Ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν έναν ψηλό. Και πήρε τον καλύτερο της περασμένης Ευρωλίγκας, Ελληνα, αρχηγό της Εθνικής. Τον πήρε αφού προηγουμένως είχε αποκτήσει και τον, επίσης προερχόμενο από καταπληκτική σεζόν, Κρις Σίνγκλετον. Ηταν πραγματική “διάνα” για τον Παναθηναϊκό η μεταγραφή (και) του Γιάννη Μπουρούση. Συνολικά επειδή μετά τους Σίνγκλετον και Τζέιμς δείχνει ότι ρίχνει… βόμβες φέτος. Ειδικά επειδή πήρε τον πλέον περιζήτητο Ευρωπαίο ψηλό και έχοντας κρατήσει και τον Γκιστ φτιάχνει μια πανίσχυρη φροντ λάιν.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος επέμεινε σε κάτι που έμοιαζε δύσκολο κυρίως επειδή ο Μπουρούσης φαινόταν αποφασισμένος φέτος να επιχειρήσει αυτό που έλειπε από την καριέρα του, το άλμα στο ΝΒΑ. Εδειχναν ιδανικές οι συνθήκες για να το επιχειρήσει, στην πράξη δεν αποδείχθηκαν τέτοιες, προφανώς ο Μπουρούσης δεν θέλησε να περάσει άλλο ένα καλοκαίρι σαν το περσινό, όταν έφτασε Σεπτέμβριο για να βρει επαγγελματική στέγη και υπέγραψε στον Παναθηναϊκό.Ετσι κι αλλιώς, η προσέγγιση που του είχε γίνει αποδείκνυε ότι τον ήθελαν πολύ. Εκτός αυτού, πήγε σε ομάδα με μεγάλο ειδικό βάρος, ομάδα που τον ξαναφέρνει σπίτι του, ομάδα που έχει μεγάλο κίνητρο αφού τα τέσσερα τελευταία χρόνια δεν έχει πάει στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας και τα δύο τελευταία έχει μείνει δεύτερη στην Ελλάδα. Είναι φανερό ότι τον Παναθηναϊκό φέτος θέλουν να αφήσουν τα πειράματα και να πάνε σε δοκιμασμένες λύσεις, ακριβές λύσεις, τέτοιες που θα δημιουργούν εξ αρχής τα εχέγγυα μιας επιτυχημένης σεζόν.
Ο Παναθηναϊκός εκτός από πρωτοκλασάτους παίκτες, ίσως να έψαξε κι έναν με ηγετική προσωπικότητα μετά την απόσυρση του Διαμαντίδη. Ο Φώτσης έτσι κι αλλιώς δεν είναι εκρητικός χαρακτήρας, “ξεσηκωτικός”, ο Μπουρούσης είναι τέτοιος και με το παραπάνω. Πάντα αποτελεί σημείο αναφοράς, σε αποδυτήρια, παρκέ και… εξέδρες. Εχοντας ωριμάσει πολύ όμως σε σχέση με τα παρορμητικά χρόνια της “νιότης” του, δείχνει έτοιμος να ηγηθεί της προσπάθειας που είναι φανερό ότι γίνεται στον Παναθηναϊκό.
Κάπου εκεί, μπαίνει και το ρίσκο που πήρε με την απόφασή του ο Μπουρούσης. Οσο πιο ψύχραιμα κι αν τα βλέπει πια τα πράγματα, δεν παύει να είναι ο “αλέγκρος” Γιάννης. Ο οποίος μετά από χρόνια ηρεμίας στο εξωτερικό και σε ομάδες που δεν είχαν την παραμιρκή πίεση σε σχέση με αυτή που υπάρχει στις ελληνικές, επιστρέφει. Νιώθοντας ότι πρέπει να ηγηθεί, ξέροντας ότι έχει ήδη μπει στο στόχαστρο. Των οπαδών της ΑΕΚ που πίστευαν ότι θα γύριζε μόνο γι’ αυτούς, των οπαδών του Ολυμπιακού που του αναγνώριζαν ότι τα… είπε στους απέναντι. Αλλά και με αυτούς της νυν ομάδας του, δεν… πέρασαν και λίγα για να αγαπηθούν και με τη μία. Είναι βέβαιο ότι ο Μπουρούσης θα νιώσει “αγκαλιά” στο κοντινό του επαγγελματικό περιβάλλον, είναι το πιθανότερο ότι θα βγάλει για άλλη μια χρονιά στο παρκέ τα τεράστια αγωνιστικά του προσόντα, είναι ένα ζητούμενο το να παραμείνει απόλυτα ήρεμος και συγκεντρωμένος με την κάθε μορφής πίεση που θα αντιμετωπίσει μέσα στη χρονιά.