Η Εθνική μας ομάδα των γυναικών δεν μπόρεσε να περάσει στην οκτάδα για πρώτη φορά στην ιστορία της σε ένα Μουντομπάσκετ αλλά και ότι έκανε μόνο αμελητέο δεν είναι και τα κορίτσια αυτά έστειλαν το δικό τους σημαντικό μήνυμα. Ότι το γυναικείο μπάσκετ κάνει άλματα, αρχίζει και καθιερώνεται στην συνείδησή μας και θα πρέπει να το αγκαλιάσει και ο κόσμος καθότι καλά καλά δεν πατάνε στα γήπεδα ούτε συγγενείς και φίλοι. Και όμως τα κορίτσια ,οι γυναίκες όλων των ηλικιών του μπάσκετ, έδωσαν μια μεγάλη μάχη και κέρδισαν τις καρδιές μας. Από ποια να πρωτοαρχίσει κανείς. Δεν αδικούμε καμία μα καμία καθότι ήταν ομάδα με την σημασία της λέξεως και με πολύ μεγαλύτερο πάθος απ όσο έχουμε δει από πολλές αντρικές ομάδες. Η Μάλτση όμως που πλησιάζει στα 40 (!) ήταν η κολώνα μας σε όλα τα επίπεδα, το πρότυπο για τις νέες κοπέλες του αθλήματος, η κορυφαία Ελληνίδα μπασκετμπολίστρια και φάρος για όλες του αθλήματος. Και έρχεται η Φασούλα,η κόρη της “αράχνης” του Ελληνικού μπάσκετ που θα γίνει η “αράχνη”και του γυναικείου!
Χαρήκαμε για την Εθνική ομάδα των γυναικών και κάτσαμε με χαρά και είδαμε να τα δίνουν όλα οι γυναίκες της Εθνικής μας για την διάκριση. Δεν έχει σημασία αν δεν φτάσαμε σε ένα μετάλλιο ή στην οκτάδα έστω. Μα δεν είχαμε τέτοιες πιθανότητες ουσιαστικά. Ακόμα και οι στοιχηματικές εταιρείες έδιναν απόδοση 100 (!) στην Εθνική μας για να ανέβει στο βάθρο.Το γυναικείο μπάσκετ έχει μείνει πολύ πίσω στην Ελλάδα και έτσι και η Εθνική μας ομάδα δεν έχει ανάλογη εξέλιξη. Παρόλα αυτά διάσπαρτα αρκετές παίκτριες έχουν πολύ καλή ατομική εξέλιξη και φτάνουν ακόμα και στο ΝΒΑ. Τα τελευταία χρόνια ενώ καλά καλά βλέπαμε με τα κιάλια και τα Ευρωμπάσκετ (!) αφού δεν πηγαίναμε καν, έγιναν από την ομοσπονδία σωστά βήματα και το γυναικείο μπάσκετ άρχισε να ακούγεται και να συμμετέχει στα μεγάλα ραντεβού. Και χρόνο με τον χρόνο να αγγίζει τις μεγάλες επιτυχίες. Ακόμα και η 12αδα για τις γυναίκες μας και η 4η θέση που πήραμε από τις Ευρωπαϊκές συμμετοχές στο Μουντομπάσκετ, είναι σαν μετάλλιο για τα δεδομένα που υπάρχουν. Η μεγάλη άνοδος του Ολυμπιακού και το σωστό πρόγραμμα σε Εθνικό επίπεδο,φέρνουν αχτίδες αισιοδοξίας για το γυναικείο μπάσκετ στην πατρίδα μας που θα πρέπει να το αγκαλιάσει σταδιακά και ο κόσμος. Οι γυναίκες έκαναν με το παραπάνω το καθήκον τους στην Τενερίφη και ήταν και άτυχες. Μετά την συντριβή με τον Καναδά δεν το έβαλαν κάτω και έχασαν στις λεπτομέρειες από τις Γαλλίδες σε ένα ματς που ήμασταν για 20π μπασκετικά που λέμε. Και παρά την απογοήτευση στον τελικό πρόκριση με την Ν.Κορέα αν και είχαμε ένα άσχημο ημίχρονο και βρεθήκαμε και στο -7, παίξαμε τρομερό μπάσκετ και πήγαμε στο β ‘ μέρος και στο +20! Στο ματς για την οκτάδα απέναντι στην Νιγηρία βρεθήκαμε στο -14 αλλά το γυρίσαμε με πάθος και αυταπάρνηση και τρομερή άμυνα, περάσαμε μπροστά στο τέλος και χάσαμε από ένα χαμένο ριμπάουντ και δυο βολές στην τελευταία επίθεση!Άξιες!