Αυτό λοιπόν ήταν το πιο σπουδαίο τρόπαιο που πήρε η Ισπανία. Το σημαντικότερο μετάλλιο. Η Ισπανία ξεκίνησε και στοιχηματικά σαν αουτσάιτερ καθώς είναι στο τέλος εποχής της με την αποχώρηση Ναβάρο, Πάου Γκασόλ αλλά και τον υψηλό της μ.ο ηλικίας. Και μάλιστα πήγε στην Κίνα και χωρίς Ιμπάκα,Μίροτιτς και Ροντρίγκεζ. Συνεπώς μια ομάδα που κάποτε την έλεγαν λούζερ έχει ήδη 14 μετάλλια σε 20 χρόνια στις μεγάλες διοργανώσεις. Και το καλύτερο είναι ότι πήρε το χρυσό αήττητη στο φετινό Μουντομπάσκετ που κανείς δεν την περίμενε να πάει τόσο ψηλά.

Μια ομάδα μισητή στην Ελλάδα ειδικά για τον Ρούντι και όχι μόνο, που όμως ανάγκασε τους πάντες να της βγάλουν το καπέλο και να την παραδεχθούν. Και μπορεί να μην μας αρέσουν οι θεατρινισμοί του Ρούντι, αλλά κακά τα ψέματα θα θέλαμε μια προσωπικότητα σαν τον Ρούντι που στα 34 του παίζει κανονικά και στην άμυνα είναι ο πρώτος σαν… μουτζαχεντίν! Ακόμα και ο αμφιλεγόμενος Σκαριόλο παίρνει τα εύσημα πλέον καθώς χωρίς να έχει την πυρηνοκίνητη ομάδα στα χέρια του, ενέπνευσε τους παίκτες του, έπαιξε άμυνα, γύρισε παιχνίδια και πολλά ακόμα. Και έτσι ανεβαίνει πλέον και αυτός επίπεδο.

Η Ισπανία δίκαια πήρε τον τίτλο. Ξεκίνησε χαλαρά και με άσχημα κλασικά όπως κάνει πάντα ημίχρονα, έχοντας εύκολο όμιλο. Συνεπώς κέρδισε στο ρελαντί Τυνησία, Ιράν και Π.Ρίκο. Στο πρώτο σημαντικό ματς νίκησε στον μετέπειτα δύσκολο όμιλο την Ιταλία με 67-60 με ανατροπή στο τέλος και έδειξε έτοιμη για μετάλλιο όταν από -10 με τσαμπουκά και πάλι με άμυνα, καθάρισε την Σερβία με 81-69. Το επόμενο παιχνίδι με την Πολωνία στο πρώτο χιαστί ήταν εύκολο και με περίπατο πήγε στην τετράδα με το 90-78 με την Πολωνία. Στον ημιτελικό βρήκε την Αυστραλία και την νίκησε 95-88 στην 2η παράταση με την άμυνα πάλι γυρνώντας από -11 στο δεύτερο μέρος και σε μια αναμέτρηση θρίλερ που ασφαλώς θα μπορούσε να χάσει. Και εδώ πάντως δούλεψε η άμυνα και δέχθηκε μόλις 71π στα 40′.Τα μεγάλα τρίποντα του Γιουλ,ο τρομερός Μαρκ Γκασόλ με 33π και η ωριμότητα του Ρούμπιο (19π,12ρ,6ας) έφεραν τους φούριας ρόχας στον μεγάλο τελικό. Με αντίπαλο την έκπληξη Αργεντινή ήταν φαβορί. Και με περίπατο πήρε τον τίτλο δείχνοντας ότι είναι μακράν όσο και δεν μας αρέσει, η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης την τελευταία 15ετία.

Αν και η φετινή Ισπανία δεν τρόμαζε, έπαιξε εξαιρετική άμυνα, έχει τρομερή εμπειρία και πολύ βαριά φανέλα. Μια ομάδα που στην ουσία στηρίζεται στον Μαρκ Γκασόλ στο σέντερ, στον Ρούμπιο στον άσο, στις εξάρσεις στο σκορ του Γιουλ, στην προσωπικότητα και άμυνα του Ρούντι και γύρω γύρω μερικοί ρολίστες όπως τα αδέλφια Ερναγκόμεζ από το ΝΒΑ, ο Οριόλα και ο Κλαβέρ με τον Ρούμπιο .

Αυτή ήταν η Ισπανία που δεν είχε βάθος και έπαιξε με 9 παίκτες ουσιαστικά. Αλλωστε Κολόμ,Ρ αμπασεντά, Μπειράν στα δύο ματς της τετράδας έπαιξαν μόλις ένα λεπτό! Συνεπως αυτή την φορά η Ισπανία δεν πήγε με τρομερό της ταλέντο αφού είχε απουσίες και αποχωρήσεις, αλλά με το τσαμπουκά, την φανέλα, την άμυνα και το έξυπνο μπάσκετ.

Στον τελικό η Αργεντινή είχε αδειάσει από την υπερπροσπάθεια με Σερβία και Γαλλία και έχοντας κάνει ήδη υπέρβαση κλάταρε…Αλλωστε στα 40 ο Σκόλα τι άλλο θα μπορούσε να κάνει; Η Ισπανία τον στόχευσε, τον εξαφάνισε (1/10σ) όπως και τον Καμπάτσα (2/11σ) με τον Ρούμπιο, πρόσεξε τα τρίποντα Βιλντόζα-Γκαρίνο που δεν τους άφηνε καν να σουτάρουν και τέλος.Με τα μεγάλα της κορμιά σάρωσε τα ριμπάουντς(47-27) και έτσι παρά το παιχνίδι της ζωής του του Ντεκ και τον καλό σχετικά Λαπροβίτολα,το ματς ήταν περίπατος εξ αρχής. Μάλιστα άνοιξε πάλι το σκορ με τους “γκαούτσος” να έχουν σκάσει..Και να έχουν 50π στο 30′ μέχρι που χαλάρωσε η ισπανική άμυνα. Ασφαλώς πάντως και η Ισπανία μπαίνει σε μια νέα εποχη. Καθώς σε λίγο φεύγουν και Μαρκ και Ρούντι λογικά. Δεν έχει σούπερ αστέρια πίσω της αλλά θα είναι πάντα σε υψηλό επίπεδο αν είναι πλήρης