Να’ μαστε λοιπόν. Η πρώτη γη των ελληνικών μπασκετικών ονείρων υποδέχτηκε την Εθνική ομάδα. Το Ζάγκρεμπ έχει από σήμερα και χρώμα ελληνικό. Μα δεν το έχασε και ποτέ τα τελευταία 26 χρόνια. Εδώ είχε γραφτεί μία από τις λαμπρές σελίδες της μπασκετικής ιστορίας. Με το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 1989.
Η «Ντομ Σπόρτοβα» δε φιλοξενεί πια αγώνες μπάσκετ. Ένα παγοδρόμιο έχει γίνει, αλλά η ιστορία δεν ξεγράφει κι ας άλλαξε προορισμό το γήπεδο που είχε φιλοξενήσει εκείνο το ελληνικό κατόρθωμα. Εξωτερικά εξάλλου, το γήπεδο παραμένει ίδιο. Και είναι φάτσα – κάρτα στο ξενοδοχείο «Πανόραμα» που διαμένουν οι έξι αποστολές των ομάδων που παίζουν στον όμιλο του Ζάγκρεμπ. Φυσικά και η δική μας.
Τα όνειρα υπάρχουν και κανείς δεν τα έκρυψε. Βλέποντας εκείνο το γήπεδο, από το «Πανόραμα» τα λες και πανοραμικά. Αν και για την ώρα, παραμένουν… κλειδωμένα στη σκέψη των παικτών. Είναι μακρύς ο δρόμος και δύσκολος. Οποιος κοιτάζει το μέλλον μπορεί να χάσει το παρών κι αυτός κανείς δε θέλει να το σκέφτεται. Κλειδωμένα όπως ήταν και τα αποδυτήρια της Εθνικής όταν έφτασε στην «Ζάγρκεμπ Αρένα» για την πρώτη της προπόνηση. Το κλειδί το έψαχναν κανα εικοσάλεπτο οι διοργανωτές. Ανοργανωσιά; Πονηριά; Ο,τι κι αν ήταν, δεν ήταν ικανό να χαλάσει την καλή διάθεση που υπάρχει στην ομάδα.
Την έβλεπες από το πρωί στην εκδήλωση της Aegean προς τιμήν της Εθνικής. Την έβλεπες και μέσα στο τσάρτερ που μετέφερε την αποστολή και τα μέλη των οικογενειών που ακολούθησαν το ταξίδι. Απευθείας πτήση σε έναν προορισμό που κανονικά θα ήθελε αλλαγή αεροπλάνου, το λες σημαντική ευκολία. Τι να πουν και οι Σέρβοι που είδαν τον εθνικό αερομεταφορέα της πατρίδας τους να τους χρεώνει υπέρβαρο για τις αποσκευές…
Τα αποδυτήρια άνοιξαν, η προπόνηση έγινε. Το γήπεδο επιβλητικό, εμπνέει. Όπως εμπνέει το μπάσκετ τους Κροάτες. Το Ζάγκρεμπ είναι πόλη που «δικαιούταν» έναν όμιλο. Καταλαβαίνεις τι γίνεται. Ζει και αναπνέει η πόλη, αλλά και η χώρα ολόκληρη για το άθλημα. Στα δικά τους παιχνίδια το γήπεδο θα κατακλύζεται από κόσμο. Όπως και στων γειτόνων Σλοβένων βέβαια, άλλων… τρελών με το μπάσκετ. Αλλά μήπως και η δική μας τρέλα είναι μικρότερη; Μπορεί σε ποσότητα φιλάθλων να υστερήσουμε, αλλά σε ποιότητα ομάδας μόνο υστέρημα δεν υπάρχει. Αντε καλή αρχή και… καλύτερη συνέχεια.