Λίγες ώρες μετά το «ναυάγιο» της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας, είχα υποστηρίξει ότι αν θέλαμε να είμαστε δίκαιοι, θα έπρεπε να ξεκινήσουμε ανάποδα, από την κορυφή της πυραμίδας, δηλαδή από τον πρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης Γιώργο Βασιλακόπουλο και όχι από τον Αντρέα Τρινκιέρι, που ήταν και είναι ο εύκολος στόχος.
Είχα, μάλιστα, επισημάνει ότι «αν ισχύει η υφέρπουσα φημολογία ότι ο πρόεδρος ασχολήθηκε και με τη συγκρότηση του ρόστερ, τότε έχει υποπέσει σε τεράστιο ατόπημα και είναι συνυπεύθυνος για την αποτυχία στη Σλοβενία» «φωτογραφίζοντας» τις δύο «παλιοσειρές» Γιάννη Μπουρούση και Αντώνη Φώτση.
Φυσικά τα «βέλη» της κριτικής είχαν πλήξει και τον Ιταλό. «Μια τέτοια διάσταση θα είχε και δεύτερη ανάγνωση και τότε υπαίτιος θα ήταν και ο Τρινκιέρι, που δέχτηκε (αν το έκανε) παρεμβάσεις. Επιζητώντας διακαώς τη δουλειά, «νέρωσε» (αν «νέρωσε») το κρασί του, με αποτέλεσμα να μην πάει στο Ευρωμπάσκετ με τους παίκτες που πραγματικά επιθυμούσε, αλλά και με όσους του υπέδειξαν», είχα γράψει.
Δύο εβδομάδες αργότερα, έρχεται η επιβεβαίωση από τον ίδιο τον Γιάννη Μπουρούση, ο οποίος σε συνέντευξή του στο «gazzetta.gr» υποστηρίζει ότι ο κόουτς δεν τον είχε στα πλάνα του και ότι αναγκαστικά τον πήρε μαζί του στη Σλοβενία. Αποκαλύπτει, μάλιστα, κάτι πολύ πιο σοβαρό: ότι αισθάνθηκε αδικημένος -δικαιολογημένα κατ’ εμέ, από τη στιγμή που τού ζητήθηκε να κάνει ατομική προπόνηση με τον «rookie» Βασίλη Καββαδά, ενώ η ομάδα είχε ρεπό- και ότι πήρε τηλέφωνο τον πρόεδρο της ΕΟΚ!
«Του θύμισα ότι πριν από τρία χρόνια στο Μουντομπάσκετ της Τουρκίας, έπαιξα με τραυματισμένο χέρι και ρίσκαρα έναν σοβαρότερο τραυματισμό που θα μου στοίχιζε το συμβόλαιό μου με τον Ολυμπιακό, τον διαβεβαίωσα ότι όταν αρχίσουν οι αγώνες θα είμαι έτοιμος και του εξέφρασα την επιθυμία να είμαι στην ομάδα», ήταν τα λόγια του προς τον Γιώργο Βασιλακόπουλο, ο οποίος σύμφωνα με τον διεθνή σέντερ, δεν είπε τίποτε, απλώς τον άκουσε.
Ο Μπουρούσης είναι ειλικρινής και ντόμπρος. Δεν λέει ψέματα. Σωστά περιέγραψε την κατάστασή του στο Μουντομπάσκετ 2010. Οπως μου έχουν εκμυστηρευτεί φετινοί συμπαίκτες του, «άλλος στη θέση του δεν θα κατέβαινε να παίξει με ραγισμένο πλευρό». Η ένστασή μου έχει να κάνει με τη σκέψη, με την κίνηση, με το τηλεφώνημα, με την παρέμβαση, με τον εν γένει ρόλο του προέδρου…
Τι θα πει «τηλεφώνησα στον πρόεδρο»; Τι θα γινόταν αν όλοι οι αδικημένοι παίκτες προχωρούσαν σε μια τέτοια κίνηση στην Εθνική ή στους συλλόγους τους; Ο Φώτσης γιατί δεν σκέφτεται έτσι; Μήπως ο Τρινκιέρι τον… ευνόησε; Ποια θα μπορούσε να αποτελεί μεγαλύτερη προσβολή για έναν παίκτη, που έχει κατακτήσει τρεις φορές την Ευρωλίγκα και συνολικά 16 τίτλους στην καριέρα του, από το να τον ενημερώσει ο προπονητής ότι τον προορίζει για… 11ο παίκτη; Και όμως εκείνος δεν τηλεφώνησε στον πρόεδρο…