Με την Εφές μέσα 90, με το Μιλάνο μέσα 91, με τη Μπασκόνια έξω 95. Η μουδιασμένη εκκίνηση του Ολυμπιακού στην Μαδρίτη για τη φετινή Ευρωλίγκα μοιάζει ήδη πολύ μακρινή ανάμνηση. Το 3-1 είναι δίκαιο, αντιπροσωπευτικό, θεαματικό, αλλά κυρίως ελπιδοφόρο. Διότι αυτό που παίζει ο Ολυμπιακός είναι πολύ όμορφο, έστω κι αν ακόμα… ξενίζει και προκαλεί κάποια ερωτηματικά.
Οχι τόσο η νίκη, αλλά το 95 της παραγωγικότητας με άποντο τον Πρίντεζη ίσως είναι κάτι πολύ ενδεικτικό για τον φετινό Ολυμπιακό. Οχι, δεν έγινε ο Πρίντεζης… ένας απ’ όλους, εξυπακούεται ότι έχει σταθερά έναν ξεχωριστό και πολύ σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι του Ολυμπιακού. Είναι όμως πολύ μεγάλη δουλειά να ξέρουν όλοι στον Ολυμπιακό ότι και στην στείρα επιθετική βραδιά του υπαρχηγού, δεν… τρέχει τίποτα.
Φάνηκε με… βροντώδη τρόπο απόψε ότι ο Ολυμπιακός ουδέποτε είχε πραγματικούς λόγους να ανησυχεί στο “4”. Ο Παπαπέτρου που έκανε μεγάλο παιχνίδι στην Βιτόρια και στις δύο πλευρές του γηπέδου, ο Αγραβάνης που επανέρχεται, ο εκπληκτικός απόψε Παπανικολάου που ανεβαίνει διαρκώς και θυμίζει τα… ντουζένια του, δίνουν ένα σωρό λύσεις στον Σφαιρόπουλο ο οποίος τις διαχειρίζεται όλες μαεστρικά και παρουσιάζει για την ώρα μια ομάδα βγαλμένη από μπασκετικά σεμινάρια.
Το “πακέτο” Σπανούλης – Γκριν έχει αρχίσει πλέον να καθιερώνεται ως μια πολύ ευχάριστη συνήθεια του φετινού Ολυμπιακού. Είναι πασιφανέστατο ότι ο ηγέτης του Ολυμπιακού δε νιώθει φέτος να κρέμονται πάνω του οι πάντες και τα πάντα. Οχι ότι όταν κρέμονταν δεν τα… σήκωνε, αλλά τώρα είναι αλλιώς. Είναι απελευθερωμένος, προσφέρει σόου όταν είναι στο παρκέ και παίρνει ανάσες… άφοβα όταν πρέπει να το κάνει. Ο Αμερικανός δικαιώνει σε διάρκεια τον τίτλο του στυγνού εκτελεστή και ο Ολυμπιακός “γαζώνει” από την περιφέρεια.
Ακούγεται υπερβολική… πολυτέλεια για μια ομάδα που είχε και διατήρησε Σπανούλη, Μάντζαρη, Χάκετ και Λοτζέσκι να έχει προσθέσει έναν σκόρερ της κλάσης του Γκριν. Είναι όμως μια πραγματικότητα και οι “συνέπειές” της φαίνονται πια σε σταθερή βάση στο παιχνίδι του Ολυμπιακού.
Είπαμε στην αρχή ότι ξενίζει λίγο αυτή η εικόνα του Ολυμπιακού και προκαλεί κάποια ερωτηματικά. Το ξενίζει δεν είναι απαραίτητα κακό. Το ότι πέρασε τόσο εύκολα και γρήγορα στο… νέο μπάσκετ που κερδίζει έδαφος στα γήπεδα όλης της Ευρώπης και επικρατεί θέλει λίγο χρόνο να το συνηθίσει το μάτι, αλλά είναι ευχάριστο από νωρίς και δημιουργεί μεγάλες προδοκίες. Οσο για τα ερωτηματικά; Περισσότερο… ρητορικά είναι. Αυτό το 16/30 τρίποντα μοιάζει εξωπραγματικό και η στήριξη του Ολυμπιακού στο μακρινό σουτ μεγάλη. Αναρωτιέσαι εύλογα τι θα γίνει στην βραδιά που δεν θα μπουν τόσα. Η στην βραδιά που θα βρεθεί ο αντίπαλος να σε πάει σε χαμηλότερο τέμπο. Θα… θυμάται ο Ολυμπιακός την σκληρή του άμυνα που “πνίγει” τον αντίπαλο; Απαντάς επίσης εύλογα ότι με όσα έχουν φανεί μέχρι τώρα, δύσκολα θα συμβούν τα παραπάνω. Οπότε, αναμονή και για την ώρα παραδοχή και υπόκλιση στον μοντέρνο, θεαματικό και αποτελεσματικό Ολυμπιακό.
Υπάρχει και κάτι τελευταίο που αφορά σε ερωτηματικά και αρχίζει σταδιακά να απαντάται με… χαμόγελα στον Ολυμπιακό. Στην θέση του σέντερ, ο Μπιρτς δικαιώνει… 110% τις προσδοκίες, ο Μιλουτίνοφ είναι θεαματικά βελτιωμένος και ο Γιανγκ, το μεγάλο στοίχημα, μοιάζει να… ξεθαρρεύει. Πήρε 16 πόντους ο Ολυμπιακός από τα σέντερ του στη Βιτόρια, πήρε καλές άμυνες, πήρε 13 ριμπάουντ, πήρε πράγματα πολλά και περιμένει ακόμα περισσότερα.