Ημέρα ρεπό η σημερινή για την Εθνική, αλλά όχι όλη φυσικά και όχι για όλους. Ρεπό υπό την έννοια της αγωνιστικής υποχρέωσης, μα όταν έχει μπει πια σε ρυθμό διοργάνωσης, η ρουτίνα πάει από μόνη της.
Η ομάδα πήγε για την προπόνησή της σε γήπεδο ιστορικό για το ελληνικό μπάσκετ, αφού εκεί είχε πάρει ο Αρης το αλήστου μνήμης ευρωπαϊκό τρόπαιο απέναντι στην Εφές. Αλήστου μνήμης όχι μόνο ως επιτυχία, αλλά ως προς το ξύλο που είχε πέσει μεταξύ δικαίων και αδίκων. Ελειπαν βέβαια οι έξτρα κερκίδες των οποίων οι σκαλωσιές είχαν γίνει πολεμοφόδια, έλειπαν οι έξτρα καρέκλες σαν εκείνες που εκτόξευε ο Ναουμόσκι, αλλά μια ματιά στο «Πάλα Ρουφίνι» σου ξύπναγε τις μνήμες από τότε. Είναι κι αυτό το έντονο κίτρινο στις κερκίδες και όλα Αρη θύμιζαν. Βάλτε και τον Πρίφτη μέσα, νάτη και η σύνδεση με την τωρινή εποχή…
Μια τέτοια, σύνδεση του παρελθόντος με την τωρινή εποχή, έκανε και ο Γιάννης Μπουρούσης. Στην φωτογραφία, σημαδιακή μιας νέας αρχής της Εθνικής ομάδας, των έξι παικτών που ντεμπουτάρισαν σε επίσημο παιχνίδι κόντρα στο Ιράν, ο αρχηγός… παρενέβη και έκλεισε στην τεράστια αγκαλιά του τους.. διαδόχους. Εχει γίνει… talkofthetournament το βάπτισμα του πυρός που πήρε στο ίδιο ματς μισή δωδεκάδα. Εντάξει, βοήθησαν οι ταλαίπωροι οι Ιρανοί, αλλά δεν το λες και μικρό πράγμα συνολικά.
Πάμε γι’ άλλα όπως είπαν όλοι με ένα στόμα, αφού ο στόχος της ομάδας είναι να συζητηθεί για άλλον λόγο, για την επίτευξη του αγωνιστικού ζητούμενου, την πρόκριση στο Ρίο. Το δεύτερο βήμα που πρέπει να γίνει αύριο δεν το λες και μεγαθήριο, αλλά δεν το λες και… Ιράν. Οι Μεξικάνοι έστω και χωρίς τον Αγιόν είναι πιο… ομάδα, αλλά είναι και στην τσίτα. Ο,τι ματς κι αν έχουν δει οι προπονητές για την κατασκοπεία, ξύλο βλέπουν. Πολύ ξύλο, εσκεμμένο ξύλο, νεύρο που λένε οι φήμες ότι επικρατεί και στο εσωτερικό της ομάδας. Να ένα ζητούμενο, μετά τη νίκη, λοιπόν. Να μην… τσιμπήσουμε. Τέτοιες καταστάσεις, τις πατάσσεις νωρίς. Αν τους δώσεις δικαίωμα, εσύ, ο ισχυρός θα ζημιωθείς.
Κακά τα ψέματα, καλά τα «μετρήματα» όλων των αντιπάλων, αλλά όλοι εδώ στο Τορίνο τα ζευγαρώματα Ελλάδας – Κροατίας – Ιταλίας περιμένουν. Με το πρώτο φυσικά να έρχεται σε λίγες ώρες, το Ιταλία – Κροατία για να δείξουν πόσα απίδια βάζει ο σάκος. Οι Κροάτες στο πρώτο τους ματς στο τουρνουά, αλλά έχοντας ήδη κάνει πολύ κόσμο να τους κοιτάζει και να μην τους… αναγνωρίζει.
Τόσο σοβαρή Εθνική Κροατίας είχε χρόνια να εμφανιστεί σε αποστολή. Τόσο μετρημένη, τόσο αθόρυβη, τόσο να μοιάζει προσηλωμένοι στον στόχο και τίποτα άλλο. Ο Πέτροβιτς μοιάζει απρόσιτος, ο Βράνκοβιτς με τον Ράτζα που είναι δίπλα στην αποστολή εκπέμπουν σεβασμό, το όλο πακέτο δεν θυμίζει σε τίποτα την αλέγκρο Κροατία του παρελθόντος.
Οι Ιταλοί δεν έχουν… κοινωνικοποιηθεί με το υπόλοιπο «σύνολο» του τουρνουά. Το ξενοδοχείο των αποστολών δεν είχε την τιμή να τους φιλοξενήσει, αφού επέλεξαν άλλο. Για να μην το κάνουμε… λύσσα και δημιουργηθούν παρεξηγήσεις, είναι συχνό φαινόμενο η Εθνική της διοργανώτριας χώρας να δέχεται πρόσκληση από κάποιο ξενοδοχείο, από τον Δήμο της πόλη και πάει λέγοντας για ξεχωριστή φιλοξενία. Ετσι κι αλλιώς, οι παίκτες μια χαρά… χαρούμενοι είναι με όποιον βλέπουν μπροστά τους. Φίλο, γνωστό, αντίπαλο, φίλαθλο, άκρως κοινωνικοί και ευδιάθετοι. Ούτε που δείχνουν την πίεση που κάποιοι υποψιάζονται επειδή σαν διοργανωτές έχουν μεγαλύτερο το «πρέπει» της πρόκρισης. Εκτός αν ήταν τέτοιο δείγμα οι μόλις 68 πόντοι που σκόραραν απέναντι στην Τυνησία. «Δεν περίμενα να πάμε τόσο καλά στην άμυνα, αλλά δεν έδειξαν και τρομεροί», έλεγε ο προπονητής τους . Το ότι έβαλε 41, βέβαια, μάλλον ήταν το ζητούμενο. Η «λογική Μεσίνα» ακούγεται όλο και πιο έντονα στο Τορίνο και όλο και περισσότεροι νιώθουν βέβαιοι ότι με… κατενάτσιο θα διεκδικήσει η Ιταλία την πρόκριση. Κοντός ψαλμός…