Γράφει από την Ισπανία ο Κώστας Χαλβατσιώτης
Ο σοφός λαός μας λέει «μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες» και η «πάνσοφη» όπως αποδεικνύεται μπασκετικά – δικαιώνοντας τον Φώτη Κατσικάρη που από την προετοιμασία ακόμη εκθείαζε το IQ των παικτών του – έδωσε στον Γιασμίν Ρέπεσα το καλύτερο δυνατό μάθημα περί αυτού. Διότι ο Κροάτης ομοσπονδιακός προπονητής, τον οποίο φυσικά και δεν απαξιώνουμε, είχε τολμήσει να πει την παραμονή του αγώνα μας ότι «η Εθνική σας παίζει καλά αλλά δεν έχει κάνει κανένα μεγάλο παιχνίδι…». Και η Κροατία άραγε τι είχε κάνει; Είχε χάσει από την Σενεγάλη!
Έτσι λοιπόν οι πανέξυπνοι διεθνείς μας που «ρούφηξαν» κάθε γράμμα οποιασδήποτε οδηγίας του Φώτη Κατσικάρη και των επιτελών του στο «σκάουτινγκ» της Κροατίας, την …αποδεκάτισαν.
Πρώτα απ’ όλα, μπορεί να άργησε να αναλάβει δράση στη ρακέτα ο Μπουρούσης (με τον Κατσικάρη να αρχίζει με το «τρικ» Γλυνιαδάκη), αλλά ο «Γιάνναρος» μπαίνοντας «αποτέλειωσε» τον Τόμιτς που ζήτησε μάλιστα αλλαγή αφού δεν είχε ανάσες.
Στην περιφέρεια ο Σιμόν σίγησε και ο Μπογκντάνοβιτς έδειχνε σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν με την άμυνα της εθνικής. Ακριβώς εδώ όμως πρέπει να μείνουμε.
Τελικά αυτή η ομάδα μας που και να τρέχει έμαθε και να αντιμετωπίζει τον αντίπαλο στο σετ παιχνίδι, βρήκε κι άλλα «αντίδοτα» για πάσης φύσεως αντίπαλο. Και στα «ψηλά» και στα «χαμηλά». Βρήκε και ρυθμό στην επίθεση κι ας έχανε σωρηδόν τα μακρινά σουτ. Αυτό το τελικό 5/20 στα τρίποντα μας λέει «μάθε παιδί μου… τρίποντο», αλλά ας μην είμαστε υπερβολικοί. Διότι και το τρίποντο το έχουν οι διεθνείς μας όπως αποδείχθηκε στην πρεμιέρα και θα το «ξαναβρούν».
Αλλά ας γυρίσουμε για λίγο ακόμη στην άμυνα. Εκεί που τα ριμπάουντ μαζεύτηκαν, εκεί που οι αλλαγές στο ροτέϊσον έγιναν με υποδειγματική συνέπεια, εκεί όπου οι επιστροφές ήταν τόσο γρήγορες που οι Κροάτες έβγαλαν ελάχιστους αιφνιφδιασμούς.
Όσο για την επίθεση και εξαιρώντας το τρίποντο (παρεμπιπτόντως σχεδόν όλα τα σουτ ήταν «ελεύθερα»), οι «αυτοματισμοί» λειτουργούν παιχνίδι με το παιχνίδι καλύτερα και μας τονώνουν την αισιοδοξία για ακόμη καλύτερες εμφανίσεις όσο απομακρύνεται και το άγχος (μέχρι το …δεύτερο χιαστί ωστόσο).
Η Εθνική ομάδα έδειξε όμως και κάτι ακόμη αγωνιστικά… Ότι είναι ομάδα, ότι είναι σύνολο, ότι δεν ψάχνει κάποιον για την μπάλα που «καίει» γιατί απλά την ζητάνε όλοι, είναι μία «γροθιά» και μάλιστα πολύ «σεμνή», αν και τόσο …δυνατή. Οι πανηγυρισμοί κράτησαν λίγο και τώρα μπροστά τους είναι μόνο η Αργεντινή. Για μία ακόμη θέση και για την πρώτη θέση του ομίλου.
Άλλωστε και ο δευτερεύων στόχος επετεύχθη… Αποφύγαμε σίγουρα την Ισπανία στο πρώτο «χιαστί» και μένει να δούμε αν θα παίξουμε με Βραζιλία, Γαλλία ή Σερβία. Όλες στα «μέτρα» μας με την πρώτη σίγουρα πιο δύσκολη.
Ό, τι και να γίνει όμως, η Εθνική ομάδα ξανακέρδισε πολλά με την 4η σερί νίκης. Ο κόσμος την «πιστεύει» και έχει πλέον δικαιολογημένες προσδοκίες. Χωρίς μεγάλα λόγια και χωρίς «φανφάρες» όπως τις περσινές που «είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα στην προετοιμασία…». Η Εθνική ομάδα θα είναι αυτή που θα ξεσηκώσει και στην συνέχεια της διοργάνωσης τους Έλληνες, ό, τι και να γίνει στον αγώνα με την Αργεντινή. Το λένε άλλωστε ήδη και τα «μηχανάκια» της AGB!