Στην Ελλάδα που ζούμε, πρέπει να προσέχεις τι λες. Και πώς το λες. Ακόμα και να μη το λες γιατί μπορεί να το πληρώσεις. Οπως πλήρωσε (όπως όλα δείχνουν) ο Νίκος Δίπλαρος αυτό που δήλωσε στη συνέντευξή του στην “Εφημερίδα των Συντακτών”, βλέποντας το πρώτο επαγγελματικό του όνειρο, την πρώτη του καλή μεταγραφή στην ΑΕΚ να βαίνει προς ματαίωση.
Η ΑΕΚ έβγαλε προς τα έξω την αποστροφή που εξόργισε τους ανθρώπους της. “Η ΑΕΚ είναι μια νέα αρχή, έχω όρεξη για δουλειά, αλλά στην εποχή μας ζητώ το καλύτερο για τον εαυτό μου θέλω να παίξω τόσο καλά ώστε να πάω μια μέρα στον Ολυμπιακό ή, στον Παναθηναϊκό”.
Λόγια που κρίθηκαν απαράδεκτα και έθεσαν τον μικρό εκτός ΑΕΚ. Τους είπε “μικρότερους” από τους άλλους δύο, του είπαν… “εμείς είμαστε η ΑΕΚάρα ρε και πάρε δρόμο”. Γιατί κακά τα ψέματα, η ΑΕΚ λαϊκισε και έτερψε το αίσθημα των οπαδών της με αυτή την ενέργεια. Αν είχε πει “ώστε μια μέρα να πάω στο ΝΒΑ”, ή στη Ρεάλ, η μεταγραφή δεν θα χάλαγε. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός τον “έδιωξαν”.
Αν πας να το δεις ρεαλιστικά, τι είπε; Οτι θέλω να πάω σε μια από τις δύο ομάδες που παίζουν… μόνες του σε επίπεδο κορυφής για πάνω από δεκαετία και πρωταγωνιστούν και στην Ευρώπη. Δηλαδή από τότε που το παιδί… άρχισε να καταλαβαίνει τι του γίνεται. Στην ΑΕΚ δε γινόταν να το δουν ρεαλιστικά, αφού στην Ελλάδα ζούμε και υπάρχουν άγραφοι κανόνες. Δεν το είδαν όμως ούτε σαν μια ευκαιρία να το δουν… παραγωγικά και να πράξουν διδακτικά.
Αν πράγματι πιστεύεις στις μπασκετικές ικανότητες ενός νέου παιδιού κι αν πράγματι ευαγγελίζεσαι “κάτι νέο που επενδύει πολλά στους νέους”, τότε τα συνδυάζεις αυτά και το επιβεβαιώνεις. Πιάνεις το παιδί, του εξηγείς ότι είναι μεγάλη του τιμή να το εμπιστεύεται ένας τόσο μεγάλος σύλλογος, του μαθαίνεις μπασκετική ιστορία που πιθανώς να μη γνωρίζει και τον βοηθάς να το διορθώσει. Οχι με τον εύκολο τρόπο, “δεν τα είπα ακριβώς έτσι”, αλλά με τον μάγκικο, που ο Δίπλαρος λέγοντας αυτά έδειξε ότι θα τον άντεχε. “Εκανα λάθος, παρασύρθηκα από το πρόσφατο παρελθόν, έχω μεγαλύτερο κίνητρο τώρα να βοηθήσω την ΑΕΚ να τους φτάσει και να τους ξεπεράσει”, ή κάπως έτσι τέλος πάντων.
Στην ΑΕΚ δεν το πολυσκότισαν. Νιώθουν και πιθανότατα έτσι να είναι ότι “ένας Δίπλαρος” δεν θα άλλαζε και τον ρουν της ιστορίας τους, τον έστειλαν και έδειξαν στον κόσμο τους ότι “εμείς την ΑΕΚοφροσύνη μας δεν τη διαπραγματευόμαστε”. Δικός τους είναι το μαγαζί, οι ίδιοι χαράσσουν την πολιτική του. Το να πεις “σωστό” ή “λάθος” είναι τελείως υποκειμενικό. Το να διαπιστώσεις όμως ότι υπήρχε κι άλλος δρόμος, πιο “ψαγμένος”, είναι μια πραγματικότητα.