Ακούγεται παράδοξο σε τέτοια ματς να λες ότι η συνταγή της επιτυχίας ήταν «απλή», όμως, τέτοια ήταν για τον Ολυμπιακό, στην τρίτη νίκη του μέσα στη σεζόν επί του Παναθηναϊκού. Ο Σφαιρόπουλος έκρινε ότι απομονώνοντας τον Καλάθη από την ομαδική λειτουργία, ή το… αντίθετο, ο Ολυμπιακός θα ήταν αυτός που θα όριζε την εξέλιξη του αγώνα. Οπως και το έκανε και πήρε μια μάλλον άνετη νίκη.
Εβαζε ο Ρίβερς, έβαζε ο Τζέιμς, αλλά δεν έβαζε… ο Παναθηναϊκός. Εννοείται ότι στην ομάδα τους προστίθονταν οι πόντοι των δύο Αμερικανών, αλλά ήταν φανερό ότι ο Παναθηναϊκός στηριζόταν σε ατομικές εμπνεύσεις και μακριά σουτ και όχι σε καλοσχεδιασμένες επιθέσεις και συντονισμένες κινήσεις υπό την «μπαγκέτα» του Καλάθη.
Μέσα από την άμυνά του πήρε ο Ολυμπιακός το παιχνίδι, αφού αυτή του έδωσε τα πατήματα που χρειαζόταν τις φορές που ο Παναθηναϊκός του έβαλε προβλήματα. Και στα πρώτα λεπτά, όπου ο Σφαιρόπουλος όταν είδε την άμυνα να αρχίζει να λειτουργεί έμοιαζε νηφάλιος παρότι στην επίθεση δεν είχε βρεθεί ο στόχος, αλλά κυρίως και στο τελευταίο τρίλεπτο της τρίτης περιόδου όταν ο Παναθηναϊκός για επτά λεπτά είχε βρει ρυθμό και έδειχνε να έχει ψυχολογία.
Για τον Ολυμπιακό είναι μεγάλη κατάκτηση να νικάει χωρίς μεγάλα άγχη με τον Πρίντεζη εκτός ρυθμού και τον Σπανούλη σε ρόλο… λαγού. Να βλέπει μια άμυνα προσαρμοσμένη πάνω του και να μοιράζει όμορφα κι ωραία τη μπάλα (7 ασίστ), βάζοντας και 12 πόντους για να μην… ξεχαστεί αλλά σε καμία περίπτωση νιώθοντας αναγκασμένος να πάρει πάνω του όλες τις προσπάθειες στα δύσκολα. Ακόμα και ο Λοτζέσκι, μεγάλη σταθερά στο σκορ για τον Ολυμπιακό δεν ήταν σε καλή βραδιά, αλλά ο Ολυμπιακός έβαλε 77 και νίκησε άνετα.
Ο Ολυμπιακός έχει βρει αξιοθαύμαστη ισορροπία στις γραμμές του, είναι φανερό ότι έχει άριστη ψυχολογία και την σιγουριά της ομάδας που ξέρει ότι λειτουργεί σωστά και ότι μπορεί να αντεπεξέλθει σε κάθε δυσκολία. Εχει “οπλισμένους” όλους τους παίκτες για κάθε περίσταση, με τον Παπαπέτρου να αποτελεί ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του “έσο έτοιμος” σε διάρκεια Είναι δίκαια ψηλά στην κατάταξη, πατώντας σε θέσεις πλεονεκτήματος και φλερτάροντας για την ώρα με την κορυφή. Οσο για την ύστατη προσθήκη του, όχι ότι είχε να περάσει… εξετάσεις αφού τον εμπιστεύτηκε ο προπονητής, όμως, ο Ντομινίκ Ουότερς είχε σημαντική συμβολή στον σημερινό αγώνα. Εδωσε καθαρό μυαλό όταν μπήκε, πολύ δυνατή άμυνα χωρίς να φοβηθεί τα φάουλ, ένα πολύ σημαντικό τρίποντο και 2 ασίστ. Σαν να ήταν καιρό έδειξε και σίγουρα δείχνει έτοιμος για την δουλειά που τον πήραν.
Ο Παναθηναϊκός ακόμα ψάχνεται. Μοιάζει όμως πλέον να… αγχώνεται που ακόμα ψάχνεται. Με τα πήγαινε – έλα που είχαν προηγηθεί, προπονητή και παικτών, ίσως και να ένιωθαν όλοι ότι υπήρχε πίστωση και έπαιζαν με περισσότερη ενέργεια, πιο καλά. Απόψε δεν ήταν καλή η εικόνα του συνολικά. Ο Τζεντίλε μπήκε πενταδάτος αλλά όσο έπαιξε και στη συνέχεια ήταν τελείως εκτός ρυθμού, οι ρόλοι δεν μοιάζουν ξεκάθαροι, όπως και ο προσανατολισμός και ο Πασκουάλ καλείται να επαναπροσδιορίσει τις ισορροπίες μέσα στην ομάδα του. Μαζί και να διαχειριστεί δύο μαζεμένες ήττες, μία που «σοκάρει» όπως ήρθε στο Καζάν και μία που πάντα έχει παρεπόμενα, όπως συμβαίνει στα ντέρμπι.