O Σωτήρης Γεωργίου όπως μόνο αυτός ξέρει αρθρογραφεί για την Εθνική μας ομάδα στο Μουντομπάσκετ…
H Ελλάδα λοιπόν έκανε το 5/5. Όνειρο; Ναι, όνειρο! Αν συνυπολογίσουμε τα προβλήματα μας, τον πονηρό και δύσκολο όμιλο μας και προσθέσουμε και την εικόνα μας και όχι τα αποτελέσματα, η Ελλάδα όχι απλά έπιασε ταβάνι αλλά έβγαλε γεωτρύπανο και το τρύπησε! Η Ελλάδα του 7,7 -8 παίζει μπάσκετ του 9 ξεπερνώντας κάθε προσδοκία. Και κυρίως βγάζοντας υγεία και αυτό είναι το σημαντικότερο. Δεν ξέρω τι νταραβέρια είχαν πέρσι τα αποδυτήρια όταν μίλαγε για ξεκαθάρισμα ο Σπανούλης, αλλά φέτος η ομάδα είναι ομάδα κολεγίου , έχει εξαίρετο κλίμα και παίζει με τρομερό πάθος. Και παίζει και εξαιρετικό μπάσκετ. Μια ομάδα με εμφανή αδυναμία στην επίθεση και στο σετ μπάσκετ και στο ριμπάουντ, όχι απλά τα ξεπέρασε, αλλά τα μετέτρεψε σε όπλα της. Αυτό είναι αποτέλεσμα όχι συγκυρίας ειδικά όταν μιλάμε για όμιλο και όχι για μεμονωμένα ματς, αλλά δουλειάς. Που ξεκινά από το προπονητικό επιτελείο. Που παίρνει τα πιο πολλά εύσημα. Και όλη αυτή η ιστορία έχει μια σοβαρή παρακαταθήκη για το μέλλον που κρατάμε ακόμα και αν χάσουμε από τους Σέρβους την Κυριακή.
Η ομάδα είναι ήδη επιτυχημένη γιατί έπαιξε μπάσκετ, δούλεψε, έπαιξε στο πικ της και πιο πάνω , προκρίθηκε αήττητη από τον πιο πονηρό και δύσκολο όμιλο, απέφυγε την Ισπανία στο χιαστί και ήταν αρχόντισσα στα ντέρμπι με καλύτερες απ αυτήν ομάδες. Και δεν κέρδισε με κλεφτοπόλεμο αλλά με μπάσκετ. Το χιαστί είναι ένα ματς. Μπορεί να πάμε και τετράδα(δεν θα συμφωνήσω με κάποιους διεθνείς ότι μην μιλάμε για μετάλλιο….Τρώγοντας και βλέποντας τους γύρω ανοίγει η όρεξη. Αυτή η ομάδα μας και βλέποντας και τους άλλους και με τις ελλείψεις τους μπορεί να πάει τετράδα),μπορεί και σπίτι μας. Αλλά σίγουρα δικαιώνεται και ο Βασιλακόπουλος για την wild card γιατί η ομάδα έγινε ομάδα πάλι και επέστρεψε στο πάλκο και γιατί έγινε η νέα αρχή.
Η Ελλάδα ξεπέρασε αγωνιστικά κάθε προσδοκία. Με τρομερή δουλειά από τον Κατσικάρη ειδικά στην άμυνα καθώς ατομικά δεν είμαστε κάτι τρομερό ούτε έχουμε τους εξολοθρευτές. Αλλά η ομάδα έχει κάνει τεράστια δουλειά με τις αλληλοκαλύψεις, με τις αλλαγές, με τις περιστροφές, με τις αποστάσεις και συνολικά καταπίνει κάθε αντίπαλο και συνήθως υπάρχουν δύο παίκτες στον έναν αντίπαλο! Έτσι η ομάδα μας παίζει τρομερή άμυνα και κατάπιε ομάδες με τρομερά ρόστερ και έφεση στο σκορ όπως η Κροατία και η Αργεντινή. Μετατρέψαμε έτσι το πρόβλημα της απουσίας του κλασικού ριμπάουντερ σε όπλο μας και είμαστε 4οι στο τουρνουά και με την Αργεντινή πήραμε 16 παραπάνω! Σκοράρουμε σαν …τρελοί και χωρίς να σουτάρουμε καλά γιατί διαβάζουμε τον αντίπαλο και τις αδυναμίες του όταν εμείς κρύβουμε επιμελώς τις δικές μας. Όλα αυτά είναι δουλειά του Κατσικάρη που επιτέλους λέμε βρήκαμε προπονητή, ο ίδιος επιστρέφει στο προσκήνιο μετά από μια όχι μεγάλη πάντως απραξία με τον καλύτερο τρόπο και δείχνει έτοιμος και για μεγάλο κλαμπ πλέον.
