Κάθε νίκη καλή είναι. Κάθε νίκη όμως δεν είναι και ίδια με την άλλη. Και αυτή που πήρε ο Παναθηναϊκός στη Γερμανία δικαιούται τον… πλεονασμό “μεγάλη” για δύο πολύ απλούς λόγους. Πρώτος ότι ήταν εκτός έδρας και μάλιστα… εντός δύσκολης έδρας που δεν θα την περάσουν πολλοί. Δεύτερος, ότι στο 37′ ο Παναθηναϊκός ήταν δέκα πόντους πίσω. Κι όταν γυρίζεις και παίρνεις τέτοιο ματς, δείχνεις πράγματα.
Το να μιλήσει κάποιος για “σφραγίδες Πασκουάλ”, μόνο υπερβολικό είναι στη συνολική εικόνα για έναν άνθρωπο που έχει κάνει 3-4 προπονήσεις στην ομάδα. Σίγουρα πιστώνεται κάποια πράγματα στο κοουτσάρισμα, αλλά το μόνο για το οποίο μπορούμε να έχουμε… υποψίες είναι οι “προθέσεις Πασκουάλ”.
Ο Παναθηναϊκός άρχισε και τελείωσε το παιχνίδι με Αμερικάνικη πεντάδα. Ο Καλάθης με τους Φελντέιν, Νίκολς, Σίνγκλετον και Γιστ στην αρχή, ο Ρίβερς στο τέλος αντί του Νίκολς που μπήκε κι αυτός αλλά στη θέση του Γκιστ και συνολικά ο κορμός των έξι που άρχισαν και τελείωσαν ήταν ο Αμερικανοτραφής Νικ και οι λοιποί μη κοινοτικοί. Σε μια… ελεύθερη ερμηνεία μπορούμε να πούμε ότι ο Πασκουάλ δείχνει να ασπάζεται τις προτιμήσεις του Πεδουλάκη για τις όσο το δυνατόν πιο αθλητικές πεντάδες. Και αυτό μόνο καλό το λες για την συνέχιση μιας ομάδας που από άλλον στήθηκε και από άλλον θα καθοδηγηθεί. Μέσα στην (πιο φορτωμένη αγωνιστικά) χρονιά, όσο λιγότερες αλλαγές πρέπει να γίνουν, τόσο καλύτερο είναι, γι’ αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία.
Ξεχωριστή μνεία πρέπει να (ξανα)γίνει για τον Νικ Καλάθη. Οχι φυσικά για το αν είναι καλός παίκτης, όχι φυσικά επειδή αυτός έβαλε το νικητήριο καλάθι. Χάσιμο χρόνου είναι να ασχοληθεί κάποιος με τα κωμικά και υπερβολικά που ακολούθησαν την παρουσία του στο ΣΕΦ ή με τα… συμψηφιστικά του πόσα παίρνει, πόσα βάζει και άλλα όμορφα. Ο Καλάθης είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο από τον Παναθηναϊκό που πάνω του στηρίζει μεγάλο μέρος της δύσκολης εποχής μετά τον Διαμαντίδη. Θα έχει σκαμπανεβάσματα μέχρι να συνηθίσει το βάρος, θα έχει κούραση αφού είναι ξεκάθαρο ότι χρειάζεται άλλο ένα μπακ απ επιπέδου Ευρωλίγκας, αλλά θα έχει και… χαρά κάθε φορά που θα βλέπει αυτό το παχνίδι από την ομάδα του.
Ο Παναθηναϊκός το έπαιξε αυτό το μπάσκετ στη Μόσχα, το εδραίωσε απόψε, φαίνεται ότι αυτό το μοντέλο θα επικρατήσει και ο Νικ θα νιώθει βολικά σε ένα γρήγορο και έξω από νόρμες πολύ σετ παιχνιδιού ρυθμό. Αρα, αυτός που προορίζεται για τιμονιέρης, πάει σε γνώριμα νερά και η ομάδα μόνο ευνοημένη μπορεί να είναι.
Ο Παναθηναϊκός περισσότερα είχε να κερδίσει σ’ αυτό το ματς από το να χάσει και τα κέρδισε όλα. Δεν είναι μέγεθος για “τιμητικές ήττες” και “καλές προσπάθειες” ο Παναθηναϊκός. Είναι πολύ ανώτερο και αυτό πρέπει να (ξανα)γίνει βίωμα της ομάδας. Ο Πασκουάλ δεν το αρνήθηκε στα πρώτα του λόγια, κάθε άλλο, από μόνος του το τόνσε. Το πώς θα επιδιώξει να το πετύχει, θα το διαπιστώνουμε σταδιακά. Εκανε πάντως μια καλή αρχή της οποίας πολλά κομμάτια θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί και πιθανότατα να κερδίσει χρόνο στο πλάνο του.