Τα είπαμε και χτες και τα λέμε και σήμερα. Τα λέμε καιρό ότι αυτές είναι οι δυνατότητες της Ελλάδας στο μπάσκετ όταν παίζει χωρίς τα μεγάλα ονόματα και καθώς άλλο οι διεθνείς μας με τις καλές περγαμηνές και διακρίσεις στο επίπεδο των μικρών Εθνικών και άλλο πιο μετά. Συνεπώς ας είμαστε ρεαλιστές. Μπορεί κάλλιστα να ειχαμε χάσει όπως θα έπρεπε βάση εικόνας σε όλο το ματς από τη τραγική Βουλγαρία με το μπάσκετ εποχής 70′, όταν ήταν ντέρμπι τα παιχνίδια με την γείτονα χώρα. Και ας είχε χάσει η Βουλγαρία αυτή προχτές με 88-49 από την Βοσνία! Και ας την είχαμε κερδίσει σχετικά εύκολα με 10π στην Πάτρα.
Ομως όπως έγραψα στο περασμένο χτεσινό μου μπλογκ, η Εθνικη που πήγε στο “παράθυρο” της Βοσνίας δεν έχει καμία σχέση με την ομάδα που είδαμε πχ στην Πάτρα καθώς έχουμε αλλαγές. Από εκεί και πέρα όμως πρέπει να καταλάβουμε ότι μπορεί τα ΜΜΕ να αβαντάρουν τους παίκτες και την ομάδα για δικούς τους λόγους αλλά η πραγματικότητα είναι ότι είμαστε μια ομάδα με πολύ λίγο ταλέντο και που αν εξαιρέσουμε 7-8 παίκτες και τους ΝΒΑερς το επίπεδο μας είναι πλέον χαμηλότερο από ποτέ και το μέλλον δυσοίωνο αρέσει δεν αρέσει. Αυτή είναι η μια πραγματικότητα που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε για να μην έχουμε και υπερβολικές απαιτήσεις και γκρίνιες. Η άλλη είναι ότι σε αυτά τα “παράθυρα”γίνεται ο ..κακός χαμός και τι να πουν πχ Σέρβοι και Λιθουανοί με ακόμα χειρότερες ήττες από εμάς.
Στο τώρα η Εθνική μας έπεσε από την Ακρόπολη και ο μοναδικός με …αλεπίπτωτο ο Γιάννης Αθηναίου βρήκε και πορτοφόλι και μας έσωσε και μας στέλνει κατευθείαν και χωρίς άγχος στο Ευρωμπάσκετ του 2022 πλην εξαιρετικού απροόπτου. Οπως και να έχει η Ελλάδα κουτσά στραβά καθώς περνάνε τρεις πιστεύω και να έχανε θα περνάγαμε. Προφανώς το 15-1 στα “παράθυρα” με εξαίρεση την ήττα στο Βελιγράδι είχα ..θεοποιήσει τις δυνατότητες του Ελληνικού μπάσκετ που με την άμυνα και την τακτική έβρισκε πιο εύκολα ρυθμό στις έκτατες αγωνιστικές υποχρεώσεις με τα δευτερότριτα που λέμε ,κάτι που ισχύει για όλους όμως. Γενικά αυτός ο τρόπος διεξαγωγής είναι άδικος για πολλές ομάδες και χωρίς πολύ νοημα καθώς παραπλανεί.
Τέλος καλο όλα καλά,αλλά ας γίνουμε ρεαλιστές. Ακόμα και να χάναμε δεν υπήρχε λόγος για αφορισμούς. Αλλά τι μπασκετ περιμένατε δηλ να παίξει αυτή η Ελλάδα με αυτό το ρόστερ; Θα μπορούσαμε καλύτερα, συμφωνώ. Αλλά Οκ παιχνίδι είναι. Η αλήθεια είναι ότι όταν χάναμε με 16π από μια Βουλγαρία που περπάταγε και δεν στεκόταν ούτε στην Α 2 και έχανε λέι απ και όλα τα ριμπάουντς ειδικά στο τέλος που κουράστηκε,δεν υπήρχαν λόγια. Πόσο δε μάλλον όταν η περίφημη αμυνά σου έχει φάει 13τρ από αυτή την ομάδα που πλην του νατουραλιζέ Ντι Μποστ δεν θύμιζε καν ομάδα μπάσκετ!
Οπως και να έχει στο τέλος έγινε ένα θαύμα με το σκορ στο 63-68 και μπάλα Βουλγαρία στα 30”! Ο Αθηναίου με δυο τρίποντα από τα 8,5μ μετά τα 4 σερί άστοχα της ομάδας που κακώς δεν έβαζε την μπάλα στη ρακέτα που περπάταγαν οι αντίπαλοι και ο Κατσίβελης με κάρφωμα ισοφάρισαν σε μια κλασική Ελληνική ανατροπή από τα παλιά. Από εκεί και πέρα όλα ήταν απλά. Η Βουλγαρία αυτοκτόνησε και εμείς χαρήκαμε…