Η Ελλάδα μας των χρυσών ρολίστων δείχνει ότι έχει αστέρες με το μπάσκετ, το ομαδικό μπάσκετ που παίζει. Και μην ξεχνάμε ότι ήμασταν σε ένα πονηρό όμιλο πέραν των προαναφερόμενων μαζί με το πάντα επικίνδυνο Π Ρίκο και τις Σενεγάλη που έκανε το μπαμ και προκρίθηκε και τις Φιλιππίνες που σε άλλο γκρουπ θα έβλεπε και πρόκριση! Η Ελλάδα έιχε πολλά τρικ. Αρχικά με το δίδυμο Καλάθη-Ζήση μαζί στην περιφέρεια που βγήκε απόλυτα με τον πρώτο να μην έχει όλη την πίεση πάνω του και τον δεύτερο να έχει ανάσες στα σουτ αφού δεν ήταν αναγκασμένος να κατεβάζει και συνέχεια τη μπάλα. Έτσι είχαμε άριστη κυκλοφορία της μπάλας. Με την λογική αυτή παραγκωνίζεται ο Βασιλειάδης αλλά σε άλλα ματς θα έχει τον χρόνο του. Άλλωστε όταν κάτι βγαίνει από τα τρικ σου δεν τα αλλάζεις αμέσως. Ο Κατσικάρης είδε ότι ο Αντετοκούμπο δεν μπορεί ακόμα να παίξει στο 4 ή το 2 και αναγκαστικά μοιράζει χρόνο με τον Παπανικολάου αλλά έχει τρομερή ενέργεια στην κομβική για τις βοήθειες αυτή θέση. Ο Καλάθης είναι ώριμος και βελτιωμένος πολύ και στο σετ μπάσκετ και δεν παρασύρεται και σουτάρει και καλύτερα. Ένα ακόμα δείγμα της τρομερής ομαδικότητας και δουλειάς είναι ότι οι ψηλοί μας πασάρουν σαν πλέι μέικερ και γι αυτός είχαμε και ματς με τους Μπουρούση-Καιμακόγλου να έχουν μαζί πάνω από 10 ασίστ. Όσες και ο Ζήσης με την Κροατία, νούμερο που θύμισε Νας από το ΝΒΑ και ειδικά οταν μιλάμε για Μουντομπάσκετ και ντέρμπι. Το μακρινό σουτ πάντως παραμένει πρόβλημα καθώς είμαστε μόνο κατά συνθήκη ομάδα με σχετικά αξιόπιστους σουτέρ και άλλωστε έχουμε μόλις 34% στον τομέα αυτό .
Ατομικά Καλάθης και Ζήσης είναι εγγύηση με τον δεύτερο να σκοράρει όταν πρέπει και να πασάρει όταν πρέπει με την τεράστια εμπειρία του και μπασκετικό του μυαλό (δεύτερος προπονητής). Ο Βασιλειάδης δεν έχει φανεί αλλά θα πάρει χρόνο όταν έχουμε πρόβλημα και παίρνει σουτ και δεν του λέει κανείς τίποτα. Ο Μάντζαρης είναι έξω από τα νερά του,ο Σλούκας πιο ορεξάτος. Ο Παπανικολάου αν δεν είχε το πρόβλημα στην επίθεση στο σετ μπάσκετ θα ήταν πρώτης γραμμής 3αρι και ο Αντετοκούμπο ακόμα ψάχνει πατήματα, θέση και να μάθει το παιχνίδι. Για την ηλικία του πάντως και τις παραστάσεις που έχει είναι πολύ πολύ καλύτερος του αναμενόμενου. Ο Μπουρούσης θυμίζει κλασικό πλέον 5αρι με τρομερό πάθος και έφεση στο ριμπάουντ και πασάρει και καλά. Τρομερή βελτίωση και γέμισε το παιχνίδι του. Ο Πρίντεζης από τα καλύτερα 4αρια στην Ευρώπη σε φόρμα. Τρομερή δουλειά από τον Καϊμακόγλου που δεδομένων των στάνταρ του είναι ίσως ο κορυφαίος της εθνικής με σκορ, ριμπάουντ, τρίποντο και πάσα! Αθόρυβος αλλά πολύτιμος. Ο Βουγιούκας αυτός που περιμέναμε. Ράθυμος στην άμυνα, αποτελεσματικός στην επίθεση. Και ο Γλυνιαδάκης για ρόλο 2-3′. Σαφώς τέλος για να κλείσουμε περί ρόστερ καταλαβαίνει κανείς που θα ήταν αυτή η ομάδα με τον Σπανούλη και ένα ψηλό ακόμα. Φαβορί για μετάλλιο θα ήταν σαφώς.
Σερβία λοιπόν. Χωρίς Ίβκοβιτς δεν μ αρέσει και το είχα πει και μας δικαιώνει και αυτή. Δεν ξέρει τι παίζει. Πολύ λίγος ο Τζόρτζεβιτς στον πάγκο που προσπαθεί εδώ και χρόνια ανεπιτυχώς να γίνει προπονητής και είναι πιο μπερδεμένος από το μπέρδεμα και με Τεόντοσιτς-Κρίστιτς κολώνες μας αρκεί…. Δεν πείθει αυτή η Σερβία, αλλά είναι Σερβία. Φανέλα. Και έχει και ταλέντο. Και εμείς παλεύουμε να παίζουμε στο πικ μας. Στην κακή μας μέρα έχουμε σοβαρές αδυναμίες και είναι λίγο ανησυχητικό ότι σε τέτοιο τουρνουά ακόμα δεν έχουμε βγάλει κακή μέρα και έχουμε τρομερή διάρκεια ακόμα και μέσα στα ματς(μόνο 2-3 νεκρά διαστήματα σε 5 αγώνες!). Το ματς με τους Σέρβους θα είναι ντέρμπι και αλίμονο αν λέμε είμαστε γκραν φαβορί. Αν παίξουμε όμως όπως παίξαμε είμαστε ένα κλικ πάνω και μπορούμε να πάμε οκτάδα και βλέπουμε!