Με 88 πόντους εκτός έδρας, σπάνια δε νικάς. Με έξι διψήφιους παίκτες στους εννέα που ουσιαστικά έπαιξαν (καθόλου ο Αγραβάνης, από ένα τρίλεπτο Αθηναίου και Γιανγκ), το ίδιο. Οταν σε αυτά προσθέσεις και ότι έριξες καμιά δεκαριά πόντους τον αντίπαλο από τον μέσο του όρο, τότε τα έχεις κάνει όλα όπως πρέπει.
Για να είμαστε ακριβείς, από τον συνολικό μέσο όρο των 81,8 πόντων ο Ολυμπιακός την “κατέβασε” 7 πόντους την Ζαλγκίρις. Αλλά αν απομονώσουμε τα πέντε παιχνίδια της πριν από το αποψινό, αυτά που επιβεβαίωσαν ότι είχε μπει σε… τροχιά, εκεί ο μέσος όρος ήταν 87,6. Αρα… δεκάποντο. Αν και μπροστά στο αποτέλεσμα και την εικόνα, οι αριθμοί είναι για τα αρχεία.
Ο Ολυμπιακός έβγαζε απόψε το “δεν χάνω όσο κι αν παίζουμε”. Εβγαζε ανωτερότητα, έβγαζε σιγουριά, έβγαζε την “μεγάλη ομάδα”. Λύσεις από πολλούς στην επίθεση, κάλυψη της μέτριας άμυνας του πρώτου ημιχρόνου, βελτίωσή της στο δεύτερο και το νερό είχε μπει στο αυλάκι. Αν έλειπε και η γκαντεμιά με τον Πρίντεζη η βραδιά θα άγγιζε το τέλειο.
“Μικρή” απώλεια δεν υπάρχει. Αλλά κάπως… μεγαλύτερες απώλειες υπάρχουν και μια τέτοια είναι του υπαρχηγού. Και για ένα ματς να λείψει, είναι μεγάλο ζήτημα. Κάθε τι παραπάνω, είναι μεγαλύτερο. Ο καημένος ο Χάκετ, ήταν ένας αναπληρωματικός σε μια γεμάτη γραμμή. Ο Πρίντεζης είναι ο ένας… καθαρόαιμος σε μια θέση που αποφασίστηκε να καλύπτεται κατά συνθήκην όποτε χρειάζεται, αρκεί “να είναι καλά ο Γιώργος”. Και εδώ και λίγη ώρα, δεν είναι…
Ο Ολυμπιακός έχοντας ρεφάρει άμεσα την γκέλα με τη Μακάμπι στο ΣΕΦ, την επόμενη κιόλας εβδομάδα στην έδρα της Νταρουσάφακα που απόψε επέστρεψε με εντπυωσιακό τρόπο στις επιτυχίες, είχε μπροστά μου μια… κλιμακούμενη πρόκληση. Αρχικά ένα πακέτο τριών “πρέπει”. Την Ούνικς μέσα που την… μάδησε, την Ζαλγκίρις έξω όπου κυριάρχησε και τον Ερυθρό Αστέρα την Τρίτη το βράδυ στο ΣΕΦ. Αν ολοκληρώσει αυτό το 3/3, θα… τριγυρίζει την τετράδα και θα έχει δύο μεγάλες προκλήσεις για να κλείσει τον γύρο έχοντας εδραιωθεί εκεί. Την αποστολή στη Βαμβέργη και το εντός με τη Φενέρ. Αλλά πρώτα έχει τον Αστέρα μέσα και είναι αλήθεια ότι με την εικόνα που έβγαλε κι απόψε, δεν φαίνεται ούτε καν ανησυχία στον ορίζοντα. Ακόμα και χωρίς Πρίντεζη (και Χάκετ βεβαίως), ακόμα και σε μια ομάδα που θα έχει ψυχολογία μετά το… μάδημα της παραπαίουσας Μακάμπι.
Ο Σφαιρόπουλος με τους συνεργάτες του δεν θα… κλείνουν μάτι αφού έχοντας να ετοιμάσουν συνεχόμενα παιχνίδια έχουν να αποφασίσουν και τον τρόπο κάλυψης του κενού του Χάκετ και να αγωνιούν για τα μαντάτα του Πρίντεζη. Εχουν “απόθεμα” κουράγιου από τα αποτελέσματα, έχουν “μπόνους” δικαίωσης την εικόνα του… παλιού καλού Παπανικολάου, τον οποίο εξ αρχής στήριξαν με σημαντικό ρόλο και ουδέποτε “χαλάρωσαν” την εμπιστοσύνη μέχρι να πατήσει καλά στα πόδια του. Ε, έχουν και το θέμα Γιανγκ πάντα υπό… επιτήρηση, εκεί κι αν επιμένουν όμως, οπότε τι να λέμε; Απλά έδειχνε λίγο στα δυο -τρία τελευταία παιχνίδια να παίρνει μπρος και απόψε πάλι επέστρεψε στο τρίλεπτο. Για να δούμε, είναι ένα κεφάλαιο μόνη της αυτή η περίπτωση φέτος.