Οι αριθμοί δε λένε πάντα την αλήθεια. Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού λένε ότι μαθηματικά δεν έχειεξασφαλίσει την πρόκρισή του στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας. Οποιος έχει μάτια, όμως, βλέπει. Οτι και την έχει εξασφαλίσει και χωρίς το παραμικρό άγχος μπορεί να διεκδικήσει ό,τι του αναλογεί για την δεύτερη θέση του ομίλου. Εχει εξασφαλίσει όμως κι ένα ρεκόρ. Η έστω την… ισοφάρισή του. Τόσο δραστική μετάλλαξη ομάδας στα μέσα της δεύτερης φάσης σπάνια έχει ξαναϋπάρξει. Ισως τον κοντράρει ο Ολυμπιακός της χρονιάς του Ιβκοβιτς με τις προσθήκες των Λο και Ντόρσεϊ. Τις προσθήκες είπαμε, σωστά;
Ο Τζόρτζεβιτς ανεξάρτητα από το αν τον θεωρεί κάποιος εξαιρετικό, καλό, μέτριο ή κακό προπονητή, είναι ανοιχτόμυαλο άνθρωπος. Εφτιαξε μια ομάδα το περασμένο καλοκαίρι και αυτή η ομάδα είχε προβλήματα. Φάνηκαν, ξαναφάνηκαν, στοίχισαν. Ο Σέρβος στήριξε τις επιλογές του όμως κι αυτό μέχρι κάποιου σημείου του πιστώνεται. Είναι το εύκολο για τον προπονητή να τα ρίξει στους παίκτες. Ο Τζόρτζεβιτς δεν το έκανε. Ελεγε “φωναχτά” ότι τους πιστεύει, ότι πιστεύει την ομάδα του.
Αυτή η επιμονή του, θα μπορούσε να γίνει… εμμονή. Και να καταστρέψει και του Παναθηναϊκού τη χρονιά, και του Τζόρτζεβιτς την καριέρα στην Ελλάδα. Το ντέρμπι του πρωταθλήματος στο ΣΕΦ με τον Ολυμπιακό ήταν κομβικό. Ο Τζόρτζεβιτς με το δεύτερο ημίχρονο που “συμμάζεψε” την κατάσταση πήρε παράταση. Και έπρεπε να πάρει και αποφάσεις. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος του… άνοιξε το χρηματοκιβώτιο. “Πάρε παίκτες ρε φίλε”, ήταν το νόημα των λόγων του. “Δεν είναι εικόνα αυτή”. Ο Τζόρτζεβιτς αν επέμενε ότι “είμαστε καλά”, θα έκανε κακό στον Παναθηναϊκό. Και στον εαυτό του πιθανότατα. Δεν έξανε όμως. Βγήκε στην αγορά και τα άλλαξε όλα.
Τον Χέινς τον ήξεραν όλοι. Τι κάνει, τι δεν κάνει, τι μπορεί να προσφέρει. Ο Ουίλιαμς ήταν το “λαχείο”. Μόνο τέτοιος μπορεί να λόγιζεται ένας παίκτης από το NBDL μεσούσης της χρονιάς. Και βγήκε πρώτος λαχνός και τζακ ποτ ταυτόχρονα. Και ο Παναθηναϊκός άλλαξε άρδην, προς το καλύτερο φυσικά. Η ομάδα πήρε ενέργεια και… για το σπίτι. Εβγαλε φρεσκάδα και κάλυψε κενά. Ο Καλάθης με τον Διαμαντίδη “ζουν” πλέον σαν… άνθρωποι, ο Φελντέιν έγινε ένας από τους πολλούς και όχι ο ένας και μοναδικός, αλλά η προεκτάσεις πήγαν και… ψηλότερα. Πλέον το να “χτυπηθεί” ο ευάλωτος αμυντικά δεν είναι το αυτονόητο και εύκολο. Γιατί πρέπει να… φτάσει ο αντίπαλος μέχρι εκεί. Αντίθετα, το να γίνει… υπερήρωας ο χαρισματικός επιθετικά Ραντούλιτσα έγινε το εύκολο και αυτονόητο. Γιατί το γήπεδο “μίκρυνε” στις επιθέσεις του Παναθηναϊκού με την σβελτάδα και την φρεσκάδα που έχει ανά πάσα στιγμή η ομάδα.
Ο Παναθηναϊκός ήταν και τυχερός που βρέθηκε στο Top 16. Ο Παναθηναϊκός όμως, είναι άξιος που θα περάσει στα πλέι οφ της διοργάνωσης και άξιος θα είναι και αν πάρει την δεύτερη θέση. Οχι όμως ότι αυτό είναι το πιθανότερο. Ο Μπαρτζώκας του έκανε απόψε μια… χάρη, ξεπαστρεύοντας οριστικά την Εφές. Αν και ο Παναθηναϊκός με το θριαμβευτικό του πέρασμα από τη Μάλαγα, δε χρειαζόταν χάρες. Ο Μπαρτζώκας και το εξαιρετικό του φετινό δημιούργημα, όμως, χάρες σε δικό τους βάρος δεν δείχνουν διατεθειμένοι να κάνουν. Ετσι που τα έφερε όμως ο Παναθηναϊκός, δικαιούται να μην κοιτάζει τι γίνεται τριγύρω. Η ομάδα και τη δουλειά της κάνει πλέον και γεμάτη αυτοπεποίθηση είναι. Και με τέτοιες συνθήκες, όταν έρθουν τα επόμενα, όλα γίνονται. Οπως έγιναν πολλά μέχρι τώρα και σε μικρό χρονικό διάστημα.