Πρόκειται για έναν παίκτη που έχει φάει… με το κουτάλι τις εθνικές κατηγορίες, γνωρίζοντάς τις όσο λίγοι. Παράλληλα, ένας άνθρωπος που έχει συνδέσει άρρηκτα το όνομά του, με αυτό του Πόλις Καλλιθέας, του οποίου και ηγείται, όντας αποφασισμένος μαζί με την… υπόλοιπη οικογένεια να βάλουν «για τα καλά» την ομάδα στον ελληνικό μπασκετικό «χάρτη», μετά από δύο δύσκολα χρόνια στη Γ’ Εθνική. Παράλληλα, όμως, η ομάδα φροντίζει πάντα να δείχνει και το κοινωνικό της πρόσωπο, με μία πολύ σημαντική φιλανθρωπική εκδήλωση να διεξάγεται την Κυριακή, για το Πρότυπο Εθνικό Νηπιοτροφείο της περιοχής.
Στη συνάντηση με τον Αχιλλέα Μπογδανίδη στο Al Piccolo Cafe της Αργυρούπολης, ο ίδιος αποκαλύπτει τα πεπραγμένα στις τάξεις του Πόλις, με το δικό του… ξεχωριστό τρόπο στο Basketblog.gr και ελπίζει στη δημιουργία μίας αξιοζήλευτης επιχείρησης, η οποία θα φέρει ξανά το σύλλογο στις πιο μεγάλες εθνικές κατηγορίες, πάντοτε με τη δύναμη της παρέας. Οι προϋποθέσεις υπάρχουν και αρκεί οι παίκτες του Γιώργου Σίμου να ανταποκριθούν στις υψηλές προσδοκίες που βάζουν οι ίδιοι στους εαυτούς τους.
Παράλληλα, ο έμπειρος γκαρντ μιλάει για την εμπειρία του με την ομάδα των αστυνομικών και την κατάκτηση του Παγκοσμίου πρωταθλήματος στο Fairfax της Βιρτζίνια, ενώ εκφράζει τη δική του άποψη για θέματα όπως η Εθνική Ανδρών και τα προβλήματα του ελληνικού μπάσκετ στις μικρότερες κατηγορίες. Τέλος, καταθέτει τα βιώματά του εν καιρώ κρίσης, μέσα από τη δύσκολη καθημερινή αποστολή του επαγγέλματός του.
Αχιλλέα, μίλησέ μου καταρχήν για την πρωτοβουλία σας να διοργανώσετε αυτόν τον φιλανθρωπικό αγώνα.
Είναι ένα παιχνίδι με την Εθνική Βετεράνων, μεγάλους «αστέρες» δηλαδή του παρελθόντος, για καθαρά φιλανθρωπικό σκοπό. Πρόκειται για το Πρότυπο Εθνικό Νηπιοτροφείο Καλλιθέας και μιλάμε ουσιαστικά για παιδιά παραμελημένα και κακοποιημένα. Σκοπός μας είναι ο Πόλις να δείξει και το κοινωνικό το πρόσωπο, γιατί δεν είναι μόνο το αγωνιστικό κομμάτι και η Γ’ Εθνική. Κάθε ομάδα είναι ένας φορέας, η οποία βάζει το δικό της «λιθαράκι» στην προσπάθεια που γίνεται από την τοπική κοινότητα που εκπροσωπεί.
Έχετε στο μυαλό σας να πραγματοποιήσετε ανάλογα γεγονότα;
Ναι φυσικά. Στο συγκεκριμένο ορφανοτροφείο, είχαμε πάει και πριν δύο χρόνια με πρωτοβουλία του τότε «αστέρα» μας, του Σπύρου Παντελιάδη, χαρίζοντας τότε πολλά δώρα. Η νέα μας εκδήλωση γίνεται αυτή την Κυριακή στις 17:00, με την παρουσίαση των ομάδων να γίνεται στις 16:45 και θα θέλαμε αυτή η σχέση να συνεχίσει να είναι δυνατή με το Νηπιοτροφείο, ώστε να διοργανώσουμε ανάλογες εκδηλώσεις στο μέλλον.
