Ο Ολυμπιακός πανηγυρίζει εδώ και λίγη ώρα έναν τίτλο που δικαιούταν κοιτάζοντας συνολικά τη χρονιά και που πήρε “μάγκικα” με δύο διπλά. Ο Βασίλης Σπανούλης σε μια ακόμα… μέρα στη δουλειά επιβεβαίωσε ότι είναι ο παίκτης που άλλαξε τη μοίρα μιας ομάδας και την ροή των πραγμάτων στο μπάσκετ της Ελλάδας και την Ευρώπης. Ο κάθε υγιής φίλος του μπάσκετ, κάνει χώρο στον σκληρό του δίσκο για να κρατήσει στο αρχείο τη σειρά των τελικών που κανείς δεν θα θέλει να ξεχάσει. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για το μπάσκετ και το σασπένς που είδαμε. Ούτε επειδή σε αυτούς τους τελικούς έκλεισε μια τεράστια καριέρα, ο πολύ μεγάλος παίκτης που λέγεται Δημήτρης Διαμαντίδης.
Ο… Θεός του μπάσκετ θέλησε να γραφτεί ο επίλογος βάζοντας στο “κάδρο” δύο τεράστιους. Τον αποψινό νικητή και φετινό πρωταθλητή Βασίλη Σπανούλη και τον… απλό πολίτη πλέον Δημήτρη Διαμαντίδη να βλέπει την τελευταία άμυνα της ζωής του να μην του δίνει έναν τίτλο για το “αντίο”, όπως έκαναν πολλές άμυνες στο παρελθόν.
Ετσι έπρεπε να γίνει, σε έναν τελικό όμως που μας πρόσφερε πολλά άλλα. Το… τρυφερό ενσταντανέ του Σπανούλη με τον Θανάση Γιαννακόπουλου όταν οι παλμοί ήταν στο κόκκινο, παραξένεψε πολλούς. Η απόδοση ευσήμων των αδελφών Αγγελόπουλων στον Δημήτρη Διαμαντίδη στο φινάλε έκαναν πολλούς να πουν το πρώτο αυθόρμητο “μπράβο”. Οι επισκέψεις του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού για συγχαρητήρια, όπως και αυτή των αδελφών Αγγελόπουλων στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού για τον ίδιο λόγο, χωρίς υπερβολή, ενθουσίασαν.
Ολα αυτά στο φινάλε μιας σειράς τεσσάρων… ανθρώπινων συνθηκών τελικών, σε φινάλε που έστεψε τον πρωταθλητή σε ξένη έδρα. Συγγνώμη κιόλας, αλλά θα ξεπεράσουμε το κλισέ “αυτά αλλού είναι αυτονόητα”. Επειδή εδώ δεν ήταν μέχρι σήμερα, μέχρι φέτος πιο σωστά, επειδή παικταράδες δόξα τω Θεώ είχαμε και θα ξαναέχουμε, επειδή επίπεδο μπάσκετ πάντα θα έχουμε ψηλό, δεν γίνεται να προσπεράσουμε εύκολα αυτές τις σκηνές.
Αυτοί οι τελικοί πρέπει να φυλαχτούν στο κάθε αρχείο, αλλά να μη… μείνουν στο αρχείο. Αυτοί οι τελικοί μπορεί να αλλάξουν το ελληνικό μπάσκετ. Γιατί, διάολε, είναι χαζομάρα να βλέπουμε όλους αυτούς στα γήπεδά μας, να τους έχουμε… στα πόδια μας και να καλύπτονται όσα μπασκετικά μας προσφέρουν από όλα τα άλλα.
Για τα μπασκετικά που εκτυλίχτηκαν στην διάρκεια των 50 λεπτών στο παρκέ του ΟΑΚΑ, θα μπορούσε κάποιος να γράψει βιβλίο. Για μεγάλα σουτ, μεγάλες αποφάσεις, λανθασμένες αποφάσεις, ρίσκα τακτικής που άλλα βγήκαν και άλλα στοίχισαν. Ο Σπανούλης επισκίασε τα πάντα και τους πάντες, επισκίασε τον Διαμαντίδη, τον Μάντζαρη, τον Χάντερ, τον Γκιστ, τον Παππά. Ηταν ένα δικό του πρωτάθλημα έτσι όπως εξελίχτηκε, με την ομάδα της οποίας έγινε… συγγραφέας σημαντικών κεφαλίων της ιστορίας της.