Η ΕΡΏΤΗΣΗ δεν είναι αν την έχουμε χάσει ,γιατί είναι δεδομένο ότι δεν το έχουμε κάνει. Αν είμαστε σε διαδικασία να την χάσουμε και στο μπάσκετ όπως σε άλλα αθλήματα δεν είμαστε σίγουροι. Είμαστε βέβαιοι όμως ότι είμαστε εδώ για να το εμποδίσουμε.

Αρχικά ας ξεκινήσουμε με τα εξής:

  • Αν προσλάβει κάποιος το φερόμενο δράστη παιδεραστίας τον καταδικάζουμε.
  • Αν παίζει σε παράσταση ο φερόμενος δράστης βιασμού τον καταδικάζουμε.
  • Αν μιλήσει κάποιος θετικά για τον φερόμενο δράστη τον καταδικάζουμε.

Θέλετε την προσωπική μας γνώμη. Ναι καλά κάνουν και δεν διαφωνούμε. Το κακό είναι κακό, δεν αλλάζει από την επαγγελματική ικανότητα κάποιου.

Δεν μας ενδιαφέρει αν είναι ταλέντο στην ζωγραφική ή στο μπάσκετ ή αν έχει προσφέρει στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Σε λίγο θα ακούσουμε ότι ασκούσε καλή διακυβέρνηση ο Ηρώδης και θα ξεχάσουμε την σφαγή των νηπίων. 

 

 

 

Την αντίστοιχη ομάδα μπάσκετ αν υποθέσουμε όμως που προσλαμβάνει ένα φερόμενο δράστη για βιαιοπραγία γιατί δεν την καταδικάζουμε;
Τον φερόμενο δράστη γιατί του κάνουμε συνεντεύξεις και τον προβάλουμε ή και προωθούμε αλλά δεν τον ρωτάμε για το φερόμενο έγκλημα ;
Τον Μάνατζερ που συνεχίζει να προωθεί ένα φερόμενο δράστη ;

Μα εδώ κάποιοι προσέφεραν και επιχειρήματα υπεράσπισης τους ότι η κριτική καλή ή κακή είναι αφορμή για να επιτεθεί κάποιος λεκτικά ή σωματικά.
Σαν να ακούμε τα αντίστοιχα «τα ήθελε» , «προκαλούσε» κτλ κτλ

Αν ψάχνετε επίσης κοινά στοιχεία σε ότι αναφέραμε σε όλους αυτούς τους χώρους , νομίζω ένα είναι το κοινό σημείο, κανείς δεν ζήτησε έστω μια συγνώμη.

Για φορείς ούτε λόγος. ΕΣΗΕΑ, ΠΣΑΤ, ΠΣΑΚ, ΕΣΑΚΕ, ΕΟΚ, κοντεύει η ώρα της δικαιοσύνης και αναμένουμε μετά τις ανακοινώσεις , αν γίνουν φυσικά για το υποτιθέμενο θέμα στο μπάσκετ.
Αλλά όταν οι σύνδεσμοι φιλάθλων παρέχουν προστασία σε «διάφορους», τότε βλέπουμε την σήψη της κοινωνίας μας . Πρόσφατο παράδειγμα

 

 

Βέβαια πρέπει να αρχίσουμε να δίνουμε βάρος και στα μικρά μικρά που συμβαίνουν δίπλα μας.

Παίκτες που βρίζουν και προκαλούν και αν κάνουν χειρονομίες προς τον αντίπαλο πάγκο κ προπονητές που κάνουν το ίδιο, υπάλληλοι σωματείων ή ομοσπονδιών που προσβάλλουν δημόσια αλλά δεν ενοχλεί κανένα ή προπονητές που έχουν ως κριτήρια το οικονομικό στοιχείο και αν πλήρωσε για ένα καμπ ένα παιδί για να παίξει σε ένα αγώνα , μπράβοι που απειλούν παίκτες και οτιδήποτε παρόμοιο λάθος ή και παραβατικό πρέπει να το σταματήσουμε. Όχι όπως όταν παίκτες λέγανε δημόσια ειρωνικά ότι αν έχουμε ξένους που μιλάνε ελληνικά να παίξουν στην εθνική ή όταν κόβαν παίκτες στις εθνικές με ψηφοφορίες.

Ταυτόχρονα πρέπει να ρίξουμε το βάρος και στην ενημέρωση, να υποδείξουμε τις λανθάνουσες συμπεριφορές και να διορθώσουμε τα λάθη. Μπορεί παλαιότερα να πιστεύαμε ότι αρκούσε να τους κρίνουμε πχ σαν μπασκετμπολίστες για παράδειγμα ή σαν σκηνοθέτες γιατί οι εποχές δεν ήταν κατάλληλες , τώρα όμως δεν αρκεί. Δεν αρκεί αν θέλουμε κάτι καλύτερο για τις κόρες μας και τους γιούς μας, τα ανίψια μας και τα βαφτιστήρια μας, κάτι καλύτερο για τον κόσμο μας.

Στο άθλημα μας αυτό πρέπει να γίνει από όλους, από παράγοντες, προπονητές, παίκτες και συμπαίκτες και φίλαθλους.

Θέλεις να είσαι ο Πουγιόλ (για τους παλιούς) ή ο Τιάγκο ;

(Βάζεις το 5ο γκολ σε μια αδύναμη ομάδα. Πανηγυρίζεις χορεύοντας με συμπαίκτη σου μπροστά στο κοινό της, απολαμβάνοντας το “κατόρθωμα”. Μόνο ένας Αρχηγός θα τρέξει να σας σταματήσει και να σας τα χώσει για τα… καραγκιοζιλίκια. Συνέβη στο Ράγιο Βαγιεκάνο-Μπαρτσελόνα 0-7, με τους Τιάγκο Αλκάνταρα και Ντάνι Άλβες να τ’ ακούν από τον Πουγιόλ).

 

 

 

Θέλουμε και ζητάμε:

Ισχυρή ηθική ηγεσία, κανονιστική συμμόρφωση που βασίζεται σε αρχές και αξίες, κουλτούρα ακεραιότητας και ικανό πρόγραμμα είναι τμήμα της απάντησης και η λύση, ούτως ώστε να μη βρεθούμε σε τέτοιες δυσκολίες.