Ποιοι είναι, κατά τη γνώμη σου, οι λόγοι για τους οποίους όλοι πρέπει να προσφέρουμε κοινωνικά;
Ειδικά αυτή την εποχή, όπου η κρίση έχει «χτυπήσει ταβάνι» και έχει φτάσει μέχρι και στους κοινωνικούς θεσμούς, υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες για τον κόσμο, ο οποίος παλεύει να εξασφαλίσει τα «προς το ζην» και αδυνατεί πολλές φορές να σκεφτεί τη συνεισφορά στους συμπολίτες του. Πρέπει, λοιπόν, να υπάρχουν κοινωνικές ομάδες και θεσμοί που θα βοηθούν με όποιο τρόπο μπορούν τους πιο ευαίσθητους. Και κάτι τέτοιο πρέπει να γίνεται τακτικά, όχι κάθε… Χριστούγεννα και Πάσχα που όλοι ευαισθητοποιούνται λόγω του κλίματος των ημερών, με πρώτους τους πολιτικούς. Επειδή, όμως, είμαι κι εγώ γονιός, πρέπει να σου πω ότι πιο ευαίσθητη ομάδα είναι τα παιδιά, πόσο μάλλον όταν αυτά δεν έχουν τους γονείς τους.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, την περασμένη σεζόν ο Πόλις έκανε μία πορεία που τον έφερε στην πέμπτη θέση της βαθμολογίας. Τι είναι αυτό που σου άφησε ως αίσθηση το τέλος των υποχρεώσεών σας;
Δυστυχώς, ενώ είχαμε δυνατή ομάδα κι ένα πολύ καλό προπονητικό τιμ, στο οποίο ήρθαν τόσο ο κύριος Κακαλιάς, όσο και οι κύριοι Μυριούνης και Μουριχίδης, μερικά προβλήματα που προέκυψαν από τη διοίκηση, η οποία δεν ήταν ιδιαίτερα συνεπής στις υποχρεώσεις της, μας έφεραν «αναταραχή» και ανισορροπία. Κι όλα αυτά, ενώ είχαμε το υλικό και τις δυνατότητες να βρεθούμε στη Β’ Εθνική, στην οποία ανέβηκε μέχρι και ο τέταρτος με τις ανακατατάξεις. Ήταν ο Ίκαρος Νέας Σμύρνης, μία ομάδα που είχαμε κερδίσει και στις δύο μεταξύ μας συναντήσεις. Με λίγα λόγια, ο Πόλις έπρεπε να βρίσκεται τώρα στη Β’ Εθνική και είναι κάτι που καταλογίζω στη διοίκηση. Απόδειξη, είναι το ότι ο κύριος Κακαλιάς αποχώρησε, επειδή ερχόταν από μακριά και υπήρχε πρόβλημα με την καταβολή του μισθού του.
Φέτος βρέθηκε επενδυτής που αναλαμβάνει σχεδόν εκ ολοκλήρου το οικονομικό κομμάτι και έχει ήδη κάνει εξαιρετικές κινήσεις, ώστε ο Πόλις να γίνει «μαγαζί γωνία», όπως ακριβώς ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Ευχαριστώ από την καρδιά μου τον άνθρωπο αυτό, γιατί τα τελευταία δύο χρόνια η κατάσταση δεν ήταν καλή.
Ουσιαστικά, η διοίκηση είναι αυτή που σας στέρησε την άνοδο;
Βέβαια. Όταν ένας άνθρωπος που έχει αναλάβει επικεφαλής σε μία ομάδα, είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του, έχει τον τρόπο να κάνει τον αθλητή να ανταποκριθεί και να προσπαθήσει να εκτελέσει επίσης την αποστολή του. Όταν δεν είναι συνεπής, πώς μπορεί να έχει αυτό το δικαίωμα; Τα περισσότερα παιδιά, βέβαια, ήταν συνεπή στις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις, γιατί πολύ απλά έχουμε δημιουργήσει μία πραγματική οικογένεια στον Πόλι. Υπήρξαν, όμως, και παίκτες που πήραν αποστάσεις και δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις, αν η διοίκηση δεν έχει ση σωστή συμπεριφορά απέναντί τους.
