Επειδή ο Παναθηναϊκός αποκλείεται να το κάνει… για την τηλεθέαση, προφανώς και αποτελεί αντικείμενο ιδιαίτερης μελέτης η αγωιστική του συμπερφορά. Το λογικό των πολλών προσθαφαιρέσεων και αλλαγών, από προπονητή μέχρι παίκτες σταδιακά φθίνει, αλλά το αποτέλεσμα που έρχεται με καλή συχνότητα και η απεικόνισή του στην βαθμολογία, καλύπτει το βασικό ερώτημα.
Ο Παναθηναϊκός ζει επικίνδυνα λοιπόν, αλλά… ζει. Για να πούμε ότι βασιλεύει κιόλας θέλει λίγο ακόμα, αφού τα εννέα ματς με την βαθμολογική του κατάσταση τον χαρακτηρίζουν οριακά άνετο και μάλλον τους Τούρκους θα βρουν να τρώνε τα μουστάκια τους για την όγδοη θέση και τον Παναθηναϊκό να μάχεται στο γκρουπάκι 5-8.
Η σημερινή του εκκίνηση ήταν η συνηθισμένα κακή. Συνηθισμένα, αλλά ανεξήγητα. Ειδικά η αρχή δεν γίνεται για τον Παναθηναϊκό. Με αυτό το ρόστερ και αυτόν τον προπονητή, που ακόμα και όσοι δεν τον έχουν ψηλά σαν κόουτς, παραδέχονται ότι στην προετοιμασία ενός αγώνα είνα… γκραν μετρ.
Με τα έγκαιρα “μερεμέτια”, ο Παναθηναϊκός έβαλε το νερό στο αυλάκι. Πήρε αμπάριζα την υπουδέεστερη αντίπαλο και έδειχνε ικανός να καθαρίσει από το τρίτο δεκάλεπτο. Μέχρι που θυμήθηκε την… τηλεθέαση που λέγαμε. Πάλι το ματς στον πόντο με ένα ανεξήγητα κακό πεντάλεπτο, ειδικά στην επίθεση που γινόταν διαγωνισμός κακών αυτοσχεδιασμών. Και μετά, πάλι… Παναθηναϊκός. Αναψε το φυτιλάκι ο Τζέιμς, πήρε μπρος η μηχανή και όλα έγιναν απλά.
Επειδή κάποια στιγμή ο μαραθώνιος θα τελειώσει, δηλαδή και το δικαίωμα να διορθώνεις λάθη κι επειδή εκείνη την στιγμή ο Παναθηναϊκός θα είναι παρών, στα πλέι οφ δηλαδή, το πράγμα πρέπει να αντιμετωπιστεί πιο σοβαρά. Ισως ο Πασκουάλ πρέπει να πάψει να είναι τόσο… δημοκράτης, ίσως πρέπει να βρει άλλη συνταγή για τις συνεργασίες. Και θα επιμείνουμε, το πολύ τρίποντο δεν είναι πρόβλημα όταν γίνεται μέσα από σύστημα. Το πολύ τρίποντο είναι πρόβλημα όταν δεν έχεις εναλλακτική και το κάνεις μονόδρομο. Ο Παναθηναϊκός έχει τα όπλα να κάνει ζημιές έξω από το τρίποντο. Εχει όμως και τα όπλα να μπει μέσα και να τελειώσει φάσεις από πιο ασφαή σημεία. Κι αυτή η ισορροπία πρέπει να δουλευτεί.
Στα επί μέρους θετικά της αποψινής παρουσίας του Παναθηναϊκού ήταν και ο Καλάθης. Λύσσα είχε γίνει το θέμα του τις εβδομάδες που δεν ήταν καλός. Οχι τόσο για το αν χρειάζεται και γιατί δεν έχει αποκτηθεί ένας δημιουργός ακόμα, που χρειάζεταικι αυτό είναι φανερό. Οσο για το αν είναι… τυχαία καλός όταν είναι καλός, αν είναι υπερτιμημένος, αν ξέμεινε ο Παναθηναϊκός και άλλα γραφικά. Είπαμε, μακρά περίοδος, πάνω και κάτω θα έχουν όλοι. Παίκτες, ομάδες και… ο Καλάθης. Ο οποίος έδειξε να φρεσκαρίστηκε και να ανακάμπτει.
Για τον χθεσινό περίπατο του Ολυμπιακού στο Καζάν δεν πρέπει να υπήρξαν πολλοί που εξεπλάγησαν και όσοι το έπαθαν, δεν έχουν καλή γνώση του Ολυμπιακού. Αποδεδειγμένα στα ζόρικα δεν έχει φόβο. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα κάνει την προσευχή του ο Σφαιρόπουλος να έρθει ο καιρός που να έχει πλήρη ομάδα την οποία κοντεύει να ξεχάσει, όταν υπάρχουν μαζεμένα προβλήματα, ξέρει και ο ίδιος ότι βγαίνουν γούστα.
Ο Ολυμπιακός που την είχε πατήσει και από τους τρεις ουραγούς της βαθμολογίας δεν την έπαθε και από τον τέταρτο και όσο κι αν μαθηματικά δεν έχει κριθεί κάτι, δεν γίνεται να μην μπει στα πλέι οφ με πλεονέκτημα. Είναι ξεκάθαρη η εικόνα του ότι υπερτερεί έναν των περισσότερων, έστω και με τα τρωτά του, είναι μεγάλο το βαθμολογικό αβαντάζ που έχει με εννέα παιχνίδια να μένουν, άρα μια νορμάλ διαχείριση θέλει για να σφραγίσει και μαθηματικά τον στόχο.