Είναι άδικο, μα συνάμα και ρεαλιστικό, να κρίνει τόσα πολλά ένα ματς για δύο ομάδες που εμφανέστατα έχουν μπει σε τροχιά αναγέννησης τα τελευταία χρόνια. Είναι μεγάλη η διαφορά του… περιφέρομαι πέριξ των στόχων από το διεκδικώ έναν. Και εδώ και λίγη ώρα, ο Αρης επιστρέφει στη διεκδίκηση τροπαίου μετά το 2014, που ήταν και πάλι παρών σε έναν τελικό κυπέλλου, ενώ η ΑΕΚ μένει με το “μούδιασμα” του παρα λίγο.

Αμφότερων οι βάσεις πείθουν για την σταθερότητά τους. Ηταν δεδομένο ότι και για τους δύο η ζωή δεν σταματούσε στον ημιτελικό. Μόνο που για τον Αρη από αύριο κιόλας θα είναι πολύ πιο ευχάριστη και γεμάτη προσδοκία, ενώ για την ΑΕΚ θα υπάρχει μια βασανιστική παράταση στο να διεκδικήσει κάτι μεγάλο.
Αυτή η πρόκριση για τον Αρη είναι ένας κυματοθραύστης για κάθε αναποδιά που μπορεί να ακολουθήσει. Ενας μήνας και κάτι ψιλά, μέχρι τον μεγάλο τελικό, θα είναι ένα διάστημα… νιρβάνας. Για τον κόσμο εννοείται, αφού στην ομάδα υπάρχει το πρωτάθλημα που έχει χαθεί έδαφος, η Ευρώπη που μπαίνει στα δύσκολα, ο υπό αναχώρηση Μπάκνερ, μια καθημερινότητα γενικά που πρέπει να συνεχιστεί σε αμείωτη ένταση για τον Πρίφτη και τους παίκτες του.

Είναι μια μεγάλη πιθανότητα στις 19 Φεβρουαρίου ο Αρης απλά να έχει παίξει ένα ματς παραπάνω από την ΑΕΚ στο κύπελλο. Να έχει χάσει δηλαδή από τον, δεοδομένα φαβορί,”αιώνιο” που θα προκριθεί μεθαύριο. Τα οράματα όμως, που εμφανώς έχουν δημιουργηθεί και στους δύο σημερινούς μονομάχους, από κάτι τέτοιες “λεπτομέρειες”, μιας πρόκρισης, ενός τελικού, μεγαλώνουν γρηγορότερα και εδραιώνονται.

Ετσι που εξελίχτηκε το ματς, μια ζαριά ήταν τα πάντα. Δυο μεγάλοι σκόρερ το πήραν πάνω τους, μέχρι και στην τελευταία φάση το αρχικό “κάδρο” αυτούς έφερε απέναντι. Τον ήρωα Κάμινγκς, τον Ντίξον που είναι συζητήσιμο κατά πόσο έπρεπε να αναλάβει την αμυντική αποστολή και εν τέλει να… οδηγηθεί σε κλάματα. Παράξενη εικόνα και αυτή, ένας Αμερικανός να κλαίει για ένα χαμένο ματς. Δείχνει πράγματα, εντείνει την επιτυχία της επιλογής, πέραν της δεδομένης αγωνιστικής αξίας. Τέτοια ώρα τέτοια λόγια… Ολοι στην ΑΕΚ θα προτιμούσαν να έχου προκριθεί με τους πόντους ενός… τσόγλανου και όχι να δουν αυτή την κατάληξη.

Ο Αρης είναι φανερό ότι έχει βρει τον δρόμο του μέσα σε μια παράξενη χρονιά για την οποία δεν ευθύνεται βασικά ο ίδιος. Οι τραυματισμοί δεν προβλέπονται, αλλά όσοι ελαφρία τη καρδία ισοπέδωναν τον Κάμινγκς, ναι ρε φίλε τον Κάμινγκς, τον Τζένκινς, ακόμα και τον Μπάκνερ στην αρχή της σεζόν τώρα απλά απολαμβάνουν. Είναι ακόμα πιο όμορφη η εικόνα με αρκετούς Ελληνες σε δραστικό ρόλο, μεταξύ αυτών και δύο παιδιά του διευρυμένου κύκλου ενεργών διεθνών, του Καββαδά και του Γιάνκοβιτς που στα χέρια του Πρίφτη βρήκαν την εμπιστοσύνη που έψαχναν και την εκμεταλλεύονται στο έπακρο.

Ο Πρίφτης έχει ήδη γραφτεί στα “κεφάλαια” του μπασκτετικού Αρη. Μπορεί να μην είναι ο “εμπορικός” που θέλουν κάποιοι, ο δημοσιοσχεσίτης, ο “εξυπνάκιας”, ο “εκρηκτικός”. Μπορεί να μοιάζει στα μάτια τους εύκολος για να τον χτυπάνε επειδή δεν θέλουν να τον βλέπουν να ανεβαίνει. Αυτός τη δουλειά του. Και έχουμε ξαναπεί, είναι μαγκιά του Λάσκαρη ότι τον έχει εκεί και τον εμπιστεύεται απόλυτα, κόντρα σε σειρήνες και καλοθελητές που υπήρξαν κατά καιρούς και προφανώς ακόμα υπάρχουν και καραδοκούν. Η μήπως αμφιβάλει κανείς ποιός θα ήταν ο πρώτος στημένος στο απόσπασμα αν ο Αρης έφευγε σήμερα αποκλεισμένος από το γήπεδο;

Και η ΑΕΚ βρίσκει τον δρόμο της, μόνο που αυτή άργησε από δικά της λάθη. Τραγικές επιλογές έχουν γίνει και φέτος εκεί. “Αρμεγμα” κανονικό στα λεφτά του παθιασμένου Αγγελόπουλου. Βιβλίο γράφεις με τον Ουίλιαμς που αποκτήθηκε για σέντερ, βγήκε τριάρι ολκής, πήραν τον άγραφο Φόλκερ για αντικαταστάτη, έτρεαν να βρουν τον Ελονού για να μην… πεθάνει στο παρκέ ο Μαυροειδής και έχουν ακόμα τον Φόλκερ να πληρώνεται. Οχι ότι στα γκαρντ έγιναν λιγότερα δηλαδή… Αλλά αυτά είναι θέματα της υπηρεσίας Αφού το αφεντικό τα βρίσκει νορμάλ και έχει όρεξη και χρήμα να τα διορθώνει, μαγκιά του. Και το δια ταύτα, δείχνει ότι ο δρόμος στρώνει, όμως άργησε και χάθηκε ένας στόχος.

Ο Αρης λοιπόν… ξανάνιωσε και με σφραγίδα τελικού. Ο χορός που έχει στηθεί απόψε στις τάξεις των φίλων του είναι γεμάτος κέφι και αισιοδοξία. Ισως να ήταν το γραφτό της κλήρωσης, που έφερε το ματς στη έδρα του, πολύ σημαντική παράμετρος στην εξέλιξη τέτοιου αγώνα. Η τύχη όμως πάει με τους ικανούς και ο Αρης έχει ικανότητες φέτος.