Ο Ολυμπιακός πέτυχε πολλά απόψε στο ΣΕΦ και κατέρριψε πανηγυρικά το “κάθε νίκη δίνει δύο βαθμούς”. Εντάξει, τους βαθμούς δεν τους… αύξησε δύο πήρε, αλλά τα παράπλευρα οφέλη ήταν εξίσου σημαντικά και κανείς δε μπορεί να τα υποβαθμίσει.
Νικώντας οποιαδήποτε ομάδα της φετινής διοργάνωσης χωρίς Πρίντεζη, Αγραβάνη και Χάκετ έστω Ουότερς, ο Ολυμπιακός εδραίωσε μέσα του αρχικά την αυτοπεποίθηση ότι όλοι τα μπορούν όλα. Πολύ περισσότερο, έχοντας καταφέρει αυτό απέναντι σε ένα από τα καλά ονόματα, έστω κι αν για την ώρα περισσότερο το όνομα έχει παρά τη χάρη που δεν την δείχνει με συνέπεια.
Επειδή τη Φενέρ ουδείς δικαιούται να την υποτιμήσει, γιατί έχει όλο το πακέτο για να φτάσει ψηλά όπως και στοχεύει, ο Ολυμπιακός πήρε μία νίκη με προεκτάσεις. Προσπέρασε κατά μία τον αντίπαλό του, έκλεισε το ματς με μια σημαντική διαφορά των εννέα πόντων και το ότι το έκανε έτσι που πήγε η ροή του αγώνα ήταν εξίσου σημαντικό. Μπορεί το +23 και εκεί γύρω που στάθηκε για ώρα το παιχνίδι να μην ήταν εύκολο να κρατηθεί και όλοι να περίμεναν μια αντίδραση της Φενέρ και μια ύφεση της ευστοχίας του Ολυμπιακού. Οταν όμως αυτό συμβαίνει με κίνδυνο να τουμπάρει τελείως το ματς, που έφτασε στους τέσσερις, η διαχείριση και η ψυχραιμία από πλευράς Ολυμπιακού ήταν υποδειγματικά και ενδεικτικά μεγάλης ομάδας.
Με ενδιαφέρον εξελίσσεται η… εξωτική φετινή περιπέτεια του Ολυμπιακού με τα σέντερ. Ο Μπιρτς όχι απλά έχει καθιερωθεί ως πρώτος και κύριος υπερπηδώντας την προγραμματισμένη ιεραρχία, αλλά βγαίνει ένα από τα “καυτά” ονόματα της διοργάνωσης συνολικά. Ο Γιανγκ τώρα, μπορεί να μην έχει θυμίσει καν το θηρίο που περίμεναν με υπομονή στον Ολυμπιακό, αλλά σταδιακά έχει αρχίσει να θυμίζει… σέντερ. Υπάρχοντος και του σταθερά τρίτου, φιλότιμου και ικανού να δώσει λύσεις όποτε του ζητηθεί Μιλουτίνφο, ο Ολυμπιακός μπαίνει στην στροφή με τριπλέτα έστω και με κάποια ερωτηματικά ακόμα να τη συνοδεύουν.
Επιστρέφοντας στο κομμάτι της αντεπίθεσης της Φενέρ που κάλυψε σε μικρό διάστημα μεγάλη διαφορά, εξυπακούεται ότι η παραπομπή πάει στους οκτώ παίκτες που χρησιμοποίησε απόψε ο Σφαιρόπουλος. Λογική επιλογή, όπως ακόμα λογικότερη ήταν να πάρει άλλο ένα ματς μέσα από την άμυνά του που δεν θα πάψει ποτέ να είναι το ισχυρό του χαρτί, ειδικά στα δύσκολα. Είναι αυτονόητο βέβαια ότι το “οκτώ” θα πρέπει να αποτελεί πολύ ειδική συνθήκη, όπως ήταν η αποψινή γιατί αλλιώς δεν βγαίνει. Κι επειδή τέτοια θα είναι σύντομα μπαίνοντας ξανά Πρίντεζης και Αγραβάνης και προσθέτοντας τον Ουότερς, τότε ο καθένας καταλαβαίνει τι παραπάνω σήμανε η συγκεκριμένη νίκη.
Το φινάλε του Ολυμπιακού στο πρώτο μισό της διοργάνωσης ήταν ιδανικό. Πείστηκε και έπεισε ότι δεν έχει να φοβάται το παραμικρό, πείστηκε και έπεισε ότι αυτός ορίζει την τύχη του σε κάθε 40λεπτο. Εχει συνδυάσει σε διάρκεια ένα “εκρηκτικό” μίγμα που αποτελούν το πάθος και η αποφασιστικότητα με την ηρεμία στο παιχνίδι του, έχει καταφέρνει να βρίσκει λύσεις σε προβλήματα, να είναι πανέτοιμος για άμυνες που κατά συνήθεια επικεντρώνουν στον Σπανούλη, έχει καταφέρει να βελτώνεται σταδιακά και σταθερά. Καλή προίκα η αγωνιστική αυτή για τον Σφαιρόπουλο και τους παίκτες του, χωρίς αμφιβολία.