Ο Νίκος Μπουρλάκης αποχαιρετά έναν υπέροχο άνθρωπο, τον Νίκο Τούλη που θα μείνει αθάνατος στη σκέψη όλων των μπασκετικών αλλά και όσων τον γνώρισαν.
Ο Νίκος Τούλης ήταν από τους ανθρώπους που θαύμαζες, κάθε φορά που σου δινόταν η ευκαιρία να μιλήσετε. Συγκροτημένος στη σκέψη, οραματιστής που όμως δεν πετούσε στα σύννεφα, λάτρευε το μπάσκετ και υπήρξε ένας πραγματικός εργάτης. Με τη διαφορά ότι ενώ βρισκόταν πάντα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, στην πραγματικότητα έλαμπε! Με το έργο, το χαρακτήρα και τα οράματά του. Δεν ακολουθώ αυτό που λένε ότι «ο νεκρός δεδικαίωται» αφενός μεν διότι ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει την απώλεια, αφετέρου δε διότι το παραπάνω- συγχωρήστε με- αλλά δεν το πιστεύω. Οι πράξεις καθορίζουν τη ζωή και το βίο μας και ο Νίκος Τούλης θα μείνει στην ιστορία για τα οράματά του και το λαμπρό έργο που αφήνει πίσω του.
Οραματίστηκε μια μπασκετική Κρήτη και πίστεψε ότι αυτό δε θα γινόταν έτσι απλά με ένα «παιδομάζωμα» των ψηλών παιδιών του νησιού αλλά κυρίως με πλάνο, με επιμόρφωση και με εξέλιξη. Παρακολουθούσε ή οργάνωνε διαρκώς σεμινάρια επιμόρφωσης, κατέστρωνε πλάνα, έλεγε τις ιδέες του και ήταν ανοιχτός στον εποικοδομητικό διάλογο. Πάντοτε θετικός στο λόγο και τη σκέψη, λεβέντης στη συμπεριφορά, με μια φωνή που πρόδιδε δυναμισμό, αποφασιστικότητα, φιλικός και φιλόξενος, άριστος συνομιλητής, υπέροχος στην παρέα, με μοναδικό χιούμορ αλλά και σοβαρότητα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, άλλωστε, ότι το χιούμορ αποτελεί πολύ σοβαρή υπόθεση. Ουδέποτε αναζήτησε τη δική του προβολή, ζούσε για το μπάσκετ και όχι από το μπάσκετ.
Οραματίστηκε μια Κρήτη πρωταγωνίστρια στο εθνικό μας σπορ, ήταν πάντα κοντά σε όλους, να βοηθήσει, να συνεισφέρει, να δουλέψει, να συμβουλέψει αλλά κυρίως να ακούσει. Οι μπασκετικοί που είχαμε τη μέγιστη τιμή να γνωρίσουμε τον κόουτς Τούλη και να αντιληφθούμε το μέγεθος της προσπάθειάς του και της αγάπης του προς το μπάσκετ, σκύβουμε ευλαβικά το κεφάλι σε έναν υπέροχο άνθρωπο, έναν αληθινό φιλόσοφο όσο κι εργάτη του αθλήματος. Και στην Κρήτη, όπου θα διεξαχθεί το πρώτο Final-8 Κυπέλλου στην ιστορία, θα αισθανόμαστε ότι κάπου εκεί σε μια γωνιά θα μας κοιτά όλους!
Η χαρά του για το ότι η Κρήτη φιλοξενούσε μεγάλες διοργανώσεις της Εθνικής ομάδας και των συλλόγων, δεν κρύφτηκε ποτέ. Και μια μαντινάδα αποχαιρετισμού «Λεβέντη μου δε σου πρέπουνε εσένα μοιρολόγια, λυράρηδες εκάλεσα μα που να βρούνε λόγια» Η γη της λεβεντογέννας θα υποδεχτεί ένα άξιο τέκνο της. Έναν αυθεντικό Κρητίκαρο που εξέφρασε όσο ελάχιστοι την υπερηφάνεια και το μεγαλείο του νησιού, με ευγένεια, μόρφωση, παιδεία, όραμα κι έργο. Έναν υπέροχο άνθρωπο!