Ο Μενέλαος Σεβαστιάδης προσεγγίζει την παράξενη φετινή χρονιά του Αρη με αφορμή το “στοιχειωμένο” ντέρμπι που αντί να τον εκτροχιάσει τον έβγαλε νικητή.
Μπορεί να υπάρξει ένα οποιοδήποτε Αρης – ΠΑΟΚ που για μία ομάδα να μην είναι το πρωτεύον ο αντίπαλος και όσα “διακυβεύονται” στην πόλη από μια αναμέτρηση μεταξύ τους; Μπορεί και υπήρξε. Το χθεσινό Αρης – ΠΑΟΚ για τους “κιτρινόμαυρους” ήταν ένα πολύ διαφορετικό. Αυτό που έρχεται σε μια βδομάδα στην έδρα του ΠΑΟΚ μπορεί να έχει τα… αρώματα του ντέρμπι της πόλης. Αυτό του Αλεξάνδρειου όμως ήταν άλλα ιστορία.
Οι πέντε πόντοι που νίκησε ο Αρης μπορεί να ήταν και σημαδιακοί. Διότι ακριβώς τόσοι, πέντε, ήταν και οι βαθμοί που πήρε από τον αγώνα. Πώς γίνεται αυτό είπατε; Για μετρήστε. Αν ίσχυαν όσα φαίνονταν ως πιθανά μετά τη διακοπή του περιβόητου αγώνα, ο Αρης θα έχανε ουσιαστικά τρεις βαθμούς. Εναν από τον μηδενισμό και δύο από τιμωρία. Σήμερα, βρέθηκε “καθαρός” και με τους δύο της νίκης. Δεν το λες και μικρή αλλαγή…
Τα “πρέπει” πάντα υπάρχουν έντονα πριν από αγώνες μεταξύ αυτών των δύο αντιπάλων. Στον Αρη αυτή τη φορά ήταν διαφορετικά. Στις προπονήσεις που προηγήθηκαν του αγώνα δεν ήταν το “πρέπει να νικήσουμε για τους βαθμούς και το γόητρο”. Ηταν το “πρέπει να νικήσουμε για να δικαιώσουμε τον μεγάλο αγώνα που έκανε η διοίκηση να αποτρέψει το κακό και να μας δώσει την ευκαιρία να παίξουμε το ματς στο γήπεδο”.
Ο Δημήτρης Πρίφτης έτσι κι αλλιώς φημίζεται για την ψυχραιμία του. Φάνηκε και σε ένα τάιμ άουτ που το ζήτησε εμφανώς θυμωμένος και όταν μάζεψε τους παίκτες ήταν απόλυτα ήρεμος. “Γιατί δεν κάνετε αυτά που μπορείτε;” ήταν η ερώτησή του σύμφωνα με όσα μετέφερε ο δημοσιογράφος που ήταν δίπλα στον πάγκο και… η ζωή συνεχίστηκε.
Κάπως έτσι κύλησε και η εβδομάδα. Με την προετοιμασία του Αρη πέρα από τα αγωνιστικά συστήματα να έχει να κάνει και με την “απομόνωση” του μυαλού από περιττές σκοτούρες και πιέσεις. Το έμπρακτο “ευχαριστώ” στη διοίκηση έμεινε εσκεμμένα στην ατζέντα, αφού θεωρήθηκε κίνητρο και όχι βάρος. Φάνηκε και από τα λόγια του Βεζένκοφ λίγα λεπτά μετά τη λήξη του αγώνα.
Αυτό το ντέρμπι, με όσα προηγήθηκαν, δεν ήταν βέβαια και η μοναδική πρωτόγνωρη κατάσταση του φετινού Αρη. Από τέτοιες, έχουν συνηθίσει. Η χρονιά εξ αρχής και εκ των γεγονότων είχε χαρακτηριστεί ως “ιδιαίτερη”. Με προκαθορισμένα ποσά αποπληρωμής από το άρθρο 99 και με ένα αυστηρό μπάτζετ που δεν επιτέπει “σπατάλες” ήταν μεγάλο το στοίχημα για “διάνα” στις επιλογές παικτών και για… υπομονή όπου δεν εκπληρώνονταν οι προσδοκίες.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού βέβαια, αφού η αίσθηση του “συμμαζέματος” που έχει περάσει σε όλους, τους έχει κάνει και ψύχραιμους σε κάθε κατάσταση. Οταν ήρθαν οι τρεις μαζεμένες ήττες από Κολοσσό, Κόροιβο και Πανιώνιο, η ελληνική νοοτροπία “πρόσταξε” πολλούς να ψάξουν αν θα φύγει ο προπονητής, οι παίκτες ή… όλοι μαζί. Τελικά όλοι έμειναν και συνέχισαν τη δουλειά τους. Η σχέσεις εμπιστοσύνης είναι ισχυρές, επιβεβαιώθηκαν εμπράκτως και συνεχίστηκε η διαδρομή πάνω σε ένα προκαθορισμένο πλάνο.
Συνεχίστηκε μάλιστα και με “ελάφρυνση” του μπάτζετ με τη φυγή των Μανωλόπουλου και Γκίκα και με την ομάδα να έχει μείνει πλέον με ένα ρόστερ 12 παικτών, μεταξύ των οποίων και οι νεαροί Πουλιανίτης, Καραθανάσης και Δήμας. Μέσα σ’ όλα, είχε παρουσιαστεί και το μείζον πρόβλημα με τον τραυματισμό του Τόμας στον αγώνα με το Ρέθυμνο, ο οποίος έδειξε και στο χθεσινό ματς ότι μπορεί να επέστρεψε στη δράση, αλλά απέχει αρκετά ακόμα από το 100% των δυνατοτήτων του.
Οσοι ζουν από μέσα την ομάδα έχουν να λένε για “οικογένεια” και όχι για… να πουν κάτι τετριμμένο. Λίγο… λαϊκίζοντας θα έλεγε κάποιος ότι στον Αρη ισχύει το “η φτώχεια θέλει καλοπέραση”, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι “πεινάνε” ή, ότι… διασκεδάζουν. Και χαίρονται επίσης, βλέποντας ότι ο κόσμος αναγνωρίζει την προσπάθεια που γίνεται. Το κριτήριο των φιλάθλων συνήθως είναι αλάνθαστο. Ανταποκρίθηκαν πριν αρχίσουν τα ματς αγοράζοντας τα περισσότερα διαρκείας των τελευταίων χρόνων, ανταποκρίνονται και με μια προσέλευση ακόμα και σε μη “εμπορικούς” αγώνες, που κρίνεται ως απόλυτα ικανοποιητική.
Ανταποκρίθηκαν δε πλήρως και στο χθεσινό παιχνίδι. Είδαν τι κίνδυνο πέρασε η ομάδα τους, είδαν από τι γλίτωσε και συντέλεσαν στη διεξαγωγή του πιο ήρεμου ντέρμπι της Θεσσαλονίκης που έγινε ποτέ.
Επειδή, βέβαια, όσες δυσκολίες κι αν υπάρχουν, για τον Αρη μιλάμε εύλογα έρχεται το ερώτημα των στόχων που υπάρχουν για φέτος. Απάντηση δύσκολα θα πάρεις από κάποιον μέσα στην ομάδα, πέρα από… αινιγματικά χαμόγελα. Σα να σου λένε ότι η λογική απαγορεύει υψηλά στάνταρ απαιτήσεων για φέτος. Οι ίδιοι όμως, απαγορεύουν στους εαυτούς τους να μην βάζουν ψηλά τον πήχη. Πού θα βγάλει αυτή η… σύγκρουση, θα δείξει.