Καθημερινά ακούμε για τις Ελληνικές ομάδες ότι δεν βάζουν πολλά λεφτά και ότι έτσι θα βλέπουμε από τον καναπέ τα Φάιναλ Φορ. Επί της ουσίας δεν είναι ακριβώς έτσι αλλά είναι και έτσι. Ασφαλώς τα λεφτά δεν φέρνουν στο μπάσκετ την ευτυχία ντε και καλά όπως άλλωστε και στην ζωή, αλλά δεν παύουν να ανοίγουν τον δρόμο γι αυτό.
Ασφαλώς όταν έχεις ένα μεγάλο μπάτζετ, φτιάχνεις ένα πολύ καλό ρόστερ και έχεις στην αφετηρία περισσότερες πιθανότητες από πολλούς άλλους. Αλλά αυτό δεν είναι πανάκεια.
Και έτσι είδαμε πως πήρε τίτλους ο Ολυμπιακός με μπάτζετ των 10εκατ., η Μακάμπι με άλλα τόσα και πως φέτος η Ζάλγκιρις με 3εκατ. πήγε στο Βελιγράδι. Από την άλλη όμως οι δύο τελευταίοι πρωταθλητές Φενέρ και Ρεάλ είχαν πανάκριβα ρόστερ.
Είδαμε και διαβάσαμε λοιπόν ότι η περσινή Ρεάλ μπήκε μέσα 30μύρια! Η βασίλισσα για να πάρει τον τίτλο είχε έξοδα 44,3 εκατ. και έσοδα μόλις 15,5 με την πώληση μέσα και του Ντόνσιτς στο ΝΒΑ (1.9 εκατ.). Η συγκεκριμένη ζημιά αποτελεί ρεκόρ για την ιστορία της Ρεάλ ξεπερνώντας τα 27,9 εκατ. ευρώ της περιόδου 2014-15 ενώ κάθε χρόνο μπαίνει μέσα 20-25 εκατ.!
Ανάλογα θα είναι και την νέα σεζόν οι ζημίες που τα έσοδα προβλέπονται και λιγότερα. Και εδώ είναι τα μεγάλα ερωτήματα. Είναι δυνατόν ολόκληρος πρωταθλητής Ευρώπης με το πιο μεγάλο brand να έχει μόλις 15εκ έσοδα; Είναι δυνατόν;
Πως να επενδύσει έτσι κάποιος στο μπάσκετ. Πρέπει να είσαι τρελός ή να έχεις σακιά παράνομου χρήματος.Ή να έχεις ένα κράτος από πίσω ή να είσαι ένα τεράστιο brand όπως Ρεάλ και Μπάρτσα που παίρνουν χρήματα για το μπάσκετ από το σύνολο του κλαμπ.
Κάτι που προς το παρόν δε μπορεί να κάνουν ΠΑΟ και Ολυμπιακός που δεν έχουν ενιαία διαχείριση και ομάδα κατ επέκταση. Συνεπώς ένας ιδιοκτήτης στην Ελλάδα θα πρέπει να ζημιώνεται πάνω από 20-30 εκατ. για να έχει ένα ρόστερ αντίστοιχο με την Ρεάλ πχ ή την ΤΣΣΚΑ. Και ίσως και περισσότερο μιας και έχουμε και την μεγαλυτερη φορολογία στην Ευρώπη από την στιγμή που οι παίκτες που την θέλουν πληρωμένη και αυτή πρέπει να φορολογείται επίσης!
Με την λογική αυτή πρέπει να καταλάβουμε ότι κανείς ιδιοκτήτης στην Ελλάδα δεν μπορεί να βάζει τόσα χρήματα και άρα δεν μπορεί να υπάρχουν απαιτήσεις για παικταράδες όπως στην εποχή του 2000. Και θα πρέπει να αναλογιστούμε πως είναι δυνατόν η Ευρωλίγκα να δίνει στον πρωταθλητή τόσα λίγα χρήματα όσα θα έπαιρναν με μια νίκη στο ποδοσφαιρικό Τσάμπιονς Λιγκ οι ομάδες εκεί ακόμα και αν ήταν άγνωστες…
Το μέλλον κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα έτσι αν δεν το έχει πάρει χαμπάρι ο Μπερτομέου