Ο Σωτήρης Γεωργίου σχολιάζει το ντεμπούτο του Βασίλη Σπανούλη στους πάγκους
Ασφαλώς είχε πολύ ενδιαφέρον η εικόνα με τον Βασίλη Σπανούλη ντυμένο στο κοστούμι του αλλά στο παρκέ! Αυτό ήταν και το ντεμπούτο ενός legend της Ευρωλίγκα στους πάγκους και στο νέο του εγχείρημα. Έχω πει εδώ και καιρό την αποψή μου.. Ο Σπανούλης θα γίνει σπουδαίος προπονητής αρκεί να χαλιναγωγήσει για να μην αγχώσει σε υπερβολικό βαθμό τους παίκτες του,επειδη είναι γεννημένος νικητής. Το Περιστέρι είναι πολύ τυχερό που έχει τον Βασίλη στον πάγκο του γιατί φέρνει έναν άλλο αέρα. Για κάτι σοβαρό, για κάτι νέο. Και αυτό συσπειρώνει όλο τον κόσμο, κάνει το Περιστέρι να είναι και πάλι η συμπαθής ομάδα της Δυτικής όχθης όπως έλεγαν παλιά, που πάνε και ουδέτεροι να την δουν γιατί παίζει ωραίο μπάσκετ.
Ο Σπανούλης δεν είχε κανένα τρομερό μπάτζετ να διαχειριστεί και ασφαλώς είναι νωρίς. Αλλά είναι φανερό ότι επειδή το μπάτζετ δεν αυξήθηκε και τόσο πολύ σε σχέση με πέρσι,ότι έχουν γίνει σωστές κινήσεις. Πολύ ισορροπημένο ρόστερ και ψαγμένοι ξένοι που έχουν ο καθένας ξεκάθαρους ρόλους. Και μια ομάδα με βάθος που ο καθένας έχει κάτι να δώσει και ο ηγέτης θα προκύπτει από το κάθε ματς και την φιλοσοφία του. Ο Φραντσίσκο ήταν σίγουρα μια πολύ καλή επιλογή και στο τέλος και κάνει την διαφορά όπως και η εμπειρία του Μπίλαν.
Το Περιστερι έχει μια πολύ σοβαρή ομάδα με στόχο ξεκάθαρα την τετράδα στην Ελλάδα αλλά και την επόμενη φάση στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η επιβλητική νίκη με την έμπειρη Μπνέι το έδειξε. Το 45-17 στην αρχή ήταν επίσης και αποτέλεσμα της νοοτροπίας που περνά ο Σπανούλης στους παίκτες του. Να μπαίνουν δηλαδή με το μαχαίρι στο κόκκαλο όπως έκανε και ο ίδιος. Μου άρεσε η διαχείριση που έκανε και η διάρκεια της ομάδας απεναντι σε μια καθόλου κακή αντίπαλο. Το Περιστέρι έκανε την Μπνέι Ερτζέλια να δέιχνει μικρή και άσημη!
Σίγουρα πολύ καλή δουλειά και από τους συνεργάτες του και το Περιστέρι δείχνει να έχει τιμ επιπέδου (σαν οργάνωση τουλάχιστον) Ευρωλίγκα. Έδειξε επίσης ότι θα είναι λάτρης της πίεσης ακόμα και σε όλο το γήπεδο με στόχο το τρανζίσιον, να αξιοποιεί τους ψηλούς του με καλή κυκλοφορία της μπάλας και ζητούσε συνεχόμενο τρέξιμο.
Ακόμα μου έκανε εντύπωση και η επικοινωνια με τους παίκτες του πάγκου για να τους έχει ζεστούς και ετοιμοπόλεμους! Το πάθος του Σπανούλη σαν παίκτης ήταν γνωστό και παραμένει σαν προπονητής και φαίνεται από τις αντιδράσεις του και στους παίκτες του αλλά και γενικότερα! Αυτό βέβαια έχει και τα καλά και τα αρνητικά. Χρειάζεται να βρει την χρυσή τομή για την ισορροπία των σχέσεων με τους παίκτες του αλλά και την κατάλληλη ψυχολογία τους (μην πχ πνιγούν απο το άγχος).
Η τεράστια προσωπικότητα όμως του μπασκετικού θρύλου Σπανούλη δεν θα είναι πρόβλημα όμως νομίζω για πάικτες που δεν είναι δα και σταρ. Αντιθέτως θα είναι επιπλέον κίνητρο! Κάτι ακόμα. Ο μεγάλος προπονητής δεν κοιτά το σκορ και την διαφορά, αλλά την κάθε φάση. Κάτι που κάνει ήδη ο κόουτς Σπανούλης.