Μία και καμία έμειναν για το τζάμπολ ενός ακόμα πρωταθλήματος της Α1 το οποίο μπορεί να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον έως και να καθηλώσει τον κάθε ένα συνειδητοποιημένο και όχι αιθεροβάμονα.
Αν υπάρχει κάποιος που περιμένει μαζική μάχη για τον τίτλο θα διαψευστεί. Αν υπάρχει κάποιος που περιμένει μαζική παραγωγή υψηλού μπασκετικού θεάματος θα διαψευστεί. Οποιος όμως, περιμένει μεγαλύτερη πίεση και απειλές στο γνωστό δίδυμο κορυφής όπως και πιο διευρυμένη μάχη για τις θέσεις μεταξύ πλέι οφ και υποβοβιασμού, λογικά θα δικαιώσει τις προσδοκίες του και θα μείνει μέχρι τέλους με το ενδιαφέρον.
Η ευχή του να τελειώσει η σεζόν και με τους 14 της έναρξης παρόντες και με τα λιγότερα οικονομικά προβλήματα, έχει παγιωθεί πλέον τα τελευταία χρόνια και ισχύει και φέτος. Ουδείς πλέει σε πελάγη ευτυχίας με τα δεδομένα που διαμορφώνονται κάθε χρόνο, αλλά εν τέλει αποδεικνύεται ρεαλιστικό το να φτάνουν όλοι μέχρι τέλος όσο κι αν μια τέτοια προσδοκία δεν είναι κολακευτική για το πρωτάθλημα. Είναι όμως ρεαλιστική με βάση τη συνολική εικόνα της χώρας.
Οι δυο τους και… οι υπόλοιποι
Περνώντας στα αγωνιστικά, θα επιμείνουμε ότι το δίδυμο Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού δε γίνεται να «σπάσει» ούτε και φέτος. Οσο κι αν η προτεραιότητά τους είναι η αλλαγμένη και πολύ επίπονη Ευρωλίγκα, είναι τέτοια η ποσοτική και ποιοτική διαφορά τους έναντι όλων των αντιπάλων που δεν υπάρχει περίπτωση να αποκλειστούν από κάποιον σε σειρά αγώνων ή, να έχουν βρεθεί νωρίτερα μεταξύ τους στα πλέι οφ και να μην φτάσουν στους τελικούς. Το ότι ο Ολυμπιακός λογικά θα είναι πιο ομοιογενής στο ξεκίνημα της σεζόν και ο Παναθηναϊκός πιο γεμάτος, είναι μια απλοϊκή ρεαλιστική προσέγγιση των δύο. Το τι μπορούν να σημάνουν όλα αυτά σε μια σεζόν που ουδείς θα… θυμάται τι ίσχυε στις αρχές Οκτωβρίου, ούτε μάντης δεν μπορεί να το προβλέψει.
Στο επόμενο σκαλοπάτι, το γκρουπ των ομάδων που αποτελεί τις… απειλές, θεωρητικά συμπεριλαμβάνονται οι γνωστοί τρεις. Ο Αρης, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ, άπαντες με τα δυνατά και τα λιγότερα δυνατά σημεία τους. Για τον Αρη είναι γενική η αίσθηση ότι είναι ένα βήμα πιο μπροστά στην εκκίνηση. Προχωρώντας ένα πρόγραμμα σε βάθος χρόνου πλέον με τον Δημήτρη Πρίφτη, άρα με δεδομένη και επιτυχημένη συνταγή, αλλά έχοντας πάρει και παίκτες που μοιάζουν ένα «κλικ» πιο ψηλά σε επίπεδο από τους προηγούμενους, δικαιούται να θεωρείται ο τρίτος της αφετηρίας.
Η ΑΕΚ επίσης «γέμισε»… επικίνδυνα το ρόστερ της. Ομάδα που δεν της βρίσκεις κενό στη θεωρία, αν και στην πράξη φαίνεται ότι ακόμα κάποιοι παίκτες είναι σε αναμονή προσαρμογής. Ένα αναπόφευκτο ερωτηματικό αποτελεί η αρμονική συνύπαρξη του Ζντοβτς με όλους κι αυτό δεν έχει να κάνει με προπονητική αξία, αλλά με τον ευέξαπτο χαρακτήρα που έχει εμφανίσει. Τα πρώτα δείγματα της ΑΕΚ δείχνουν ομάδα διατεθειμένη αλλά και ικανή να παίξει μπάσεκτ υψηλού τέμπο και πλούσιου θεάματος. Δείχνει όμως και ότι θέλει ακόμα αυτοματισμούς στην άμυνα και υπομονή για να δει αν θα «βγουν» όλες οι επιλογές ή θα αναγκαστεί να πάει σε αλλαγές. Η παρουσία του Ντίξον πάντως είναι μια σταθερά που ενδέχεται να δημιουργήσει ισορροπίες συνολικά στη σεζόν υπέρ της ΑΕΚ.
