Πάει καιρός από τότε που τα είπαμε από εδώ. Λίγο η μεγάλη καλοκαιρινή μου άδεια λόγω δραστηριοτήτων στην πανέμορφη Πάτμο, λίγο το ξενέρωμα από την φυγή του Σλούκα, λίγο η θερινή ραστώνη από μόνη της και όλα τα παραπάνω μαζί έκαναν τις μέρες να περνούν σαν το νεράκι.
Μετά ήρθε το Ευρωμπάσκετ. Με όλα τα καλά του και τα άσχημά του. Να πω ότι ξενέρωσα που βγήκαμε πέμπτοι; Όχι δεν ξενέρωσα αφού θεωρώ ότι οι 4 από πάνω μας είχαν καλύτερη ομάδα από την δική μας. Άρα δίκαιη η 5η θέση. Αυτό που με χάλασε είναι ότι σταμάτησε από την Εθνική ομάδα ο Βασίλης Σπανούλης μόλις είχε πατήσει τα 33 του. Πολύ νέος όχι μόνο για Σπανούλης. Γενικά πολύ νέος.
Όταν ο Γκασόλ στα 35 πήρε το πιο εμφατικό βραβείο πολυτιμότερου παίκτη στο τουρνουά, όταν ο Πάρκερ θα παίξει στο προολυμπιακό στα 34 και κάτι ψηλά, όταν ο Νοβίτσκι στα 37 του έπαιζε 30 λεπτά, από τον Σπανούλη δεν ήλπιζα αλλά απαιτούσα να σταματήσει μίνιμουμ στα 39 του.
Και επειδή τον ξέρω καλά δεν ήταν απόφαση που την ήθελε 100% μέσα του. Θέλω να πω πως αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα στην Εθνική ομάδα, στην ομοσπονδία, στο προπονητικό τιμ ο Βασίλης δεν θα έφευγε από την Εθνική που τόσο αγαπάει μόλις στα 33 του.
Κάτι άλλο παίχτηκε. Κάτι άλλο είδε εκείνος με τα δικά του μάτια και πήρε αυτή την απόφαση που όπως και να το κάνουμε οφείλουμε να την σεβαστούμε. Το μόνο που θα ήθελα ήταν να έβγαινε κάποια στιγμή ο ίδιος και να εξηγούσε τι πραγματικά τον οδήγησε σε αυτή την απόφαση. Γιατί δεν ήταν προγραμματισμένη. Μέσα στην διάρκεια του τουρνουά πάρθηκε αυτή. Να είστε βέβαιοι οπότε και γι’ αυτό θεωρώ ότι έχουμε μάθει μέρος της αλήθειας αλλά όχι όλη την αλήθεια. Κι επειδή ο Μπιλ είναι έξυπνος (φαίνεται άλλωστε και μέσα στο παρκέ αυτό) φρόντισε να πει δημόσια ότι κουράστηκε από τα 17 του να προσφέρει στην Εθνική και μετά από 17 χρόνια (με ελάχιστα διαλείμματα κι αυτά για λόγους υγείας) δίνει χώρο στους νεότερους για να μην μπορεί κανείς να τον αμφισβητήσει. Κουράστηκε όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά. Τελεία.
Και έρχομαι εγώ και ρωτάω. Κουράστηκε ποιος; Ο Σπανούλης. Που αν τον ρωτήσεις μέχρι πότε θες να παίζεις μπασκετ θα σου απαντήσει “μέχρι τα 45 μου”. Όχι μόνο στον Ολυμπιακό αλλά και στην Εθνική, στις παιδικές χαρές, στην γενέτειρά του, την Λάρισα, παντού και πάντα. Ζει και αναπνέει για το μπάσκετ με αποτέλεσμα να συζητάει για το συγκεκριμένο άθλημα τις περισσότερες ώρες μέσα στην διάρκεια της ημέρας. Κάποιος μου κάνει πλάκα θα πω και το κόβω εδώ το συγκεκριμένο θέμα. Ή κάνει πλάκα ο ίδιος Σπανούλης σε όλους τους δημοσιογράφους όταν τον ρωτάνε αν κουράστηκε το κορμί του και εκείνος γνέφει καταφατικά αφού για την ώρα δεν θέλει να πει κάτι παραπάνω και απλά πετά επίτηδες τη μπάλα στην εξέδρα. Όπου η εξέδρα είναι το κουρασμένο του σκαρί. Σόρι Μπιλ αλλά δεν πείστηκα. Νομίζω πως το κεφάλαιο εθνική θα έχει και άλλα επεισόδια.
