Το φινάλε των ομίλων του Eurocup ήταν ρεαλιστικό και… δίκαιο. “Αντάμειψε” την υπερπροσπάθεια και τις σωστές διορθωτικές κινήσεις του ΠΑΟΚ, “τιμώρησε” τα απίστευτα αυτογκόλ της ΑΕΚ. Εδωσε στον έναν μια ανέλπιστη προ λίγο καιρό μα γεμάτη περηφάνεια πρόκριση, υποχρέωσε την άλλη σε έναν επίσης ανέλπιστο προ λίγο καιρό και σίγουρα απογητευτικό αποκλεισμό.
Οι παροικούντες τη μπασκετική… Ιερουσαλήμ, γνώριζαν καλά πώς αντιμετώπιζαν αυτές οι δύο ομάδες την παρουσία τους στο Eurocup πριν αυτή αρχίσει. Για τον ΠΑΟΚ ήταν επί της ουσίας ένα οικονομικό “άγχος” αφού αυτή η διοργάνωση όσο προχωράς μόνο “μέσα” σε βάζει με τα ταξίδια, τα ελάχιστα έσοδα και εισιτήρια και επ’ ουδενία προσδοκάς σε κέρδος. Μόνο που στον ΠΑΟΚ έχουν αποδείξει ότι αυτά ξέρουν να τα κρατάνε στο διοικητικό κομμάτι και να μην επηρεάζουν την προσπάθεια του Σούλη Μαρκόπουλου και των παικτών του.
Για την ΑΕΚ ήταν μια μεγάλη ευκαιρία. Επικοινωνήθηκε με κάθε τρόπο η “επιστροφή της βασίλισσας” και οι προσδοκίες ήταν μεγάλες για μια διάκριση, μεγάλη διάκριση στη διοργάνωση. Απόψε, η ΑΕΚ έμεινε έξω από τους… 32 του Eurocup σε έναν όμιλο που πέραν της Γαλατά δεν είχε μεγαθήριο και που, κυρίως, σε κάποια στιγμή απέναντι σε βατούς αντιπάλους έδειχνε να της εξασφαλίζει μια άνετη πρόκριση.
Ο χαρακτηρισμός “φτωχός πλην… τίμιος” θα ήταν πολύ υποτιμητικός για τον ΠΑΟΚ. Θα έδειχνε… συμπόνοια ενώ μόνο τέτοια δεν αρμόζει στην ομάδα αυτή. Οχι μόνο σαν σύλλογος επειδή έχει πολύ “βαριά” φανέλα, αλλά και συγκεκριμένα στην ομάδα μπάσκετ που αποπνέει μια αύρα πολύ πειστική κι ας παλεύει τις περισσότερες φορές με καλύτερα “οπλισμένους” αντιπάλους. Το μόνο τυχαίο, πιο σωστά ατυχές, στη φετινή του προσπάθεια είναι η θέση του στη βαθμολογία της Α1 όπου πληρώνει τα… παραλίγο με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό και την αργοπορημένη συμπλήρωση του ρότερ με Χάτσερ και Σχορτσανίτη αφού έπρεπε να ανάψει το πράσινο φως από το… ταμείο. Απόψε, όμως, κατάφερε κάτι πραγματικά μεγάλο και κυρίως έχει πείσει τους πάντες ότι η συνέχεια θα είναι πολύ καλύτερη.
Εξυπακούεται ότι ο ΠΑΟΚ δεν θα πάρει το φετινό Eurocup. Κανείς δεν εγγυάται ότι θα περάσει και από την επόμενη φάση. Η παρουσία του, όμως, κρίνεται ήδη πετυχημένη. Δεδομένων των συνθηκών έχει κερδίσει ήδη την αγωνιστική του αξιοπρέπεια και πλέον χωρίς “πρέπει” να τον βαραίνουν, αλλά με δεδομένο το πείσμα και τον εγωισμό που δείχνει σε διάρκεια, θα συνεχίσει την πορεία του με στόχο το καλύτερο δυνατό.
Για την ΑΕΚ η αποτυχία είναι παταγώδης και πραγματική… αυτοχειρία. Η αδιανόητη επιλογή του Ντράγκαν Σάκοτα να αφήσει την ομάδα στα τελευταια της παιχνίδια χωρίς βασικό πλέι μέικερ, έχοντας αποκτήσει δύο που δεν είαν δικαίωμα συμμετοχής (!) και διώξει τον ένα, έστω κατά συνθήκην οργανωτή, που κάτι πρόσφερε, θα μείνει στην ιστορία σαν παράδειγμα προς αποφυγή αγωνιστικού σχεδιασμού. Ο προπονητής της ΑΕΚ είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος αυτού του απίστευτου αποκλεισμού. Οσο κι αν επιχειρηθεί να καλυφθούν πράγματα, η πραγματικότητα λέει ότι στις δύο διοργανώσεις που η ΑΕΚ είχε βάλει στόχο να διακριθεί, αποκλείστηκε με το “καλημέρα”. Κι αν για το κύπελλο στέκει να πει κάποιος και ότι ήταν νωρίς, αλλά κυρίως ότι η κλήρωση ήταν άτυχη με τον Αρη στη Θεσσαλονίκη, για το Eurocup είναι απορίας άξιον αν θα βρεθεί κάποιο ελαφρυντικό.
Σίγουρα δεν… τελειώνει η ζωή για την ΑΕΚ αφού ο Μάκης Αγγελόπουλος έχει πείσει σε διάρκεια ότι το όραμά του είναι μεγάλο. Σίγουρα όμως η προσγείωση ήταν πολύ ανώμαλη και η… εκτόξευση που ονειρεύεται το αφεντικό αλλά και ο κόσμος της ΑΕΚ πήγαν πολύ πίσω. Θα έχει ενδιαφέρον η αγωνιστική αντίδραση της… άλλης ΑΕΚ που θα συνεχίσει στο πρωτάθλημα, με Κούπερ και Αρμστεντ και το πώς θα εξελιχθεί η προσπάθεια ανασύνταξης αλλά και… αναθέρμανσης του κόσμου της.