολικής εικόνας που πάιξαμε στο 50% των δυνατοτήτων μας σαν ρόστερ. Καθώς δεν παιξαμε κανένα καλό ουσιαστικά παιχνίδι, δεν κάναμε κανένα μεγάλο ματς σε διάρκεια και τύπο εμφάνισης και δεν σκοτώσαμε κανένα θηρίο αν και κερδίσαμε την οικοδέσποινα Κροατία με την εμπειρία μας βασικά και με μια Κροατία που αποδείχθηκε στην συνέχεια πολύ λίγη. Aυτο ήταν το άσχημο. Οτι η ομάδα μας δεν απέδωσε το μπάσκετ που έπρεπε να αποδώσει και γι αυτό κρίνεται αποτυχημένη ως προς το αποτέλεσμα και το μπάσκετ που έπαιξε αλλά όχι και για να πάει στην πυρά..
Ο ΕΛΕΓΧΟΣ
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ
Ο Φώτης Κατσικάρης απέτυχε παταγωδώς. Μιλάμε για ένα προπονητή από τους πλέον εξελίξιμους αλλά και υπερτιμημένους ως φαίνεται στην χώρα μας. Αλλωστε και στο εξωτερικό δεν έχει βρει μεγάλη ομάδα τα τελευταία χρόνια και συμφώνησε αναγκαστικά στην ουσία με την μικρή Μουρθία και πήρε μια πληρέστατη εθνική ομάδα και απλά κέρδισε αυτούς που θα κερδίζαμε με τον οιοδήποτε στον πάγκο. Ο Κατσικάρης αρχικά έδειξε ότι έχει φτιάξει τα αποδυτήρια. Αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι μάλλον δεν είχε καλές σχέσεις με πολλούς παίκτες του . Στο κομμάτι ψυχολογία απέτυχε πλήρως. Η ομάδα δεν πίστευε στον εαυτό της, στο πιο κρίσιμο ματς με την Ισπανία αντί να μπει με τσαμπουκά μπήκε σαν να έπαιζε με την Dream Team και στο παιχνίδι με την μικρή και ελλιπή μην ξεχνάμε Λετονία που ήταν και κρισιμο, δεχθήκαμε ένα απίθανο 24-0!! Δεν μιλάμε καν για συστήματα που δεν υπήρχε τίποτα απολύτως. Κανένα για τον Αντετοκούμπο που είχε άπειρα μις ματς. Ο Κατσικάρης μόνο ακολουθούσε τους αντίπαλους προπονητές στα χαμηλά σχήματα. Και δεν ρίσκαρε ποτέ. Εξαφάνισε τα 3αρια μας και τον Σλούκα στην περιφέρεια όπως και τον Μάντζαρη. Που μαζί με τον Παπανικολάου είναι οι δύο καλύτεροι αμυντικοί μας. Και έγιναν αόρατοι. Εμμονή στον Ζήση και σε συγκεκριμένα σχήματα. Μπάσκετ αναχρονιστικό και απλά είχαμε μια καλή άμυνα. Ο Κατσικάρης παίρνει πολύ χαμηλό βαθμό και απογοήτευσε πλήρως δείχνοντας για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ότι δεν μπορεί την πίεση των χιαστι. Και μάλλον έδειξε ότι όχι απλά έμεινε στάσιμος προπονητικά αλλά πάει και προς χαμηλότερα και μαζί του χρεώνεται ίσως και το επιτελείο του το πόσο αδιάβαστοι ήταν σε πολλά ματς και ειδικά αναφέρω για παράδειγμα το πάρτι του γνωστού τριποντάκια Γιανισένοκς σε κρίσιμο σημειώνω ματς με τους λετονούς που μάλλον τον είχαν ξεχάσει πλήρως στα σκάουτινγκ ριπόρτ .Και τέλος βλέποντας τον Καιμακόγλου ντεφορμέ και ξέροντας ότι μπορεί να πάιξει με την Ισπανία του Μίροτιτς έπρεπε να πάρει τον Φώτση
ΟΙ ΑΠΟΧΩΡΗΣΑΝΤΕΣ
Πολύς λόγος γίνεται για τους αποχωρήσαντες. Και τα όσα ειπώθηκαν. Ο Βασίλης Σπανούλης έχει βάλει την εθνική ομάδα πάνω και από την υγεία του κάποιες στιγμές και δεν μπορεί να έχουμε παράπονο. Αποχωρεί και η ομάδα πρέπει να ξεκνήσει από την αρχή. Από την άλλη πλευρά βέβαια μην ξεχνάμε ότι παικταράδες με πολύ βαρύτερο πρόγραμμα στο ΝΒΑ όπως ο Πάου και ο Πάρκερ παίζουν ακόμα . Και δεν αποχώρησαν. Οπως είχε αποχωρήσει πολύ κακώς ο Διαμαντίδης. Κανονικά θα έπρεπε να απαγορεύεται να λέει ο κάθε παίκτης αποχωρώ εκτός αν ο ίδιος ο προπονητής θέλει ανανέωση. Βέβαια να έχεις ένα παίκτη που δεν θέλει να πάιζει; Δύσκολο θέμα.
Ο Μπουρούσης είχε και δίκαια αλλά και άδικα βάλλοντας κατά μερίδας του Τύπου. Είναι πάντα παρορμητικός. Ο Μπουρούσης πέρσι ήταν εξαιρετικός, φέτος πάλεψε και δεν είναι σε ηλικία αποχώρησης και δεν ξέρουμε καν αν είπε ότι αποχωρεί όπως τα ίδια ισχύουν και για τον Ζήση.
ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ
Ξεκινάμε από την περιφέρεια. O Σπανούλης έκανε ένα καλό ματς με την Κροατία, αλλά δεν ήταν σε καμία περίπτωση ο γνωστός Σπανούλης και παίρνει ενα μέτριο βαθμό καθώς έμεινε χαμηλά και δεν ήταν ο ηγέτης στην επίθεση αλλά προσπάθησε να μοιράσει την μπάλα. Ο Νικ Καλάθης εντυπωσίασε καθώς αν και δεν έχει το κάτι τρομερό να δείξει ηγέτης, είναι ενας χρήσιμος πλέι μέικερ που βελτίωσε και το περιφερειακό του μακρινό σουτ πάρα πολύ και έτσι αν και δεν είναι πόιντ σταρ, είναι ένας πολύ καλός άσος και ηγέτης της περιφέρειας στα επόμενα χρόνια. Ο Ζήσης είναι πατριώτης της εθνικής μας πάνω απ όλα και πάντα εδώ και είναι άξιος . Αλλά δεν μπορεί να έχει τόσο χρόνο συμμετοχής στο σύγχρονο επίπεδο και λόγω στιλ και ηλικίας. Χρειάζεται για ρόλους σαφώς και είναι απαράδεκτο να ακούμε ότι παίζει με μέσο στην εθνική αλλά δεν είναι για πάνω από 7-8′. Πήρε πολύ καλό βαθμό σαφώς όπως και ο Σλούκας που πάντως εξέθεσε τον Κατσικάρη που τον είχε στον πάγκο παρκαρισμένο. Ο Σλούκας είναι από τους καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη να αλλάζει ρυθμό αλλά ο Κατσικάρης τον εξαφάνισε όπως κυρίως και τον καλύτερο αμυντικό μας τον Μάντζαρη που δεν έπαιξε σχεδόν καθόλου.
Στα φόργουορντ ο Αντετοκούμπο αν και έχει την διαφορά μπάσκετ Αμερικής-Ελλάδας και ότι δεν ξέρει να παίζει στο σετ μπάσκετ, εν τούτοις ήταν εξαιρετικός ειδικά στο ριμπάουντ και παρά το ότι παίζει άλλη θέση στο ΝΒΑ και άλλη εδώ. Ο Αντε έδειξε ότι μπορεί να γίνει ο νέος ηγέτης μας αρκεί πάντως να βελτιωθεί στο σουτ γιατί είναι διαφορετικό το μπάσκετ στην Ευρώπη. Οπως και να έχει όμως έδειξε πανέτοιμος να είναι στους κορυφαίους παίκτες μας στα επόμενα χρόνια. Ο Παπανικολάου έιναι γνωστό όπως έχουμε πει ότι έχει πάρει την κατιούσα στην καριέρα του λόγω ΝΒΑ και πρέπει να προσέξει τις επιλογές του. Δεν επιτρέπεται όμως να πάιζει ελάχιστα έως καθόλου. Ειδικά καθώς στην επίθεση μπορεί να είναι πάντα μέτριος, αλλά στην άμυνα δεν ξέχασε το πάθος του ασφαλώς. Και τέλος πήρε τον Περπέρογλου που είναι ένας παίκτης μεγάλης εμπειρίας και με καλό σουτ και θα έπρεπε να έχει ένα δεκάλεπτο χαλαρά και τελικά ήταν στο λούκινγκ χάνοντας ένα χρήσιμο παίκτη. Αρα ούτε αυτός μπορεί να κριθεί όπως και οι Παπανικολάου και Μάντζαρης.
Στους ψηλούς ο Κουφός είναι καλός ρολίστας σε υψηλό επίπεδο αλλά χρησιμότατος για την λειψή εθνική μας στην φροντ λάιν. Και έτσι έδειξε πολύ χρήσιμος. Οι 10π και 7ρ είναι καλο νούμερο και ο Κουφός έδειξε ότι είναι απαραίτητο εργαλείο για τα επόμενα χρόνια στην ομάδα μας που δεν έχει και τα καλά σέντερ. Ο Μπουρούσης δεν πηγε άσχημα και μια χαρά πήγαμε στο σέντερ αν σκεφτούμε ότι οι δύο παίκτες μας είχαν 22π και 12ρ μ.ο Ο Καϊμακόγλου έδειξε πολύ ντεφορμέ και ψαχνόταν και γι αυτό εκ του αποτελέσματος δεν άξιξε την κλήση του. Ενώ ο Πρίντεζης δεν έκανε την διαφορά αυτή την φορά αλλά δεν ήταν και κακός ασφαλώς.
*Για την επόμενη μέρα θα μιλήσουμε σε επόμενο άρθρο
*Με ρωτάνε φίλοι για Ισπανία και Καζλάουσκας. Η Ισπανία είχε γράψει ότι χωρίς τα μισά αστέρια της ίσως παίξει καλύτερα καθώς δεν θα έχει γκρίνιες και εσωτερικά θέματα και η πεντάδα της είναι καλύτερη και από της Γαλλίας. Οσο για τον Καζλάουσκας είναι πάντα ένας έμπειρος και σοβαρός κόουτς που παίρνει αποτελεσματα και παίζει και άμυνα αλλά δεν είναι και σύγχρονος με ότι αυτό συνεπάγεται. Αλλά σε αυτό το επίπεδο η εμπειρία είναι σημαντική μην ξεχνάμε