Αντε να εξηγήσεις τώρα με τη λογική ότι Παναθηναϊκός ήταν πριν δύο εβδομάδες στο ΟΑΚΑ με τη Ρεάλ, Παναθηναϊκός και σήμερα με την Αλμπα. Κι άντε να μην ανησυχείς όταν ξέρεις ότι ο Παναθηναϊκός που πήγε να κάνει χαρακίρι στην “χλιαρή” έδρα της αποκλεισμένης και… αποψιλωμένης Γαλατά, πρέπει να νικήσει τον επίσης αποκλεισμένο Ερυθρό Αστέρα που όμως θα παίζει σε “καμίνι” για τους γνωστούς λόγους.
Ο Παναθηναϊκός απόψε διέψευσε το μεγάλο του φετινό ατού, την έδρα. Αυτή που τον έφερε εκ του ασφαλούς μέχρι εδώ που βρίσκεται, αυτή που του γέμιζε τις μπαταρίες και τα αποθέματα σε κάθε δυσκολία της σεζόν. Διέψευσε όμως κυρίως το ότι η φετινή του ομάδα με τις όποιες γνωστές και ορατές ατέλειές της, ξεπέρναγε τα ζόρια με το τσαγανό των περισσότερων παικτών της. Διότι απόψε, οι περισσότεροι από τους παίκτες της έδειχναν να… φοβούνται να νικήσουν και δε μπόρεσε να τους “εμπνεύσει” ούτε ο αρχηγός τους Δημήτρης Διαμαντίδης που έκανε τα πάντα και… βάλε.
Μέχρι και η τελευταία φάση ανέδειξε έναν φόβο, του Ιβάνοβιτς που έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τον πελαγωμένο Παναθηναϊκό της τελευταίας περιόδου. Τον φόβο του “ό,τι είναι να γίνει ας γίνει στα 40′, για να μην πάθουμε ανεπανόρθωτη ζημιά σε πιθανή παράταση”. Εντάξει, αν έμπαινε θα ακούγαμε για “πλάνο νίκης”, αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Και δεν είναι παράλογο να προσπαθείς να σώσεις ό,τι μπορείς, αλλά όταν το κάνεις στην έδρα σου, με αντίπαλο την Αλμπα, την οποία είχες πίσω με εννέα πόντους στο 30’΄, μάλλον δεν εκπέμπεις και μεγάλη σιγουριά.
Ο Παναθηναϊκός κρατάει ακόμα την τύχη του στα χέρια του. Μόνο που απόψε φάνηκαν να τρέμουν τα χέρια του. Στις μέρες που θα έχει μπροστά του από το βράδυ της Κυριακής και αφού τελειώσει ο τελικός κυπέλλου μέχρι το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης η ψυχολογία θα έχει ισάξιο αν όχι και μεγαλύτερο ρόλο από το μπάσκετ. Εννοείται ότι μπορεί ο Παναθηναϊκός να νικήσει τον Ερυθρό Αστέρα και μέσα στο Βελιγράδι. Για να το κάνει όμως πρέπει να το πιστεύουν όλοι. Οπως έχει ειπωθεί αμέτρητες φορές από προπονητές και παίκτες στο μπάσκετ, όποιος φοβάται παίρνει σκύλο. Δεν πάει σε αποστολές που απαιτούν “κομάντο” για να κριθεί μια προσπάθεα μηνών σε 40 λεπτά.