Ο αγώνας ΑΕΚ – Αρη χαρακτηρίστηκε από πολλούς “ντέρμπι τετράδας”. Και ενδεχομένως να ήταν. Ο Βαγγέλης Μαργαρίτης του ΠΑΟΚ είπε ότι “ακόμα δεν έχει κριθεί η τρίτη θέση”. Και ενδεχομένως να μην έχει κριθεί. Το ερώτημα που συνοδεύει όλα τα παραπάνω δε μπορεί να είναι άλλο από το “ε, και τι έγινε”;
Εντάξει, δεν μηδενίζουμε και τα πάντα. Εχει τη σημασία του για το γόητρο να είσαι ο… επόμενος των δύο, έχει και τη σημασία του για τη συμμετοχή στο Eurocup, αλλά με όσα φαίνεται να διαδραματίζονται στον χώρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ και κάποια στιγμή να ετοιμάζονται να πάρουν επίσημη μορφή, όλα τα παραπάνω είναι κοντόφθαλμα.
Οι τρεις ομάδες που αναφέρθηκαν, συμβαίνει πέρα από το να είναι “βαριά” ονόματα και αναγνωρίσιμα και εκτός συνόρων κι ας έχουν χρόνια να πρωταγωνιστήσουν εκεί, να βρίσκονται και σε περίοδο ανασυγκρότησης. Οι “αμαρτίες” που τις ταλαιπώρησαν επί μακρώ και τις ανάγκασαν σε υποχώρηση, από “βίαιη” στην ΑΕΚ με τον υποβιβασμό μέχρι πιο ήπια στους δύο της Θεσσαλονίκης, μοιάζουν πια με μακρινό εφιάλτη. Στην ΑΕΚ το μαγαζί “καθάρισε” μέσω Β’ Εθνικής, σε Αρη και ΠΑΟΚ φαίνεται ότι έχουν μπει σε μια σειρά τα οικονομικά και επειδή υπάρχουν δείγματα σε διάρκεια, μάλλον θα φτάσουν σε μια άκρη.
Το επόμενο μέλημα (λογικά θα πρέπει να) είναι και η αγωνιστική… εξάπλωση. Η επαναφορά στα παλιά, με διαρκείς ευρωπαϊκές συμμετοχές, σε δυνατές διοργανώσεις, με αξιώσεις και όχι σε κάποιες ευκαιριακές που μετά τις πρώτες αγωνιστικές μετατρέπονται σε “αναγκαστικό βάρος”. Κι εδώ, έρχονται οι ανακατατάξεις που αναμένονται στον χάρτη των ευρωπαϊκών διοργανώσεων.
Η ΑΕΚ έχει κάνει το πιο δυνατό μπάσιμο. Εχει δηλώσει με εμφατικό τρόπο “παρούσα” και ξέρει δείχνει να… απολαμβάνει τον ντόρο που έχει προκληθεί από τις εντυπωσιακές μεταγραφικές τις κινήσεις. Μιλάει με τους μεν, την υπάρχουσα Ευρωλίγκα, μιλάει με τους δε, τη FIBA και περιμένει προσκλήσεις και όρους.
Οι δύο της Θεσσαλονίκης πρέπει να ακολουθήσουν. Μπορεί να μην έχουν στην παρούσα φάση την ίδια άνεση εξόδων αφού είναι στο “συμμάζεμα”, έχουν όμως γήπεδα και κόσμο για να τα γεμίσει. Μαζί και προοπτική γρήγορης εξυγίανσης, που θα φέρει τα… λούσα. Και όπως προαναφέραμε, ένδοξο παρελθόν που μετράει στην εμπορικότητά τους, όλα τα στοιχεία δηλαδή που αναζητεί ο κάθε υπεύθυνος διοργάνωσης.
Είναι φανερό ότι οι χρονικές συγκυρίες των διεργασιών, εσωτερικών στις ομάδες και εξωτερικών στους θεσμούς, συμπτίπτουν και βολεύουν. Αρα, είναι φανερό ότι έρχονται ευκαιρίες και χρειάζεται έγκαιρος προγραμματισμός για να μη χαθούν. Κεντρικά, μέσω ΕΣΑΚΕ, ουδείς περιμένει το παραμικρό. Μιλάμε για τον ΕΣΑΚΕ που κάποτε “παρέδωσε” την τρίτη ελληνική θέση στην Ευρωλίγκα και που μπορεί να έχει άλλη διοίκηση, αλλά κι αυτή έχει χάσει τη μπάλα. Βλέπει ομάδες να κάνουν του κεφαλιού τους, του… ταμείου τους πιο σωστά, στα τηλεοπτικά, βλέπει ομάδες να τραβάνε το δρόμο τους στην χορηγία, βλέπει γενικώς χωρίς να αντιδρά και να κάνει κάτι.
Ακόμα και άλλες ομάδες της Α1, που έχουν σταθερές βάσεις, πρέπει να αναζητήσουν το “κάτι παραπάνω” αφού μοιάζει πολύ πιθανό να υπάρξει πληθώρα ζήτησης και θέσεων. Διότι κακά τα ψέματα, οι οιωνοί για τα εγχώρια πρωταθλήματα δεν είναι οι πλέον θετικοί. Κάτι που σημαίνει ότι όσοι “αναπαυτούν” σε αυτά και δεν παρακολουθήσουν από κοντά τις εξελίξεις, διεκδικώντας ό,τι του αναλογεί από αυτές, μπορεί να χάσουν και ευκαιρίες αλλά και τα ταπεινά πλέον κεκτημένα που έχουν εντός των συνόρων.