Ο Σφαιρόπουλος είχε απόλυτο δίκιο όταν έλεγε ότι η Γαλατά δεν ήταν για 0-5 που είχε στα πρώτα ματς. Αν το πίστευε δεν ξέρουμε και κυρίως αν το είχε μεταδώσει στους παίκτες του. Διότι η συμπεριφορά όλου του Ολυμπιακού την ώρα του γρήγορου 6-20 στον αποψινό αγώνα του “Αμπντί Ιπεκτσί”, άλλα δείχνουν.

Το πώς άρχισε το ματς ο Ολυμπιακός και το πώς επανήλθε σε απόσταση βολής μετά από πολλών λεπτών μεγάλο προβάδισμα της Γαλατά, δείχνει ότι αυτός “χάρισε” το ματς. Εδειξε ότι φέρθηκε με αφέλεια και υπεροψία, υποτιμώντας τον αντίπαλο και υπερτιμώντας τη δική του ικανότητα. Δείχνει ακόμα ότι πολλά δεν είχε μετρήσει σωστά. Δεν είναι κακό να κάνει μαζεμένες αλλαγές ένας προπονητής όταν η ομάδα του προηγείται με 14 πόντους, σε χρονικό σημείο που πάντα κάνει αλλαγές αφού ο Ολυμπιακός το… δουλεύει το “ρολόι” συνεχόμενης συμμετοχής και κυρίως σε μια ομάδα που επικοινωνεί τακτικά ότι “η δεύτερη πεντάδα μπορεί να παίξει και καλύτερα από την πρώτη”. Κακό είναι όμως, να τους κρατάς μέσα βλέποντας ότι δεν τραβάνε γιατί δεν… έληξε ο χρόνος τους.

Ο Σφαιρόπουλος είχε μια κακή έμπνευση, πιθανή σε κάθε αγώνα κάθε προπονητή που “ακύρωσε” τις πολλές καλές που ακολούθησαν και ισορρόπησαν τον Ολυμπιακό φέρνοντάς τον να διεκδικεί τη νίκη. Μόνο που την έχασε, βρέθηκε στο 3-3, θεωρητικά έκανε γκέλα, αν και πρακτικά στην πορεία θα αποδειχτεί μια ήττα που θα κάνουν πολλοί. Η Γαλατά όντως δεν ήταν για 0-5 όπως είπε ο Σφαιρόπουλος, αλλά… το είχε πάθει άρα ο πρώτος που την πάτησε έγραψε μείον.

Κι αν μέσα σε ένα ματς πολλά γίνονται και πολλά δικαιολογούνται, όπως μια κακή βραδιά του Σπανούλη, μια “αγνώριστη” αμυντικά βραδιά του Ολυμπιακού που έβλεπε τα τρίποντα να μπαίνουν, μια ανούσια βραδιά του ανεβασμένου Παπανικολάου, μια (ακόμα) ανεξήγητη απουσία του Παπαπέτρου, υπάρχουν και κάποια που δεν δικαιολογούνται γιατί δεν είναι της μιας βραδιάς.

Ωραίο το παραμύθι που πάει να περάσει συντονισμένα προς τα έξω, ότι ο Μπιρτς θα αποτελέσει άλλον ένα παίκτη που θα αποκτήσε υπεραξία μέσω του Ολυμπιακού και αργά ή γρήγορα μπορεί να αποδειχτεί και αληθινό. Μόνο που ο Ολυμπιακός παραμένει με τον προοριζόμενο για μπακ απ σέντερ του, ως μοναδικό αξιόπιστο της τριπλέτας. Ο Γιανγκ δεν υπάρχει, ο Μιλουτίνοφ παλεύει αλλά όχι και για σούπερ βελτιωμένος και που… δικαιώνει την επιμονή πάνω του. Αν το ζητούμενο στον Ολυμπιακό είναι να… εκοτξεύσει τον Μπιρτς, καλά το πάει και μπράβο και για την επιλογή. Αν είναι όμως να μην πάει στράφι η καλή δουλειά που αποδεδειγμένα μέσα από πολλά ματς έχει γίνει, επειδή πεισματικά η ομάδα υστερεί έναντι του ανταγωνισμού στα σέντερ, τότε πρέπει να ληφθούν αποφάσεις άμεσα. Γιατί κι άλλο ένα παραμυθάκι είναι καλό, το “είναι μακρύς ο δρόμος των 30 αγώνων”, αλλά ήδη έχει καλυφθεί το 1/5. Απλά μαθηματικά.