Προσωπικά ελπίζω να μην έχει κλείσει οριστικά για εκείνον η εμφάνιση με το νούμερο 7 και το εθνόσημο γιατί κάποια στιγμή θα έρθει αυτή η άτιμη ώρα που ο Μπιλ ίσως κληθεί να αποφασίσει και να αμφιταλαντευτεί ανάμεσα σε κάτι πολύ σημαντικό. Ανάμεσα στο να μην πάρει πίσω την απόφασή του σαν γνήσιος άντρας που τιμά τον λόγο του και να συνεχίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του μόνο στον Ολυμπιακό για όσα μπασκετικά χρόνια του απομένουν (και πιστέψτε με δεν είναι και λίγα) και στην αγάπη του για τη φανέλα όταν και του ζητηθεί από την ομοσπονδία πλαγίως ή κατάμουτρα ότι χρειάζονται την συνδρομή του για ακόμα ένα τουρνουά (στο Ευρωμπάσκετ του ’17) και εκείνος την δική τους για ένα πιο υγιές αντίο. Ο ίδιος προς το παρόν το αρνείται κατηγορηματικά. Αυτά για την ώρα.
Πάμε τώρα στον Ολυμπιακό για τον οποίο χθες ξεκίνησε και επίσημα η σεζόν αφού έγινε παρουσίαση του ρόστερ, της φανέλας και δόθηκε μια μίνι συνέντευξη τύπου των αδερφών Αγγελόπουλου. Οι οποίοι πρόεδροι ξεκίνησαν τη χρονιά εμφατικά θέλοντας να δείξουν και ορθώς κατά τη γνώμη μου ότι δεν δέχονται τη συγγνώμη του Δημήτρη Γιαννακόπουλου αν δεν είναι από τον ίδιο Δημήτρη Γιαννακόπουλο και όχι από κάποιον εκπρόσωπό του. Σωστά; Όπου κάνω λάθος μην διστάσετε να με διορθώσετε. Θέλω να πω ότι η ουσία του πράγματος δεν είναι στη συγγνώμη. Η ουσία κρύβεται σε πολύ βαθύτερα ύδατα.
Θαρρώ πως τα αφεντικά του μπασκετικού Ολυμπιακού θέλουν να δείξουν πως ο πόλεμος στα χαρακώματα όχι μόνο δεν έχει κοπάσει αλλά ίσως είναι και στα ντουζένια του. Δεν εξηγείται αλλιώς η επίθεση στον Τάκη Μπαλτάκο. Αν ήθελαν ανακωχή θα έλεγαν “όταν μας ζητήσει συγγνώμη ο ίδιος ο πρόεδρος της ΚΑΕ ΠΑΟ (σαν ομόλογος προς ομολόγους) τότε η όποια εχθροπραξία θα λήξει την ίδια ώρα και στιγμή το όποιο ζήτημα”. Δεν θα μιλούσαν για sms σε διαιτητή στην διάρκεια της ανάπαυλας ημιχρόνου του ενός τελικού ούτε θα μιλούσαν σε εξώθηση σε παραίτηση δύο δικαστικών λειτουργών στον αθλητισμό. Οπότε η μπασκετική σεζόν θα έχει πολύ ψωμί που λέμε, όχι μόνο στον αγωνιστικό χώρο αλλά και έξω από τις γραμμές του γηπέδου. Εκεί που συνήθως παίζονται τα τρίτα ημίχρονα αν πιάνετε το υπονοούμενο.
Όρεξη να έχουμε και νομίζω θα δούμε την πιο συναρπαστική σεζόν των τελευταίων χρόνων και στην Α1 αλλά και στην Ευρωλίγκα.
Γιατί στο εγχώριο πρωτάθλημα θαρρώ πως δεν θα δούμε σκούπες ξανά αφού ο Παναθηναϊκός είναι φανερά ενισχυμένος και στην περιφέρεια και μέσα στην ρακέτα αλλά και με μια πρώτη ανάγνωση ενισχυμένος φαίνεται να είναι και ο Ολυμπιακός. Ερωτηματικό αποτελεί η φυγή του Σλούκα αφού κατά την δική μου άποψη το κενό του είναι αδύνατο να καλυφθεί αφού κανένας Χάκετ δεν μπορεί να φτάσει το ταλέντο του Κώστα. Η νεκροψία θα δείξει που λέμε αλλά δική μου εκτίμηση είναι πως ο Ολυμπιακός έχει ένα θέμα στο να βάλει τη μπάλα στο καλάθι όταν ο αντίπαλος παίξει ζώνη και ο Σπαν μπορεί να είναι άστοχος ή να τον παίζει ένας man to man οπότε ο Μάντζαρης καταλαβαίνετε ότι δεν αρκεί για να ξεκολλήσει την ομάδα. Λείπει αυτό το μπαμ που έδινε ο Σλούκας όταν ο V Span κλεινόταν καλά και είναι σαν κι αυτό που κολλάς στο κάθισμα του αυτοκινήτου όταν μπει σε λειτουργία το turbo. Αυτό ήταν ο Σλούκας. Η turbo λειτουργία μιας μπασκετικής μηχανής που ολοκλήρωνε τον ηγέτη του Ολυμπιακού όταν αυτός υπέκυπτε στα διπλά και τριπλά μαρκαρίσματα και το μόνο που έπρεπε να να συμβεί ήταν να ευστοχήσει ο ελεύθερος παίκτης που θα έβρικε με ευκολία ο εν λόγω ηγέτης. Και συνήθως αυτή την δουλειά την έκανε ο Σλούκας.