Δεδομένου, ότι είχατε όλα αυτά τα προβλήματα, το εξαιρετικό «κλίμα» μεταξύ σας είναι που σας κρατούσε σε μία ανταγωνιστική πορεία;
Αυτό είναι κάτι που δείξαμε πρώτα οι «παππούδες». Ο Βελιζιώτης, ο Κόκκινος, ο Κασπαριάν, ο Λάβαρης κι εγώ αποτελούμε την πεντάδα της… παλιοπαρέας (μαζί με όσους είναι στο εξωαγωνιστικό κομμάτι), η οποία με την προσθήκη παιδιών όπως ο Κοθράς, ο Κωνσταντίνου, ο Τσεμπελής και άλλων έμπειρων παικτών, τη βοήθεια του μακροβιότερου προπονητή μας, Γιώργου Σίμου και του βοηθού προπονητή Βασίλη Συγλέτου που είναι και ο πρώην αρχηγός μας, δείχνει πως δυναμώνει συνέχεια μέσα από τα φιλικά. Δεν ξέρω αν θα έρθει η άνοδος, αλλά ευελπιστώ σε μία πολύ καλή πορεία.
Η άνοδος, όμως, είναι στόχος σας;
Ναι, αυτό θέλουμε να πετύχουμε. Στο λέω εγώ αυτό (γέλια).
Θα ήθελες να μου σχολιάσεις τον «πελοποννησιακό» όμιλο, όπου βρίσκεστε φέτος;
Δε θα πω ακριβώς, ότι είμαστε τυχεροί, γιατί υπάρχουν πολλές σοβαρές ομάδες. Δεν μπορώ να πω, όμως, και ότι αυτός ο όμιλος είναι πιο δύσκολος και κουραστικός από τον άλλο για τον Νότο. Σε αυτό τον όμιλο, γλιτώνουμε αρχικά τα πολλά έξοδα σε οδοιπορικά με ταξίδια στα νησιά, καθώς και τις ομάδες που προέρχονται από εκεί με σπουδαίες επενδύσεις, όπως ο Ιπποκράτης Κω και ο Πανναξιακός. Υπάρχουν σε εκείνο τον όμιλο, φυσικά, και οι ιστορικές ομάδες όπως ο Σπόρτιγκ, το Μαρούσι και ο Ηλυσιακός. Είναι, δηλαδή, 6-7 ομάδες που έχουν το ίδιο «ταβάνι» και όποιος είναι πιο εργατικός και πειθαρχημένος, θα φτάσει στην άνοδο. Η άνοδος, βέβαια, δεν είναι μία απλή υπόθεση σε αυτή την κατηγορία. Χρειάζεται ένα υγιές οικονομικό κομμάτι, αποφυγή πολλών τραυματισμών και σίγουρα ο προπονητής να αντέξει μέχρι το τέλος της σεζόν.
Η Γ’ Εθνική, είναι όντως μία ξεχωριστή κατηγορία. Με τη δική σου εμπειρία και γνώση, ποια στοιχεία θα έλεγες ότι σε κάνουν να πρωταγωνιστήσεις;
Εμπειρία, συνέπεια, καλό προπονητή όποιο κι αν είναι το υλικό και «δύναμη ψυχής». Η ομάδα μας, νομίζω πως έχει όλα αυτά τα εφόδια για να πρωταγωνιστήσει σε αυτή την κατηγορία.
Θα μπορούσαμε να την κατατάξουμε ως τη σκληρότερη κατηγορία;
Είναι ένα μεταβατικό στάδιο, μεταξύ των τοπικών κατηγοριών και των εθνικών κατηγοριών. Από Β’ Εθνική και πέρα, το επίπεδο αλλάζει μεν, αλλά και η Γ’ Εθνική δεν είναι τοπικό. Αν νομίζεις, ότι έχοντας ανέβει με άνεση στη Γ’ Εθνική από το τοπικό πρωτάθλημα, θα έχεις ανάλογη πορεία, τότε θα βρεθείς μπροστά σε πολύ δυσάρεστη έκπληξη.
