Ο Μενέλαος Σεβαστιάδης γράφει για όσα έγιναν στην Ευρωλίγκα και για την δεύτερη ανατρεπτική απόφαση του ΑΣΕΑΔ.
Ο Παναθηναϊκός έχασε στη Βαρκελώνη την ευκαιρία να βγει… εκτός προγράμματος και να πανηγυρίζει γι’ αυτό. Μια νίκη εκεί μέσα επί της Μπαρτσελόνα θα είχε πολλές προεκτάσεις. Την αυτονόητη, ότι θα έβαζε με την πρώτη ευκαιρία στο σακούλι ένα από τα διπλά που όλοι χρειάζονται στην τελική σούμα. Το ότι θα έκανε αυτό το διπλό στην έδρα ενός βασικού διεκδικητή της πρόκρισης, άρα θα είχε μεγαλύτερη σημασία από ένα σε κάποια πιο ευάλωττη έδρα. Και κυρίως, ότι θα έφερνε τη Μπαρτσελόνα στο 0-2, άρα θα την έβαζε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και θα ελαχιστοποιούσε την πιθανότητα να κάνει κι άλλος στον όμιλο αυτό το αποτέλεσμα.
Μια χαρά θα ήταν όλα αυτά, αλλά δε συνέβησαν. Ηρθε μια ήττα που θεωρείται φυσιολογική ως αποτέλεσμα και που “παρηγορεί” με την μάλλον καλύτερη εκτός έδρας εμφάνιση μέχρι τώρα στη διοργάνωση. Το θέμα είναι ότι από νωρίς δείχνει ο όμιλός του ένα μεγάλο… μπέρδεμα. Μόνο η Ρεάλ στο 2-0, μόνο ο Αστέρας που δεν είναι και για… πέταμα στο 0-2 και όλοι οι άλλοι στο 1-1. “Σφαγή” προμηνύεται, λεπτές ισορροπίες, μηδέν περιθώρια για “γκέλες” και μεγάλη ανάγκη για υπερβάσεις. Σαν αυτή που χάθηκε στις λεπτομέρειες στη Βαρκελώνη.
Ο Ολυμπιακός έχει αρχίσει να κάνει διατριβή στο σκληρό παιχνίδι. Εκπέμπει σιγουριά μέσω αυτού κυρίως στον εαυτό του. Δείχνει να ξέρει ότι κάποια στιγμή θα του βγει. Και όταν του βγει, θα βγει και ο αντίπαλος από τον ρυθμό του. Κι επειδή μπροστά ανέκαθεν είχε τις λύσεις, όταν βάλει το νερό στο αυλάκι, δε θα διστάσει να βάλει και το θέαμα στο ρεπερτόριό του. Πότε όμως δεν θα το προτάξει με κίνδυνο να χάσει την ουσία.
Κόντρα στο Μιλάνο ο Ολυμπιακός πέτυχε το αυτονόητο, αφού οι Ιταλοί μάλλον κατά λάθος είναι σε αυτή τη φάση και πολύ δύσκολα θα θυμίσουν ομάδα φέτος. Εδειξε όμως πάλι χαρακτήρα, δεν παρασύρθηκε, δεν χαλάρωσε και επειδή το αποτέλεσμα μετράει, έκανε το 2/2 και είναι στο +1, με τη μία εκτός έδρας νίκη σε γήπεδο που θα γίνουν ζημιές. Αρα, εντός στόχων… με τα μπούνια.
Σε έναν όμιλο που δείχνει να ξεχωρίζει η τετράδα των θεωρητικών φαβορί, με Ολυμπιακό, ΤΣΣΚΑ και τις δυο Τούρκικες και σταδιακά να μεταφέρεται η μάχη στην απόκτηση του πλεονεκτήματος έδρας.
Για το ένα ακόμα μεγάλο θέμα που άνοιξε φέτος με δικαστική απόφαση, η γνώμη μου ξεφεύγει λίγο από αυτό καθεαυτό το παιχνίδι κυπέλλου.
Σε ό,τι αφορά αυτό, είναι ξεκάθαρο και ότι ο Παναθηναϊκός νίκησε δικαιότατα στο γήπεδο και ότι ο Ολυμπιακός κέρδισε κάτι που δε δικαιούταν αγωνιστικά βασιζόμενος σε υπάρχοντες νόμους και όχι αυθαιρετώντας. Τα περί νόμιμου και ηθικού ο καθένας τα ερμηνεύει κατά το δοκούν, όμως υπάρχει και κάτι βαθύτερο.
Είναι η δεύτερη φορά φέτος που αγώνες μπάσκετ κρίνονται στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο. Είναι η δεύτερη φορά φέτος που το πρωτοβάθμιο όργανο “διορθώνεται”… άκομψα από το ανώτατο δικαστήριο. Το οποίο όμως ανώτατο δικαστήριο, το σχέδιο νόμου που πρόσφατα είχε βγει σε διαβούλευση προέβλεπε την κατάργησή του!
Εχουμε, λοιπόν, δις έκθετη την πρωτοβάθμια δικαιοσύνη και δις αποφασίζουσα τη δευτεροβάθμια για την οποία όμως η Πολιτεία είχε εκφράσει αντιρρήσεις σε βαθμό που να την καταργεί. Συγγνώμη, αλλά όλα αυτά τον κόσμο μόνο καχύποπτο μπορούν να τον κάνουν και να τροφοδοτούν σενάρια συνωμοσίας.
Εννοείται ότι χρειάζεται αθλητική δικαιοσύνη. Με όργανα όμως που να εμπνέουν περί της σωστής εφαρμογής της σε όλες τις περιπτώσεις. Και κυρίως με σαφές όριο δράσης, γιατί έχω την αίσθηση ότι ανοίξαμε κακή φάμπρικα φέτος, με υπερεξουσίες που μπορούν να γίνουν ανεξέλεγκτες.