Κάτι αντίπαλοι σαν το Ιράν έχουν εξ ορισμού τις δυσκολίες τους. Όχι αγωνιστικές, ας μην υπερβάλουμε. Είναι ξεκάθαρο ότι η Εθνική μας είναι το ένα, μοναδικό και ακλόνητο φαβορί της αυριανής πρεμιέρας του Προολυμπιακού τουρνουά στο Τορίνο. Τα… προαγωνιστικά είναι τα ζητήματα, πώς θα πείσεις τους παίκτες να μπουν στην τσίτα με τέτοιο αντίπαλο και σε πρεμιέρα που όλοι θέλουν χρόνο να βρουν τους ρυθμούς τους.
Η μία λέξη που ακούγεται, όπως τα λέγαμε και χθες, είναι η «Νιγηρία». Αυτή που μας έκανε το αξέχαστο χουνέρι στο Καράκας, αφήνοντας με την όρεξη της συμμετοχής στους προηγούμενους Ολυμπιακούς την ομάδα. Η άλλη λέξη που ακούγεται είναι «Κατάρ». Υπενθυμίζοντας την πρεμιέρα, για να είναι και πιο σωστή η… προσομοίωση, τους Μουντομπάσκετ του 2006 στην Ιαπωνία όταν για ένα ημίχρονο είχε υπάρξει απρόσμενη ανηφόρα. Ε, να είναι και πιο ευχάριστες οι αναμνήσεις.
Από εκείνη την ομάδα, παρεμπιπτόνως, δεν υπάρχει ούτε… ψυχή στη σημερινή. Και μη βιαστείτε να αναρωτηθείτε «μα ξεχνάς τον Μπουρούση;», γιατί ο νυν αρχηγός ενώ ήταν παρών στο χρυσό του Βελιγραδίου το 2005, την επόμενη χρονιά «κόπηκε» από τον Παναγιώτη Γιαννάκη και το είχε χάσει το δεύτερο συνεχόμενο πανηγύρι.
Επιστροφή στο Ιράν με τον πλέον ευδιάθετο της ομάδας να είναι ο παλιός καλός μας γνώριμος, ο Ντιρκ Μπάουερμαν. Ο Γερμανός βρήκε εκεί την επαγγελματική του στέγη, έχει περάσει τη φιλοσοφία του στους φιλότιμους, αλλά όχι και τόσο ταλαντούχους παίκτες που έχει βρει, εμφανίζει ένα αξιόμαχο σύνολο και ξέρει ότι εδώ που ήρθε, μόνο άγχος δεν χρειάζεται να έχει.
Ένα μικρό το είχε, αλλά όχι για το μπάσκετ. Με το που είδε τους Ελληνες άρχισε να χαιρετάει εγκάρδια και να ρωτάει πού υπήρχε… φραπέ. «Σκοτείνιασε» όταν έμαθε ότι λόγω λάθους αναζητείτο σέικερ, υποσχέθηκε να συνδράμει στην εύρεση ενός, απέσπασε υπόσχεση για ένα καφεδάκι και συνέχισε για δουλειά. Ο Στόγιαν Βράνκοβιτς αντίθετα, έδειξε πλήρως προσαρμοσμένος στη χώρα που βρίσκεται. Εσπρεσάκι και όλα καλά, ούτε ανησυχίες για φραπέ, ούτε πολλά – πολλά με άλλους, παρά μόνο διαρκείς συσκέψεις με τους ανθρώπους της Κροατίας. Είπαμε, ζόρικο γκρουπ και τα “βαριά” ονόματα ξέρουν ότι έρχονται μάχες.
Οι Ιταλοί, οι κάτοικοι του Τορίνο, με το μπάσκετ μάλλον θέλουν λίγο χρόνο ακόμα για ν’ αρχίσουν να ασχολούνται. Σήμερα ακόμα προσπαθούσαν να χωνέψουν τον άδοξο αποκλεισμό από το Euro. Δεν ήταν τόσο σκληροί με τον Πελέ όσο η… δικιά του, αλλά έναν καημό κυρίως για τον Μπουφόν τον είχαν.
Από αύριο λογικά θ’ αρχίσουν να στρέφονται σε Μεσίνα και σία. Στη διοργάνωση που δεν λες και ότι… συνταράσσει την πόλη, σε ό,τι αφορά διαφήμιση και λοιπές προβολές. Αν και ίσως να κρίθηκε και περιττό το έξοδο, αφού με το που είχαν βγει τα εισιτήρια προ μηνών, είχαν εξαφανιστεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οπότε, όσοι ήταν να το ξέρουν, το ξέρουν και θα είναι εκεί.
Η αντίστροφη μέτρηση λοιπόν έχει αρχίσει. Το πρώτο τζάμπολ είναι προ των πυλών και λογικά το πρώτο τεστ της Εθνικής απέναντι σε αυτό που θα επιχειρήσουν να της κάνουν όλοι οι αντίπαλοι. Να της «κλείσουν» το γήπεδο και να την πάνε σε σετ παιχνίδια. Ο Μπάουερμαν παίζει έτσι κι αλλιώς ζώνη, με εμάς αναμένεται να την… λιώσει. Καλό θα είναι να σπάσει με διάφορους τρόπους και να σπάσει εύκολα. Εντάξει, δεν είναι και το αμυντικό θηρίο το Ιράν, αλλά για την ψυχολογία πρέπει να δουν οι δικοί μας στην πράξη ότι έχουν τον τρόπο τους. Γιατί μπορεί μέρα με τη μέρα τα πράγματα να γίνονται πιο δύσκολα, αλλά μέρα με τη μέρα και η Εθνική θα γίνεται καλύτερη.