Ο Paul George μεγάλωσε στο Palmdale της California τη δεκαετία του ’90, όντας ο μικρότερος γιος μιας πενταμελούς οικογένειας.
Τι εστί Palmdale;
Όταν μιλούσε με ανθρώπους από άλλες πόλεις της χώρας και του κόσμου -ακόμα και στα επαγγελματικά του χρόνια- έλεγε ότι είναι από την California.
Όταν μιλούσε με ανθρώπους της εν λόγω πολιτείας όμως, έλεγε απλά το όνομα “Palmdale“, αφού μονάχα αυτοί θα καταλάβαιναν πλήρως το βλέμμα του όταν συναντούσε το δικό τους τη στιγμή που ξεστόμιζε αυτή τη λέξη.
Τα τελευταία 3 χρόνια, η εγκληματικότητα της περιοχής αγγίζει το 61% -με το εμπόριο ναρκωτικών να κυριαρχεί με 83%- ενώ γενικότερα, η ασφάλεια που νιώθουν οι πολίτες μόλις πέσει ο ήλιος αποτυπώνεται μόλις στο 25%, ποσοστά τρανά δείγματα γραφής του τρόμου που έχει απλωθεί στην αύρα της πόλης της Νότιας πλευράς της Cali.
Μπορεί ένας αριθμός να μην αποκαλύπτει ακριβώς την αλήθεια ενός γεγονότος, αλλά αρκεί να συγκριθεί με το 5% της εγκληματικότητας (δολοφονίες, βιασμοί, ληστείες, επιθέσεις) όλης της υπόλοιπης επικράτειας, για να γίνει αντιληπτό πως το μέρος όπου ανατράφηκε ο PG ήταν ο παράδεισος της ανομίας, ένα πανηγύρι ακολασίας και μια πανσέληνος λαμπερής νίκης του θανάτου έναντι της δύσμοιρης ζωής.
Σε ένα μέρος, όπου η ανεργία άγγιξε το 16% τον περασμένο Μάρτιο και γενικά ξεπερνάει το 20% το 2021 -πρώτη πόλη σε αυτοκτονίες και άγχος στην πολιτεία- το φωτεινό μέλλον δεν είναι πιθανή επιλογή, είναι επανάσταση.
Ο George αντιλήφθηκε από νωρίς την αγάπη του για το μπάσκετ και ξημεροβραδιαζόταν μαζί με τη μεγαλύτερή του αδερφή, Teiosha -η οποία ήταν μια από τις καλύτερες παίκτριες του γειτονικού Malibu– στα τοπικά γήπεδα της περιοχής υπό τη σκίαση των συμμοριών και των όπλων, και άρχισε κάπως έτσι να αναπτύσσει το παιχνίδι του, την σκληράδα του, αλλά και έναν ακέραιο χαρακτήρα που τον συντροφεύει ακόμα και σήμερα στα πέρατα του ΝΒΑ.
Ένα παιδί με πυξίδα και πορεία το μπάσκετ δεν έχει πολλές ελπίδες να ξεφύγει από το Palmdale -ο μοναδικός παίκτης από καταβολάς ΝΒΑ που γεννήθηκε εκεί- με το εύκολο χρήμα, τη χλιδάτη ζωή και τον έλεγχο της εξουσίας να θρυμματίζει το μέλλον και τη φαιά ουσία πολλών εξ αυτών.
Ο Paul George τα κατάφερε παρά τις πιθανότητες, τους αριθμούς, τα ποσοστά, την πένθιμη ατμόσφαιρα.
Όπως είχε δηλώσει πριν από μερικές ημέρες ο φίλος και συμπαίκτης του στους Oklahoma City Thunder, Russell Westbrook, όταν δέχθηκε αρνητική κριτική από τον γνωστό δημοσιογράφο Stephen A Smith -η οποία εν ολίγοις ανέφερε πως δεν θα γίνει ποτέ πρωταθλητής όσο και αν προσπαθεί:
«Είμαι πρωταθλητής από τη στιγμή που κατάφερα να μπω στο ΝΒΑ, παρά τα όσα έχω περάσει στη ζωή μου».
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον George!
Συμμορίες, καυγάδες, σκοτάδι πάσης φύσεως, αλλά και season ending τραυματισμοί, ατυχία, δυστοκία.
Αλλά παρόλα αυτά -και ακόμα περισσότερα- είναι ακόμα εδώ, είναι ακόμα ένας από τους καλύτερους two way παίκτες, είναι ακόμα ένας κορυφαίος ανάμεσα στους κορυφαίους.
Μετά από ακόμα μια αυτοκαταστροφική παρουσία (και) στα περσινά Playoffs, τα social media και η σημαντικότερη μερίδα των κοινωνών τους εξαπέλυσε μύδρους κατά του υψηλόσωμου guard, με το προσωνύμιο «Pandemic P» να ρημάζει κάθε μορφή αντιπαράθεσης και επιχειρηματολογίας.
Φέτος, απαντάει με 24 πόντους, 7 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 1 κλέψιμο, την ίδια στιγμή που σουτάρει με 47% εντός πεδιάς (18 επιθέσεις), 42% τρίποντο (8 προσπάθειες) και 87% βολές (4 προσπάθειες) με τη φανέλα της παιδικής του καψούρας, των Los Angeles Clippers.
Μάλιστα, το τελευταίο διάστημα -κατά το οποίο απουσίαζε ο Kawhi Leonard– ήταν ακόμα καλύτερος, αριθμώντας 28 πόντους, 8 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 2 κλεψίματα (46%/ 39%/ 83%), και οδήγησε την ομάδα του σε 60% επιτυχία.
Μπορεί να μη στεφθεί ποτέ πρωταθλητής.
Μπορεί να αποτυγχάνει πάντα στα Playoffs.
Μπορεί οι φωνές στο κινητό και το κεφάλι του να είναι αληθινές.
Αλλά το ταξίδι ζωής ενός παιδιού από τους γεμάτους αίμα και σκόνη δρόμους της California στο μεγαλύτερο μπασκετικό stage του κόσμου και τη μετάλλαξή του σε άντρα δε γίνεται να λησμονηθεί ή να υποβαθμιστεί ριζικά από κανέναν.
Γιατί κάθε φορά που κλείνει τα μάτια του και σκοράρει το νικητήριο σουτ ή βγάζει την τελευταία άμυνα φωνάζει στο παρελθόν του και του λέει πως τα κατάφερε επιτέλους να το ξεπεράσει, να το αφήσει πίσω του και να προχωρήσει όπως εκείνος επιθυμεί στο μέλλον του.
Και αυτό που επιθυμεί ο Paul George είναι μια μπάλα, ένα χαμόγελο και τα φώτα της πιο χολιγουντιανής πόλης του σύμπαντος στραμμένα πάνω του και στις πληγές του, φανερές και μη.
Χθες, έγινε 31 ετών και -έστω και ελληνιστί- σήμερα έχει την… ονομαστική του εορτή.
Χρόνια πολλά, Paul George!