Ο ΠΑΟΚ “τόλμησε” το κάτι παραπάνω στις μεταγραφές σε σχέση με τα τελευταία χρόνια της “εξυγίανσης” εξ ου και οι περισσότερες αλλά και ποιοτικότερες μεταγραφές. Λογικά η είσοδος στην τετράδα και κάποιες “ηχηρές” νίκες μέσα στη σεζόν θα είναι οι ρεαλιστικές του προσδοκίες, μαζί με μια αξιοπρόσεκτη πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η νεοσύστατη διοργάνωση υποδέχεται και τους τρεις του… β’ γκρουπ του πρωταθλήματος με Αρη και ΑΕΚ πάντως λογικά να φιλοδοξούν για κάτι καλύτερο της αξιοπρεπούς παρουσίας.
Το καζάνι των εννέα
Το παράξενο και σίγουρα… ιντριγκαδόρικο του φετινού πρωταθήματος είναι το τι ακολουθεί αυτή την πεντάδα. Διότι είναι κοινή πεποίθηση ότι ελάχιστοι ξεχωρίζουν στο… καζάνι των εννέα και σίγουρα ότι μετά από χρόνια δεν ξεκινάει ένα πρωτάθλημα με “καταδικασμένο” που θα πάλευε για το θαύμα.
Η οικονομική άνεση δύο εκ των νεοφώτιστων, οι θεωρητικά καλές επιλογές του τρίτου όπως και των Τρικάλων που άργησαν πολύ να φτιαχτούν και η… αγριάδα που έβγαλε ο “φτωχός” Κόροιβος στα πρώτα επίσημα τεστ προϊδεάζουν για μεγάλες αγωνιστικές συγκινήσεις.
Ο Κολοσσός είναι στην σκέψη πολλών ως ο “επικεφαλής” του γκρουπ της μεσαίας τάξης. Συνεχίζει με τον ίδιο προπονητή, πήρε ξένους παίκτες με καλές συστάσεις και προοπτικές και δεν μπορεί παρά να έχει μίνιμουμ στόχο την παρουσία του στα πλέι οφ και από ‘κει και πέρα βλέπει…
Στην ίδια αφετηρία και το “παγιωμένο” Ρέθυμνο, με ερωτηματικό ως προς την ταχύτητα προσαρμογής του πρωτοεμφανιζόμενου Κύπριου κόουτς Κωνσταντινίδη και παραδοσιακά ως προς το ποσοστό επιτυχίας των ξένων. Ο Ζομπανάκης αρέσκεται σε γρήγορα ντιλ με παίκτες… ψαγμένους με προοπτική να βγουν λαβράκια και να πουλήσει μελλοντικά, η τακτική εκ των πραγμάτων περιέχει ρίσκα που όταν δεν βγουν φέρνουν αλλαγές.
Το Λαύριο… πάλιωσε απότομα στην Α1. Αρχισε ξεγραμμένο από πολλούς την πρώτη του χρονιά, εξέπληξε ακόμα περισσότερους με καλούς ξένους, καλό σύνολο, αποτελεσματικό και θεαματικό μπάσκετ, άνετη και γρήγορη παραμονή και μερικά εντυπωσιακά αποτελέσματα. Λογικά φέτος θα πατάει πιο δυνατά στην εκκίνηση, ο Χρήστος Σερέλης κράτησε έναν κορμό και με βάση τα περσινά του δείγματα αναμένουμε με ανυπομονησία και τις νέες του επιλογές και συνολικά την ομάδα που θα εμφανίσει.
Τα Τρίκαλα είναι το ένα μεγάλο ερωτηματικό της χρονιάς. Εδειξαν να το σκέφτονται σοβαρά αν θα κατέβουν, αποφάσισαν θετικά με μεγάλη καθυστέρηση και ξαφνικά βρέθηκαν να παίρνουν τον Λίποβι(!) τον Μακ Μίλαν, τον Μανωλόπουλο που τον ήθελαν σχεδόν όλοι αυτού του βεληνεκούς. Ο Καστρίτης έχει στα χέρια του υλικό απρόσμενα καλό, η ομάδα έχει μια αξιοπρόσεκτη έδρα και λογικά θα θέλει και λίγη τύχη παραπάνω από την περσινή παρθενική του προσπάθεια που κόντεψε να σώσει… από το πουθενά τον Αρκαδικό αλλά έμεινε με την προσπάθεια.
Ζόρικη χρονιά προμηνύεται για τον Απόλλωνα. Μάλλον ελαφρά αποδυναμωμένος βγαίνει στη σούμα του ρόστερ, ενώ για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ξαναβλέπει δεύτερη ομάδα της πόλης στα μεγάλα σαλόνια, συγκρίσεις, πίεση και μάλιστα αυτή με άλλες προοπτικές από την Ολυμπιάδα. Η ήττα κυπέλλου από τον Κόροιβο δεν λέει κάτι, αλλά ίσως… λέει και κάτι για τον Μέξα ο οποίος πάντως την πιστεύει την ομάδα.