Ευστοχούσε σε αυτό το σουτ. Χώρια που έπαιρνε την μπαγκέτα του μαέστρου όταν ο Μπιλ ήταν στον πάγκο. Τώρα νομίζω πως ο Χάκετ είναι παικταράς, ταιριάζει άψογα στο ταμπεραμέντο και το μέταλλο του Ολυμπιακού και στο παρκέ αλλά και στην εξέδρα αλλά δεν έχει το κάτι παραπάνω όταν η πίεση είναι αφόρητη. Επιπλέον δεν έχει το σουτ του Κώστα ούτε καν το πλησιάζει αφού ακόμα και ο Μάντζαρης σουτάρει καλύτερα.
Ο Γιανγκ είναι πιο αθλητικός από τον Ντάνστον ενώ ο Αθηναίου γεμίζει αρκετά την περιφέρεια και είναι μια εξαιρετική επιλογή του Σφαιρόπουλου όπως καλή επιλογή δείχνει και ο Μιλουτίνοφ αλλά θέλει αρκετή δουλειά ακόμα. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για τον Στρόμπερι που πέρα από πολύ αθλητικός και χρήσιμος στη άμυνα δεν θεωρώ ότι είναι ο κατάλληλος παίκτης για τους πρωταθλητές Ελλάδος αφου διάολε το ζητούμενο στο μπάσκετ είναι να μπαίνει η μπάλα στο καλάθι και ο Στρόμπερι αυτό δεν το βλέπει σαν βαρέλι αλλά σαν κουμπότρυπα. Μακάρι να διαψευστώ αλλά δεν. Και μην πει κανείς ότι στην Τουρκία και στην Καρσίγιακα ήταν σούπερ γιατί θα απαντήσω ότι όποιος συγκρίνει την Καρσίγιακα με τον Ολυμπιακό καλύτερα να βρει άλλο ιστότοπο για να ικανοποιήσει τον “μπασκετικό ουρανίσκο” του.
Στα της Ευρώπης τώρα δεν χωρούν πολλές προβλέψεις αφού η χρονιά είναι μεγάλη και δύσκολη. Αν έπρεπε να παίξω τα ευρώ μου σε ένα άλογο για να φτάσει μέχρι τέλους (δηλαδή κούπα) αυτό το άλογο θα ήταν τούρκικο και ο νοών νοείτο.
Σε λιγότερο από δύο εβδομάδες ξεκινούν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις στην Ελλάδα και σε λιγότερες από τρεις στην Ευρώπη οπότε θα έχουμε ισχυρότερο άλοθι για μπασκετική κουβέντα αφού το παρκέ είναι ο αδιάψευστος μάρτυρας κάθε ομάδας και κάθε παίκτη.
Καλή μπασκετική χρονιά να έχουμε γιατί στα υπόλοιπα δεν πάμε και πολύ καλά.
Υ.Γ.
Τρελαίνομαι και μόνο στην σκέψη της επιστροφής του Κώστα Παπανικολάου στο ρόστερ μας. Το πόσο θα κερδίσει ο Ολυμπιακός δεν περιγράφεται στις γραμμές ενός υστερόγραφου. Μακάρι να γίνει η μετακόμιση.
Υ.Γ. 2
Πολλοί έπεσαν να φάνε τον Σλούκα όταν ανακοίνωσε ότι φεύγει. Δηλαδή δεν έχει δικαίωμα κάποιος να τραβήξει για άλλες πολιτείες; Νταβατζήδες είστε μερικοί; Η ιστορία θα κρίνει αν έκανε καλά ή άσχημα. Αλλά να γράφουν κάποιο δημοσιογράφοι εκφράσεις όπως “το μοναστήρι να είναι καλά” δεν φαίνονται υπάλληλοι της ΚΑΕ αλλά μεγάλα κορόιδα αφού γράφουν σαν να δουλεύουν στην ΚΑΕ χωρίς μάλιστα να αμείβονται από αυτήν. Τόσο καλά.
Υ.Γ. 3
Ανάμεσα στα πολλά που γράφτηκαν για Σπανούλη αμέσως μετά το πέρας του τουρνουά το μοναδικό κείμενο που έπεφτε κατά 95% μέσα και φωτογράφιζε όσα έγιναν και επηρεάσαν τον παίκτη γράφτηκε στο contra.gr. Τα υπόλοιπα απλά γέμιζαν με λέξεις τα άρθρα.