Όπως ανέφερες, οι μεγαλύτερες εθνικές κατηγορίες είναι σε άλλο επίπεδο. Έχετε στο μυαλό σας, η ομάδα να είναι μακροπρόθεσμα ανταγωνιστική και σε αυτές;
Σε αυτό που λες, όλη η διαφορά γίνεται από το οικονομικό κομμάτι. Χρειάζεται ασφαλώς δουλειά, «τρέξιμο» και μεράκι, αλλά χωρίς κάποια οικονομική άνεση, δεν μπορείς να ανεβαίνεις τις εθνικές κατηγορίες. Εμείς μπορεί να ήμασταν ανταγωνιστικοί στη Γ’ Εθνική για δύο σεζόν και με προβλήματα σε αυτό τον τομέα, αλλά δε θα συμβαίνει πάντοτε το ίδιο σκηνικό. Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη… αν είχαμε πρόβλημα και φέτος, θα είχαμε καταστραφεί και θα πηγαίναμε στα τοπικά! Αυτό το κομμάτι, όμως, διορθώθηκε χάρη στον άνθρωπο που θα καλύψει τις οικονομικές μας ανάγκες και μαζί με το μεράκι και το οικογενειακό «κλίμα» που υπάρχει από τη δική μας πλευρά, μπορεί να δημιουργηθεί ένα πλάνο πολυετές, με το οποίο η ομάδα θα ανεβαίνει διαρκώς. Όσο ρομαντικοί κι αν είμαστε, ωστόσο, προέχει για ένα τέτοιο σχέδιο η οικονομική ανάπτυξη του συλλόγου. Ακόμη και οι ομάδες που στηρίζονται αρκετά στις ακαδημίες τους, όπως ο Πρωτέας Βούλας, έχουν κάποιους ανθρώπους που τον ενισχύουν και του εξασφαλίζουν κεφάλαια απαραίτητα για να είναι ανταγωνιστικός.
Υπάρχουν από τη μία πλευρά σύλλογοι που προσφέρουν πακτωλούς χρημάτων για να φέρουν παίκτες μεγάλης αξίας, με στόχο να ανεβαίνουν κάθε χρόνο τις κατηγορίες, και από την άλλη υπάρχουν ομάδες που «γκρεμίζονται» σαν… πύργος από τραπουλόχαρτα. Ένα φαινόμενο που σε κάνει να μην ξέρεις μέχρι την τελευταία μέρα ποιους θα έχεις αντιπάλους στο πρωτάθλημά σου και μπορεί να φτάσει μέχρι και στο σημείο να γίνουν αναβολές, όπως στο Κύπελλο Ελλάδος φέτος. Ποια είναι η δική σου εξήγηση;
Άσχημο πράγμα, έτσι δεν είναι; Γιατί το παρατηρείς συνεχώς αυτό και δεν ξέρω γιατί. Και πρόκειται για θρυλικές ομάδες, οι οποίες βρίσκονται σε πολύ άσχημη κατάσταση. Βλέπεις, όμως, ομάδες που προσωπικά θαυμάζω όπως ο Φάρος Κερατσινίου, ο Εθνικός Πειραιώς, ο Προμηθέας Πατρών και η Δόξα Λευκάδας, οι οποίες βρίσκονται τόσο ψηλά χωρίς να έχουν, καλώς ή κακώς, μπασκετική ιστορία. Και βλέπεις από την άλλη ιστορικές ομάδες να «κατρακυλούν» προς τις εθνικές κατηγορίες. Και αναρωτιέσαι μετά, γιατί ο άνθρωπος που έβαλε κάποια εκατομμύρια στον Φάρο, να μην τα βάλει… στον Πανιώνιο; Μπορεί να υπάρχουν αρκετοί λόγοι που δεν επενδύουν σε μεγάλους συλλόγους, όπως ο κόσμος τους ή η πίεση του Ερασιτέχνη, ενώ σε μία ομάδα χωρίς παράδοση δεν υπάρχει όλο αυτό το άγχος σε τέτοιο βαθμό.
Είναι, πραγματικά, απορία άξιο ένα τέτοιο ζήτημα και ένα άλλο τρανό παράδειγμα είναι ο Αίολος Αστακού, ο οποίος είναι πιο νέος και από τον Πόλις, ενώ μέχρι… χθες αγωνιζόταν στα τοπικά της ΕΣΚΑΒΔΕ. Τώρα, έχει μία φοβερή ομάδα που έχει στόχο ξεκάθαρο την άνοδο στην Α2. Το θετικό όλης αυτής της υπόθεσης, βέβαια, είναι ότι τα μικρότερα πρωταθλήματα γίνονται πιο ανταγωνιστικά. Πιστεύω, μάλιστα, ότι φέτος θα δούμε την πιο ανταγωνιστική Α2 των τελευταίων 40 ετών. Από… παιδάκι παρακολουθώ μπάσκετ και δε θυμάμαι τόσο μεγάλα μπάτζετ και τόσο σημαντικές δυνατότητες στις ομάδες, τηρουμένων των αναλογιών.
