Η Ελλάδα είναι ήδη πετυχημένη στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας. Σε βασικές γραμμές και συνεχίζει. Και αυτό καθώς είχε εξ αρχής τρεις βασικούς στόχους. Ο ένας να γίνει ομάδα με την σημασία της λέξεως και να παλεύει. Να έχει κατεύθυνση, να ξέρει τι παίζει. Και το πέτυχε αυτό καθώς παρά τις ελλείψεις, ξέρει τι παίζει, έχει κατεύθυνση, ο Κατσικάρης έχει κάνει καλή δουλειά και δεν ψάχνεται στο παρκέ και πολεμά σωστά με τα όχι και πολλά όπλα που έχει στα χέρια του. Κοινώς έφτιαξε μέσα σε ένα δίμηνο ομάδα, παίζει άμυνα καλή, έχει καλά αποδυτήρια αυτή η ομάδα και παλεύει. Ακόμα δεν την έχουμε δει στα δύσκολα βέβαια αλλά αυτό μας αρκεί αρχικά σε μια μεταβατική σεζόν καθώς ακόμα και αν αποτύχει να πάει στην οκτάδα, θα έχει ήδη βάσεις για την νέα σεζόν που παίκτες της από το ΝΒΑ θα είναι βελτιωμένοι και θα έχει και επιστροφές λογικά. Συνεπώς κάτι γίνεται επιτέλους.
Από εκεί και πέρα θέλαμε να πάρουμε την πρόκριση αρχικά στην 2η φάση . Και για να γίνει αυτό θα έπρεπε να κερδίσουμε δύο μέτριες ως κακές σε αρχική εκτίμηση ομάδες, την Σενεγάλη και τις Φιλιππίνες. Επειδή έχουμε απουσίες και είμαστε σε μεταβατική σεζόν και επειδή έχουμε πάθει ζημιές από τέτοιες ομάδες τα τελευταία χρόνια, υπήρχε και ανησυχία. Η ομάδα πεντακάθαρα καθάρισε και τους δύο αυτούς αντιπάλους και μάλιστα αποδείχθηκαν πολύ πονηρές ομάδες κάνοντας εκπλήξεις και παλεύοντας στα ίσα τα άλλα μεγάλα ονόματα του ομίλου τις Κροατία και Αργεντινή. Και με σοβαρότητα και επιβλητικό τρόπο. Και πέτυχε και τον 3ο στόχο που ήταν να αποφύγει την Ισπανία στα χιαστί. Για να γίνει αυτό έπρεπε βασικά να κερδίσει το Π.Ρίκο. Που το κέρδισε επίσης καθαρά βοηθούμενη σαφώς και από τις σημαντικές του απουσίες αλλά μην ξεχνάμε ότι εμείς έχουμε ακόμα μεγαλύτερες. Άρα αυτό δεν μειώνει την επιτυχία μας
Συνολικά η Ελλάδα έχει πάρει εξαιρετικό βαθμό. Παίζει στο πικ της βάση δυνατοτήτων. Είναι ομάδα με την σημασία της λέξεως, κρύβει τις αδυναμίες της και καταφέρνει να σκοράρει πάνω από τα στάνταρ της αν και εδώ προσέχουμε ότι ακόμα δεν έχουμε παίξει με δυνατές ομάδες. Όμως έχει κατεύθυνση, είναι δουλεμένη, έχει την άμυνα και θα παλέψει σε κάθε χιαστί με όλους πλην ΗΠΑ και Ισπανίας μιας και επίσης και οι άλλοι έχουν αδυναμίες. Στο ματς με το Π Ρίκο μου έκανε εντύπωση ότι οι ψηλοί μας Μπουρούσης και Καιμακόγλου έιχαν 11 ασίστ μαζί(!) που σημαίνει πολύ πολύ δουλειά στο παρκέ. Γι αυτό και είμαι αισιόδοξος. Ο Καλάθης πάει καλά και στο σετ μπάσκετ, ο Ζήσης δειχνει πόσο χρήσιμος είναι και άλλωστε είναι ο πρώτος μάγκας της ομάδας αυτής καθώς δεν έχει χάσει διοργάνωση και δεν λέει ποτέ όχι. Ο Βασιλειάδης στο ρόλο του όπως και οι Σλούκας-Μάντζαρης που πάντως δεν δείχνουν και στην καλύτερη κατάσταση. Ο Παπανικολάου συνεχίζει να προβληματίζει στην επίθεση αλλά έχει την άμυνα και εμπειρία πλέον. Ο Αντετοκούμπο ψάχνεται αλλά στο ανοιχτό γήπεδο….σκοτώνει και είναι ατραξιόν. Στους ψηλούς σε τρομερή φόρμα το δίδυμο Μπουρούση-Πρίντεζη και παίκτης ομάδας πολυεργαλείο ο Καιμακόγλου. Και για ρόλους μικρούς Βουγιούκας-Γλυνιαδάκης στο σέντερ. Εξαιρετική η διαχείριση του Κατσικάρη δηλαδή ειδικά αν συγκρίνουμε με πέρσι με τον Τρινκέρι που είχε χάσει την μπάλα!
Από εδώ και πέρα τα πράματα δυσκολεύουν για την εθνική μας που θέλει και καλό πλασάρισμα και γιατί όχι και την πρωτιά που ίσως αρκεί και με μια νίκη με την Κροατία την Τετάρτη. Η Ελλάδα δεν θα έχει πλέον εύκολο ματς και περιμένουμε θρίλερ και με την Κροατία και με την Αργεντινή αλλά πλέον και χωρίς άγχος και με καλή ψυχολογία. Συνεπώς δικαιολογούμαστε να ελπίζουμε. Πάντως και με την Σερβία και την Γαλλία στα χιαστί ντέρμπι και με σοβαρές ελπίδες θα έχουμε, ενώ καλο είναι να αποφύγουμε την Βραζιλία που την θεωρώ καλύτερη καθώς έχει και κοντούς και ψηλούς από το ΝΒΑ και φέτος παίζει και άμυνα.