Οι τίτλοι πρέπει να βγουν και να είναι εμπορικοί για να “τραβήξουν” κόσμο. Η αλήθεια δε συμβαδίζει πάντα μαζί τους. Ενίοτε συγκρούεται κιόλας… Ο Παναθηναϊκός διεκπεραίωσε μια σημαντική δουλειά για την ουσία και το γόητρο στη Σμύρνη και μέχρι εκεί. Κάποια… ηρωικά που είδαν το φωτς της δημοσιότητας ούτε τους ίδιους τον Τζόρτζεβιτς και τους παίκτες του πρέπει να εκφράζουν.
Για μια ομάδα με το μέγεθος του Παναθηναϊκού στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, δε μπορεί να είναι στόχος η πρόκριση στο Top16. Αρα, όταν γίνεται, κάτι πάει στραβά. Και όταν επιτυγχάνεται, απλά σώζεται το… απαράδεκτο, αλλά δεν γίνονται όλα καλά. Δεν του ταιριάζει του Παναθηναϊκού να παλεύει για κάτι τέτοιο, πόσω μάλλον να το πανηγυρίζει όταν το καταφέρνει. Πιο σωστά, όταν το πλησιάζει…
Δεν ήταν σπουδαία και απόψε η εμφάνιση του Παναθηναϊκού. Απέναντι σε μια πολύ προβληματική ομάδα, κατάφερε να αγχωθεί στο τέλος. Εδειξε και πάλι αγωνιστικές αδυναμίες, όχι καινούργιες αλλά όχι και διορθωμένες παρότι περνάει ο καιρός. Συνεχίζει να του λείπει “έκρηξη” σαν ομάδα του Παναθηναϊκού. Θα του δώσει ο Παππάς, αλλά πρώτα πρέπει να μπει στην αγωνιστική δράση και μετά να βρει ρυθμό αφού λείπει πολύ καιρό. Κι ό,τι δώσει τέλος πάντων ο Παππάς, θα αφορά την περιφέρεια. Στους ψηλούς, όμως, δείχνει να αντιμετωπίζει επίσης προβλήματα σε μεγάλο διάστημα.
Με το αποψινό κέρδισε, εκτός συγκλονιστικών απροόπτων, έναν μήνα ο Παναθηναϊκός. Ο Τζόρτζεβιτς ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον πόση βελτίωση “παίρνει” η υπάρχουσα ομάδα και πόσο ψηλά μπορεί να πάει με αυτό που δείχνει. Αν ο ίδιος το πιστεύει, οι άλλοι περισσεύουν. Οτι θέλει βελτίωση, όμως, δεν θα έχει αντίρρηση ούτε ο ίδιος. Τον τρόπο πρέπει να βρει.
Για τον Ολυμπιακό και τη νέα νίκη του με πλήθος απουσιών, συνεχίζει μια πολύ εποικοδομητική περίοδος. Οχι επειδή νικάει κάποια ματς που δεν έχουν βαθμολογικό άγχος, αλλά επειδή το κάνει στηριζόμενος σε παίκτες που στο κανονικό ροτέισιον δεν έχουν πρωταγωνιστιό ρόλο. Το να τον βρίσκουν λόγω συνθηκών και να ανταποκρίνονται κιόλας, μόνο χρήσιμο μπορεί να είναι. Και για τους ίδιους και κατ’ επέκταση για την ομάδα που όταν έρθουν τα πραγματικά κρίσιμα, θα χρειάζεται τις περισσότερες δυνατές λύσεις.
Και κάτι τελευταίο για δύο από τις ευχάριστες παρουσίες στη μέχρι τώρα πορεία της Ευρωλίγκας, που έχουν ελληνική συμμετοχή. Η Λοκομοτίβ Κούμπαν τεράστια, αφού είναι μια ομάδα που σχεδίασε και δημιούργησε ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Ναι, είχε πολλά λεφτά να διαχειριστεί και μεγάλη ευχέρεια να πάρει πρωτοκλασάτους παίκτες. Αυτά από μόνα τους όμως δε φέρνουν την ευτυχία. Γιατί η Χίμκι για παράδειγμα, που σκόρπισε τα περισσότερα απ’ όλους φέτος… παραπατάει. Ενώ ο Μπαρτζώκας παρουσιάζε μια πραγματική ομάδα που αρέσει και νικάει.
Η Μπάμπεργκ έχει στο “κουμάντο” τον Νίκο Ζήση που δικαιώνει απόλυτα την επιμονή του Αντρέα Τρινκιέρι να τον αποκτήσει. Ο Ιταλός πρώην… δικός μας φαίνεται να βρήκε στη Γερμανία το περιβάλλον που του ταιριάζει, ο αρχηγός της Εθνικής επιβεβαιώνει κάθε χρόνο ότι παραμένει παίκτης του υψηλότερου επιπέδου και είναι ο ιδανικός… κλειδοκράτορας για ομάδες με φιλοδοξίες.