Σκέφτεσαι κάτι που θα μπορούσε να αλλάξει τη ρότα για όσα ιστορικά σωματεία αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης;
Κοίταξε, εγώ είμαι αρκετά ρομαντικός, σε βαθμό να αποφάσιζα αν είχα τη δύναμη, η Γ’ Εθνική να γίνει καθαρά ερασιτεχνική και οι παίκτες να μην απολαμβάνουν ακόμη και σήμερα που με την υπογραφή τόσων μνημονίων είναι έτοιμη… να σκάσει η χώρα. Αν υπήρχε ένας άνθρωπος να πάρει την ευθύνη και να προχωρήσει σε μία τέτοια κίνηση, θα ήταν μεγάλη «ανακούφιση» για το άθλημα και για τις ομάδες της κατηγορίας. Η Ομοσπονδία δε μας έχει πληρώσει εδώ και πολλά χρόνια τα οδοιπορικά και η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια, δεν έχει επενδύσει ούτε ελάχιστα χρήματα στις κατηγορίες μας. Όπως σε πολλούς άλλους τομείς, έτσι κι εδώ πίσω δρόμος δεν φαίνεται να υπάρχει.
Τυχαίνει να βιώνεις όλη αυτή τη θλιβερή κατάσταση, στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα, μέσα από το επάγγελμα του αστυνομικού. Δεν έχεις και το πιο εύκολο επάγγελμα του κόσμου διαχρονικά, οπότε θα έχεις και μία διαφορετική οπτική γωνία.
Δυστυχώς βλέπω καθημερινά πράγματα που με στενοχωρούν. Είμαι 17 χρόνια στο σώμα και πρώτη φορά υπάρχει τόσο μεγάλη παράνομη δράση καθημερινά. Ενημερωνόμαστε συνέχεια για διαρρήξεις, κλοπές αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών και άλλα μικρότερα ή μεγαλύτερα εγκλήματα. Δε θέλω να πω ότι δε συνέβαιναν τα ίδια και νωρίτερα, αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Τώρα πια, όλοι έχουν βγει στο δρόμο και έχουν γίνει… κακοποιοί για πολλούς λόγους, όπως να θρέψουν την οικογένειά τους. Αυτή είναι η πραγματικότητα, δυστυχώς, όπως τη βιώνουμε εμείς.
Ποια είναι η δική σας αντίδραση και το δικό σας συναίσθημα απέναντι σε όλο αυτό;
Μεγάλη στενοχώρια, πικρία και το βλέπουμε συνεχώς πιο έντονα και όσοι ασχολούμαστε με τον αθλητισμό. Γιατί χρειάζεσαι ένα ικανοποιητικό κεφάλαιο, ακόμη κι όταν διοργανώνεις εκδηλώσεις όπως η δική μας για το Νηπιοτροφείο. Πολλά πράγματα που είχαμε δεδομένα, μέχρι και ο άνθρωπος που θα αναγγέλλει την παρουσίαση των ομάδων, πρέπει να γίνεται προσπάθεια για να κατακτηθούν πλέον. Πρέπει να πω σε αυτό το σημείο, βέβαια, ότι μας βοήθησε σημαντικά ο Δήμος Καλλιθέας στην οργάνωση της εκδήλωσης. Είναι μία πολύ σημαντική κίνηση κι ας θεωρείται για πολλούς δεδομένη, με το σκεπτικό ότι στηρίζει μία σημαντική κίνηση στην περιοχή του.
Είσαι παράλληλα, στην ομάδα των αστυνομικών, η οποία είχε κερδίσει το Παγκόσμιο πρωτάθλημα απέναντι σε άλλη μία ομάδα, τους πυροσβέστες. Μίλησέ μου για αυτό που ζήσατε.
