Ο Παναθηναϊκός μπήκε σήμερα στον πόλεμο και φορούσε εξάρτηση… πενθήμερης εκδρομής. Επιστρέφει όμως από την Πόλη με την πρόκριση ουσιαστικά εξασφαλισμένη, με το δικαίωμα να ξαναπάει εκεί σε δυο εβδομάδες πιθανώς για πραγματική… εκδρομή και επίσης έχοντας περάσει στη λίστα ομάδων που κατάφεραν μεσούσης της περιόδου να αλλάξουν μορφή και τη μοίρα τους.

Ο Παναθηναϊκός δεν το “μέτρησε” σωστά το ματς στην αρχή. Δεν υπάρχει καμία άλλη εξήγηση για την χαλαρότητα του πρώτου δεκαλέπτου και για τους 30 πόντους παθητικό. Δεν υπάρχει και καμία αμφιβολία με βάση όσα ακολούθησαν. Ενα “κλικ” έκανε στον διακόπτη και μέσα στο επόμενο δεκάλεπτο το “μάζεψε” το παιχνίδι. Με τη διαφορά όμως, ότι είχε δώσει στους Τούρκους να πιστέψουν ότι μπορούσαν. Γιατί το ότι ήθελαν ήταν δεδομένο εκ των προτέρων, τουλάχιστον για τους περισσότερους.

Οταν ο, παικταράς αλλά μη μου άπτου, Ερντέν βάζει 16 στο δεκάλεπτο, οι συμπαίκτες του δε θεωρούν τίποτα απίθανο. Και όταν ο Ερντέν… επανέρχεται στα συνηθισμένα του, όλοι οι άλλοι έχουν πάρει άερα και το κυνηγάνε με πάθος. Η κακή βραδιά του Καλάθη, κάποτε θα έχει και τέτοιες, ήταν μεν μια σοβαρή αιτία για την έλλειψη ρυθμού του Παναθηναϊκού αλλά δεν φτάνει από μόνη της. Το μεγαλύτερο κακό ήταν η ομαδική αμυντική λειτουργία που προσφερόταν για να αναδειχτούν ήρωες από την απέναντι πλευρά.

Τελικά ο ήρωας έμελλε να είναι από τον Παναθηναϊκό. Ο ένας από τους τρεις που αποκτήθηκαν… χειμωνιάτικα για να διορθώσουν ανορθογραφίες που στοίχιζαν εμφανώς, ο ακριβότερος και πιο “λαμπερός” σε όνομα. Και σε χάρη όπως αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία ο Ελιοτ Ουίλιαμς. Πριν φτάσουμε σε αυτόν, να ανοίξουμε μια παρένθεση. Ο Χάντερ έδωσε και πάλι πράγματα. Δυνάμωσε την άμυνα, έβαλε τα ποντάκια του, κατάφερε γρήγορα ο μικρός να αποδεικνύεται πιο χρήσιμη μονάδα από τον Κούζμιτς βάσει των αναγκών που υπήρχαν στον Παναθηναϊκό. Αλλά και ο Χέινς, χωρίς να δώσει κάτι το ξεχωριστό, έδωσε κάτι το σημαντικό. Στην άσχημη βραδιά του Καλάθη δεν χρειάζεται ο Διαμαντίδη να… κρεμάσει τη γλώσσα του. Ακόμα και ανάσες να δώσει ο Αμερικανός, πολύτιμες είναι.

Ο Ουίλιαμς για να ολοκληρώσουμε με αυτόν που αξίζει το κάτι παραπάνω, απάντησε στα γρήγορα τα ερωτήματα που τον συνόδευαν ερχόμενος στην Ελλάδα. Το “εντάξει, καλός είναι όπως δείχνουν τα νούμερά του, αλλά μήπως είναι για το χωρίς άμυνες NBDL; Και μήπως ακόμα μέχρι να… καταλάβει τι γίνεται στην Ευρώπης, αποδειχθεί μάταιος κόπο και έξοδο”; Τα απάντησε όλα με ένα “όχι” μεγαλοπρεπές. Τελικά το μπάσκετ ένα είναι. Κι αν το ξέρεις, το παίζεις παντού. Αν δε, το λέει και η καρδούλα σου, γίνεσαι έστω και μέσα στο καταχείμωνο το νέο… talk of the town. Ο Παναθηναϊκός βρήκε έναν ηγέτη αλλά πριν κοιτάξει το μέλλον με αυτόν, απολαμβάνει το παρόν.

Με την Τσεντεβίτα θα σφραγίσει και τυπικά την πρόκριση, φεύγοντας από την επόμενη επίσκεψή του στην Πόλη θα μάθει απέναντι σε ποιόν θα διεκδικήσει το κάτι παραπάνω. Ο Παναθηναϊκός έδειξε και σήμερα ότι έχει προβλήματα. Βγήκε αλώβητος θυμίζοντας το γνωστό ανέκδοτο με το “ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα”… Ο Παναθηναϊκός μοιάζει ομαδάρα συγκρινόμενος με τον παλιό του εαυτό και όχι ακόμα συγκρινόμενος με κάποιους άλλους της Ευρωλίγκας για να είμαστε ρεαλιστές. Ο Παναθηναϊκός όμως, έχει γεμίσει το ντεπόζιτο της αυτοπεποίθησης και προχωράει.