Ο Κόροιβος θα αποτελέσει μία από τις πολύ ενδιαφέρουσες περιπτώσεις του πρωταθλήματος. Είναι με… πιστοποίηση ο φτωχότερος όλων, πήρε πρωτοεμφανιζόμενο στην Α1 προπονητή, αλλά ούτε πιτσιρικά ούτε και χωρίς δείγματα, αφού ο Καλαμπάκος έχει συζητηθεί για τα πράματα και θάματα που έκανε με το Παγκράτι. Το μπάσκετ που του αρέσει γενικώς… αρέσει, οι παίκτες που έχει επιλέξει μπορούν να το υπηρετήσουν, ο Μπράουν θα είναι από τις αποκαλύψεις, όμως, είναι λίγοι αριθμητικά και όταν Α1 έχουν παίξει μόνο ο Σπυριδωνίδης και ο Χατζηνικόλας, υπάρχει θέμα. Και ο Βαν Οστρουμ, που όμως είναι ακόμα στα πιτς από την προετοιμασία. Μόνο η σωτηρία μπορεί να αποτελεί στόχο και θα κριθεί στις… κάθε είδους αντοχές.
Περνώντας στους τρεις, ελέω Κηφισιάς, νεοφώτιστους, η πρωταθλήτρια της περσινής Α2 Κύμη έδειξε ξεκάθαρη προτίμηση στον… ασφαλή δρόμο των αλλοδαπών που ξέρουν τα κατατόπια με Ελ Αμίν, Τσούπκοβιτς και Πάλμπλαντ. Το ένα θέμα είναι ότι οι άλλοι ακόμα ψάχνονται, με μόνο τον Μόργκαν να δείχνει λίγο πιο έτοιμος. Το άλλο θέμα είναι το… συναίσθημα. Κράτησε τον προπονητή των ανόδων κι αυτό σίγουρα το δικαιούταν ο Μπρατσιάκος ο οποίος με τη σειρά του κράτησε και κορμό παικτών που έφεραν την ομάδα εδώ και αυτοί σίγουρα το δικαιούνταν. Μόνο που το να μην είσαι “κυνικός” καμιά φορά σε τέτοια μετάβαση αποδεικύνεται ρισκαδόρικο αφού οι συνθήκες του κάνω πρωταθλητισμό στην Α2 από το παλεύω να σωθώ στην Α1 είναι τελείως διαφορετικές.
Ο Προμηθέας, επίσης με οικονομική άνεση όπως και η Κύμη, πήρε έναν προπονητή που πλέον έχει “ψηθεί” στην Α1 και είναι και άνθρωπος της Πάτρας γνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητες της πόλης. Ο Βετούλας θα βοηθήσει λογικά να ασχοηλθεί η ομάδα μόνο με τη δουλειά της κι όχι με τα… καφενεία, έστειλε ένα μήνυμα πειθαρχίας “στέλνοντας” και τον Κάρτερ για λόγους συμπεριφοράς και όχι αγωνιστικούς και φυσικά έχοντας την “πολυτέλεια” παικτών σαν τον Σαρικόπουλο, τον Γκίκα μιλώντας για τις μεταγραφές αλλά και των έμπειρων στην κατηγορία Τσάμη και Πέττα που προϋπήρχαν έχει πολλούς… συμμάχους να ποντάρει για την άνετη επίτευξη του στόχου της παραμονής.
Φινάλε με τη Δόξα Λευκάδας και με πρώτο ερώτημα το πότε θα… μπει στο πρωτάθλημα. Εντάξει, κυριολεκτικά θα το κάνει αύριο, αλλά το πότε θα είναι στα αγωνιστικά επίπεδα που θέλει ο Χάρης Μαρκόπουλος είναι ένα ζήτημα αφού οι άνθρωποι ούτε ένα μήνα ομάδα δεν έχουν. Ο Μαρκόπουλος είχε ενημερωμένη ατζέντα αλλοδαπών γι’ αυτό και επέλεξε πολύ γρήγορα και αρκετά “ψαγμένα” όπως λένε οι πληροφορίες. Πήρε και όποιον Ελληνα υπήρχε ελεύθερος τηρώντας τις προδιαγραφές, κράτησε και κάποιους από την περσινή ομάδα και επιχειρεί κάτι εξ ορισμού… τζογαδόρικο. Η περσινή ψυχοθόρα εμπειρία, με αίσιο τέλος, στην Αμαλιάδα, μόνο χρήσιμη μπορεί να του φανεί. Σίγουρα και φέτος τα πράγματα μόνο εύκολα δεν θα είναι, αλλά φέτος δεν περιμένει και κανείς να είναι.