Είχαμε δεχθεί την πρόταση της Αμερικανικής Αθλητικής Ένωσης να αγωνιστούν η Ελληνική Αστυνομία και η Ελληνική Πυροσβεστική στο αντίστοιχο Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Πήγαμε με ιδία έξοδα και μερικές χορηγίες, μαζί με τη βοήθεια της δικής μας Αθλητικής Ένωσης και μαζί με το μεράκι των συνεργατών μου, προσπαθήσαμε και φέραμε εις πέρας τη μεγάλη αποστολή στην Ολυμπιάδα αυτή όπου συμμετείχαμε. Κερδίσαμε αρκετά μετάλλια και αποδείξαμε για άλλη μία φορά, ότι το ελληνικό μπάσκετ… είναι εδώ, μιας και στον τελικό βρέθηκαν αντιμέτωπες οι δύο ελληνικές αποστολές. Ήταν κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο, καθώς έπαιξαν Έλληνες εναντίον Ελλήνων σε ένα «ζεστό» ματς μεταξύ φίλων και συναδέλφων. Κερδίσαμε μεν τον τίτλο εμείς, αλλά αυτό που θα μας μείνει είναι μία εμπειρία ζωής, από μία χώρα που σήμερα είναι δύσκολο να επισκεφθείς.
Μιας και αναφέρθηκες στο ελληνικό μπάσκετ, ένα από τα πιο σημαντικά θέματα είναι η πορεία που έκανε πρόσφατα στο Ευρωμπάσκετ η Εθνική Ανδρών. Ποια είναι η δική σου οπτική γωνία;
Χωρίς να παίξουμε φοβερό μπάσκετ, χάσαμε ένα μεγάλο παιχνίδι στο καλάθι. Μπορείς να πεις, όμως, ότι είμαστε λούζερ ομάδα με τους Ισπανούς; Δε θα το έλεγα προσωπικά. Δεν έχουμε, κακά τα ψέμματα, παίκτες όπως ο Γκασόλ που θύμισε εποχές Νίκου Γκάλη. Θα μπορούσε να αναφέρει κανείς τον Σπανούλη. Ο Βασίλης είναι φυσικά, μεγάλος παίκτης και ηγέτης, αλλά λίγοι παίκτες έχουν φτάσει σε σημείο να βρίσκονται στην κλάση του Γκασόλ και του Νοβίτσκι, στα 35 και τα 37 τους χρόνια. Γι’ αυτό και οι δικοί μας παίκτες, μπορεί να είναι ηγέτες στην Ευρώπη, αλλά δεν μπορούσαν να παίξουν 10-15 χρόνια με επιτυχίες στο ΝΒΑ, όπως εκείνοι οι δύο. Συμφωνώ για τις ικανότητες του Σπανούλη, ο οποίος είναι «καψούρα» για εμένα, αλλά για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, δεν είναι ούτε Γκασόλ ούτε Νοβίτσκι, με τον τελευταίο μάλιστα να μην έχει μεγάλη συμπαράσταση στο τουρνουά. Και βλέπεις την Ισπανία να έχει έρθει με μισή ομάδα και να είναι πάλι με διαφορά η καλύτερη ομάδα του τουρνουά.
Πολλή συζήτηση έχει γίνει για το μέλλον της ομάδας, τον προπονητή που πρέπει να βρίσκεται σε αυτή και το ποιοι θα τη στελεχώσουν από εδώ και στο εξής. Ποια είναι η δική σου άποψη;
Κοίταξε, δεν πρέπει να είμαστε εντελώς άδικοι για να θέλουμε να τα αλλάξουμε όλα. Έτυχε, δυστυχώς, να βρεθούμε στο δρόμο της πρωταθλήτριας Ευρώπης Ισπανίας, η οποία όπως και τα προηγούμενα χρόνια, απλώς δεν έκανε καλή πρώτη φάση και «φόρτσαρε» στη συνέχεια. Πιστεύω προσωπικά, ότι εκτός του να παραμείνουν οι έμπειροι παίκτες όπως ο Ζήσης, πρέπει να δοθεί πίστωση χρόνου στον Κατσικάρη. Αν οι άνθρωποι της Ομοσπονδίας, ήθελαν μία διαφορετική λύση, κατά τη γνώμη μου μόνο ο Παναγιώτης Γιαννάκης έχει το σεβασμό όλων στις τάξεις της Εθνικής ομάδας. Συμφωνώ, όμως, με την παραμονή Κατσικάρη, γιατί η διαρκής αλλαγή προπονητών έχει κουράσει και δεν φέρνει αποτελέσματα. Αν, βέβαια, δεν πετύχει ούτε στην Ολυμπιάδα, τότε λογικό θα είναι να απομακρυνθεί.
