Οι απουσίες των Πέτγουεϊ και Τσαϊρέλη θα μπορούσαν ίσως να ανησυχήσουν τον Γιάννη Σφαιρόπουλο αν αυτή την αγωνιστική έπαιζε με την “γεμάτη” σε κορμιά Φενέρ. Μέχρι να τον ανησυχήσουν όμως και επ’ ουδενί να τον πανικοβάλουν. Με το Μιλάνο, όμως, ο φετινός Ολυμπιακός δε μπορούσε να ανησυχήσει.
Δεν μπορούσε, επειδή οι Ιταλοί φέτος είναι ομάδα “όσα πάνε κι όσα έρθουν” και ο Ολυμπιακός είναι πολύ οργανωμένος για να προβληματιστεί από “χύμα” αντιπάλους, όσο ταλέντο κι όσα ονόματα κι αν έχουν.
Ο Ολυμπιακός εκτός από οργανωμένος είναι και καλοστημένος κι αυτό σίγουρα το πιστώνονται και οι δύο προπονητές που πέρασαν από τον πάγκο του. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας με τις επιλογές που έκανε, “ταιριαστών” παικτών όπως αποδεικνύεται και φυσικά ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Οχι μόνο επειδή τους κουμαντάρει άριστα, αλλά κι επειδή δεν πήγε στην ομάδα για να κάνει άνω – κάτω κάτι που του άρεσε μόνο και μόνο για να πει “τώρα είμαι εγώ εδώ”. Προτίμησε να το δείξει αυτό δουλεύοντας πάνω σε κάτι που έκρινε ότι ήταν σωστό και τα αποτελέσματα σίγουρα τον δικαιώνουν.
Ο Ολυμπιακός έχει και ελλείψεις, έχει και κάποια κενά στο παιχνίδι του όπως κάθε ομάδα, αλλά είναι φανερό ότι έχει έμπνευση. Περνάνε καλά όσοι είναι στην ομάδα και αυτό το βγάζουν στο γήπεδο. Περνάνε καλά και όσοι τους βλέπουν, αφού είναι φανερό ότι ο Ολυμπιακός δεν θα “κοροϊδέψει”. Παίζουν για να νικήσουν, παίζουν ωραίο μπάσκετ και ότι σκοπιμότητας, “μοντέρνο” όπως είπε πρόσφατα και ο Σφαιρόπουλος και καλά έκανε που το είπε, αφού το να είσαι “διπλωμάτης” για τις αρετές της ομάδες σου δείχνει φόβο, ενώ να τις αναδεικνύεις, δείχνει εμπιστοσύνη.
Ο χαρακτήρας τελικού στο επόμενο παιχνίδι, στο ΣΕΦ με τη Φενέρ δεν αλλάζει με τη σημερινή νίκη. Αλλάζει η προέκτασή του όμως. Αν ο Ολυμπιακός νικήσει, θα έχει “κλειδώσει” το πλεονέκτημα έδρας. Αν χάσει, δεν θα το έχει απωλέσει αλλά δεν θα το ορίζει απόλυτα ο ίδιος, αφού ή θα πρέπει να κάνει κάτι καλύτερο από τους Τούρκους στα ματς που απομένουν ή να νικήσει μέσα στη Μόσχα.