Το τελευταίο προκαθορισμένο ραντεβού των “αιωνίων” για την τρέχουσα σεζόν ήταν με διαφορά το χειρότερό τους. Οχι ότι εξέπληξε κιόλας η χαμηλή ποιότητα δεδομένων πολλών συνθηκών, όχι φυσικά και ότι περιμένει κανείς ότι επειδή τα επόμενα δεν είναι προκαθορισμένα, δεν θα έχουμε τουλάχιστον τρία και, ποιός ξέρει αν θέλει η τύχη στην Ευρωλίγκα, μέχρι και… δέκα για να τους ξαναδούμε.
Η υπερβολικά μεγάλη διαφορά των 25 πόντων του πρώτο ματς, είχε δημιουργήσει εκ των προτέρων ιδιαίτερες συνθήκες για τον αποψινό αγώνα. Ακόμα και οι απουσίες του Ολυμπιακού σε κάποιο βαθμό συναρτώμενες με αυτή τη διαφορά ήταν. Ουδείς πρέπει να ασχολήθηκε με το αν υπήρχαν ιατρικά περιθώρια να “σφίξουν τα δόντια” κατά το κοινώς λεγόμενο Λοτζέσκι και Γιανγκ ή να μην αποσυρθεί άμεσα και δια παντός ο Σπανούλης όταν ένιωσε τις ενοχλήσεις. Ο Ολυμπιακός είναι αρκούντως γεμάτος και συμπαγής στη δομή του για να αντέξει χωρίς άγχη στην έδρα του Παναθηναϊκού έχοντας τόσο μεγάλη “προίκα”. Στην ουσία απόψε εξαργύρωσε εκείνο το πολύ καλό βράδυ στο ΣΕΦ.
Ο Παναθηναϊκός ρεαλιστικά γνώριζε ότι το να καλύψει το χάντικαπ πέρναγε στα όρια του μπασκετικού θαύματος. Οποιος είναι ρεαλιστής ξέρει ότι μεταξύ των δύο ομάδων σε νορμάλ συνθήκες οι διαφορές είναι πολύ, μα πάρα πολύ, μικρές για να υπάρχουν βλέψεις 25άρας. Οχι ότι δεν γίνονται κι αυτά, αλλά δύσκολα… ξαναγίνονται.
Ο Πασκουάλ και οι παίκτες του φυσικά και δεν στερούνταν κινήτρου, κάθε άλλο μάλιστα. Η δεύτερη σερί νίκη επί του μεγάλου αντιπάλου είναι αδιαμιφσβήτητο ψυχολογικό μπόνους για όσα έπονται. Και φυσικά διατηρεί και την όποια βαθμολογική αγωνία, αφού πλέον είναι ισόβαθμοι. Να πεις βέβαια ότι κάποιος εκ των δύο θα χάσει από άλλον στην Ελλάδα μοιάζει με ανέκδοτο, αλλά τέλος πάντων.
Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να παίζει “παράξενο” μπάσκετ με βάση το πόσα ποντάρει στο μακρινό του σουτ. Τα τρίποντα σήμερα ήταν 31, τα δίποντα 38. Είναι λίγο ακραίο βέβαια το πολύ… ανάθεμα ου υπάρχει γύρω από αυτό το στιλ. Ο Ρίβερς είναι ένας πολύ μεγάλος σουτέρ και ο Σίνγκλετον είναι ένας πολύ δύσκολος για την αντίπαλη άμυνα παίκτης, αφού ψηλός με τέτοιο εύστοχο σουτ και σπανίζει και μαρκάρεται δύσκολα. Θα πει λοιπόν ο… δικηγόρος του Πασκουάλ, “γιατί ρε φίλε να μην το εκμεταλλευτώ και να μπλέκω στις εκάστοτε συμπληγάδες”; Θα πει φυσικά, που λέει ήδη και ο δικηγόρος του… διαβόλου “αυτό το μπάσκετ είναι ανορθόδοξο” και ο Παναθηναϊκός θα συνεχίζει τον δρόμο του με τον καθένα να έχει τη γνώμη του. Οι οποίες, γνώμες, θα παραμένουν αντικείμενο φιλικών συζητήσεων όσο ο Παναθηναϊκός νικάει και παραμένει εντός στόχων. Και για την ώρα, είναι εντός όλων.
Επιστρέφοντας στον Ολυμπιακό, σίγουρα δεν θα μιλήσει κάποιος για “επιτυχία” σε μια ήττα, αλλά δεδομένων των συνθηκών το ότι η βραδιά κύλησε χωρίς επιπλέον ανησυχίες ήταν ένα θετικό πρόσημο. Η δεύτερη, κυρίως αυτή αφού ακόμα δεν υπήρχε κούραση, λογικά δεν θα περάσει στο ντούκου από τον Σφαιρόπουλο όπως και η τέταρτη που έχει πάντως περισσότερα “άλλοθι”, αν και μάλλον ο προπονητής μπορεί και να… χαρίσει τις φωνές του αν μάθει ότι θα πάει πλήρης στο Καζάν.
Το πρωτάθλημα πλέον θα τους απασχολήσει ξανά σε κανα τρίμηνο, πέρα από… κλεφτές ματιές στις υποχρεώσεις τους για να μην πάθουν κανα χουνέρι και η τελική ευθεία της Ευρωλίγκας θα απορροφήσει όλη τους την προσοχή. Φαίνεται ότι αμφότεροι κρατούν την τύχη τους στα χέρια τους, όμως, για να ισχύει αυτό κάτι ματς σαν αυτής της εβδομάδας, στο Καζάν για τον Ολυμπιακό και στην Πόλη με τη Γαλατά για τον Παναθηναϊκό πρέπει να κερδίζονται.