Αυτό το “κάνει τρία στα τρία και πέρασε” ακούγεται πολύ πιο ασπλουστευμένο απ’ όσο στην πραγματικότητα είναι για τον Ολυμπιακό. Κατά έναν παράδοξο τρόπο όμως, είναι και πολύ πιο απλό απ’ όσο φαίνεται αν “ονοματίσεις” τα τρία ματς που μένουν και δεις ότι τα εντός είναι με Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ και το εκτός με Χίμκι. Ας το εξηγήσουμε.
Ο Ολυμπιακός σε αυτά τα 11 ματς πέρασε κρίσεις και…κρισάρες. Εχασε δυο φορές από την Μπάμπεργκ, έχασε από την Ζαλγκίρις που δεν υπήρχε… στον χάρτη και πέρασε διάστημα συνεχόμενων αγωνιστικών που έμοιαζε με αυτόν που έχασε το τρένο.
Τρεις στροφές πριν από το φινάλε όμως, τα κομπιουτεράκια λένε άλλα. Λένε ότι είναι μέσα στο παιχνίδι, έχοντας στη φαρέτρα και κάποια σημαντικά όπλα, όπως οι δύο νίκες επί της Λαμποράλ και μια πολύ καλή διαφορά επί της Χίμκι. Αλλα όμως λέει και η ψυχολογία. Τόσο του Ολυμπιακού όσο και αρκετών από αυτούς που προηγούνται.
Ο Ολυμπιακός πέρασε τη φάση του… με το ένα πόδι έξω. “Ξεχαρμάνιασε” κόσμος με το τι έφταιξε και τι θα μπορούσε να είναι διαφορετικό, μίλησαν οι πρωταγωνιστές λέγοντας τα πράγματα από τη δική τους πλευρά, με λίγα λόγια έκαναν όλοι το “ξέσπασμά” τους και βγάζοντας τα… σώχυψά τους. Δόθηκαν εξηγήσεις θα μπορούσαμε να πούμε και μπήκαν στην τελική ευθεία με τη σκέψη που εξέφρασε ο Βαγγέλης Μάντζαρης: “Αν είναι να πέσουμε, θα πέσουμε με το κεφάλι ψηλά”.
Το παιχνίδι με την Ζαλγκίρις εξελίχθηκε σε πολύ σημαντικό πριν καν αρχίσει. Οτι θα το νίκαγε ο Ολυμπιακός και άνετα ήταν κάτι δεδομένο. Το ότι αυτές οι… εξηγήσεις που δόθηκαν όμως, έφεραν στο γήπεδο τόσο κόσμο και τόσο παλμό, με “αντιεμπορικό” αντίπαλο και με δυσμενή βαθολογικά δεδομένα έδειξε πράγματα. Οτι όλοι μαζί, ομάδα και κόσμος, “συμφώνησαν” στην ατάκα του Μάντζαρη. Ισως πολλοί “υπάκουσαν” και στον Παπανικολάου και μπήκαν… στο youtube να ξαναθυμηθούν τα παλιά. Και κατά πώς φαίνεται, αποφάσισαν όλοι να το χαρούν το φινάλε. Είτε πανηγυρίζοντας στο τέλος μια πρωτοφανή ανατροπή δεδομένων, είτε χειροκροτώντας μια τίμια προσπάθεια μιας διαχρονικά πετυχημένης ομάδας που έτυχε σε χρονιά ευρωπαϊκής ύφεσης.
Την ίδι ώρα ομάδες που θεωρούσαν μέχρι πρόσφατα ότι η μάχη του θα δινόταν για το πλεονέκτημα έδρας, βλέπουν τώρα την πρόκριση να τίθεται εν αμφιβόλω. Είναι τεράστια αυτή η διαφορά στην ψυχολογία. Αυτός που είχε δεμένο τον γάιδαρό του και ξαφνικά ένιωσε το έδαφος να… κουνιέται κάτω από τα πόδια του, είναι ο ευάλωτος. Αυτός που ήταν ο θεωρητικά ξεγραμμένος και στην τελική ευθεία είδε ότι υπάρχουν ρεαλιστικές ελπίδες, είναι ο χαλυβδωμένος.
Ο Ολυμπιακός λογικά θα έχει το μικρότερο άγχος σ’ αυτά τα τρία ματς έναντι των συνδιεκδικητών. Ετσι πρέπει να είναι αφού είναι ο μοναδικό που έζησε για καιρό με το φάσμα του αποκλεισμού. Το συνήθισε δηλαδή, έζησε τις παρενέργειες, δεν βρέθηκε σ’ αυτή τη θέση στην κρίσιμη καμπή για να αρχίσει να ψάχνεται και να μην ξέρει τι θα του ξημερώσει.
Με όσα έχει δείξει μέχρι τώρα στον όμιλο ο Ολυμπιακός, οι πιθανότητες συνεχίζουν να μην είναι με το μέρος του, ας μη γελιόμαστε. Η ψυχολογία όμως είναι. Ο Ολυμπιακός πλέον ζειμε το “τι είχαμε, τι χάσαμε”. Οι άλλοι ζουν… τρέμοντας μη χάσουν αυτά που νόμιζαν ότι είχαν. Κι αυτά μετράνε πάντα στον αθλητισμό, ακόμα και στο κορυφαίο επίπεδο.