Ο Αλεσάντρο Τζεντίλε γεννήθηκε πριν από ακριβώς 27 χρόνια και ένα μήνα, στις 12 Νοεμβρίου του 1992 και από την πρώτη κιόλας ημέρα της ζωής του είχε ένα παραπάνω.. βάρος, σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά. Γιος του Φερνάντο Τζεντίλε και αδερφός του Στέφανο απέκτησε ένα πολύ βαρύ όνομα για το ιταλικό μπάσκετ, ένα όνομα που θα ήταν ευλογία και κατάρα μαζί.
Ο Φερνάντο Τζεντίλε ήταν ιδιαίτερα γνωστός στο ελληνικό κοινό, μιας και βρέθηκε για μία τριετία στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, με τον οποίο κατέκτησε το ιστορικό double στο ΣΕΦ το 1998, την Ευρωλίγκα του 2000 και βρέθηκε και στον τελικό της τότε Σουπρολίγκας, για να επιστρέψει το καλοκαίρι του 2001 στη χώρα του για χάρη της Ούντινε.
Το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά
Πώς ήταν δυνατό ενώ ο πατέρας ήταν παίκτης και μεταγενέστερα προπονητής και ο μεγάλος αδερφός επίσης παίκτης, να μην ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο και ο Αλεσάντρο Τζεντίλε; Το ταλέντο του φαινόταν από τα πρώτα κιόλας χρόνια που έπιασε την πορτοκαλί μπάλα στα χέρια. Σε ηλικία 15 ετών βρέθηκε στις ακαδημίες της ιστορικής Μπενετόν Τρεβίζο και το 2010, όντας μόλις 18 ετών, πήρε το βάπτισμα του πυρός και πραγματοποίησε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση. Η μία εμφάνιση έφερε την άλλη και ο Τζεντίλε έπαιξε συνολικά 24 παιχνίδια, έχοντας 3,4 πόντους και 1,2 ριμπάουντ. Μάλιστα, η αμέσως επόμενη χρονιά τον βρήκε να κατακτά το βραβείο του καλύτερου νέου παίκτη του ιταλικού πρωταθλήματος, δείχνοντας με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο πως… το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά.
Η πορεία του Τζεντίλε στη συνέχεια ήταν λίγο έως πολύ γνωστή. Η Αρμάνι Μιλάνο τον κάλεσε να συζητήσουν το ενδεχόμενο συνεργασίας και αυτός ανέλαβε όχι απλά τον ρόλο ενός παίκτη στο τότε ρόστερ της ομάδας από το Μιλάνο, αλλά έγινε ο ηγέτης της. Η τιμή σαφώς ήταν ύψιστη, μιας και μιλάμε για μία από τις ιστορικότερες ομάδες της ιταλικής χερσονήσου, όμως ο Τζεντίλε βρέθηκε στην ακμή της καριέρας του σε μία δύσκολη περίοδο για το ιταλικό πρωτάθλημα.
Η “δύσκολη” Ιταλία και το “ράγισμα”
Ένα πρωτάθλημα, το οποίο ναι μεν είχε την ανταπόκριση του κοινού με τα γήπεδα να γεμίζουν, οι ισχυρές δυνάμεις όμως απουσίαζαν. Βίρτους και Φορτιτούντο Μπολόνια είχαν αποχαιρετήσει, όπως και η Μπενετόν Τρεβίζο, ενώ το τελευταίο “κραχ” άκουγε στο όνομα Σιένα. Συνακόλουθα, τα ιταλικά ταλέντα του μπάσκετ της γείτονος χώρας περίμεναν την ευκαιρία του ΝΒΑ προκειμένου να αποχωρήσουν… νύχτα και να ζήσουν το δικό τους όνειρο, με αποτέλεσμα η Lega Basket Serie A να έχει χάσει την παλιά δυναμική της, οπότε και ο Τζεντίλε δεν είχε αυτή τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με ισχυρούς αντιπάλους εντός των τειχών και να βελτιωθεί.
Ο Τζεντίλε έμεινε στην Μιλάνο μέχρι και τα μέσα της σεζόν 2016-17, όταν και αποφάσισε τότε να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα του και να φορέσει τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Οι εμφανίσεις του παρόλα αυτά δεν ήταν καλές, το αντίθετο θα έλεγε κανείς. Ο Τζεντίλε δεν θύμιζε σε τίποτα τον Αλεσάντρο που τα προηγούμενα χρόνια είχε φτάσει στις πύλες εισόδου του ΝΒΑ. Φαινόταν πως κάτι είχε “σπάσει” μέσα του και είχε πειράξει την ψυχολογία και τον τρόπο αντίληψης των πραγμάτων. Η αποχώρηση από τον Παναθηναϊκό δεν τον βοήθησε ατομικά, με τις εμφανίσεις του στη Χάποελ Ιερουσαλήμ να είναι επίσης κακές.
Ώρα απόφασης
Ο μπασκετικός… Μεγαλέξανδρος της Ιταλίας βρισκόταν πλέον σε τέλμα και έπρεπε να αποφασίσει πως θα έπρεπε να συνεχίσει την καριέρα του. Θα συνέχιζε ως είχε ή θα πήγαινε στο μηδέν, για να ξεκινήσει από την αρχή. Ο Τζεντίλε διάλεξε το δύσκολο δρόμο και το καλοκαίρι του 2017 αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα του για λογαριασμό της Βίρτους Μπολόνια, η οποία ξεκινούσε από το μηδέν, με σκοπό να φτάσει ξανά στην κορυφή. Παίκτης και ομάδα είχαν την ίδια φιλοσοφία και αυτό βοήθησε τον γκαρντ/φόργουορντ για να πάρει τα πάνω του. Στη Βίρτους έμεινε για ένα χρόνο, δίνοντας σημαντικές βοήθειες (16,8 πόντοι, 6,3 ριμπάουντ κατά μέσο όρο), ενώ η περασμένη σεζόν τον βρήκε στην Ισπανία για χάρη της ιστορικής Εστουδιάντες και φέτος, μετά από ένα χρόνο απουσίας, επέστρεψε ξανά στην Ιταλία, αυτή τη φορά για την ακριτική Τρέντο.
Η Ιθάκη του Τζεντίλε
Η Τρέντο, η οποία βρίσκεται σε διαρκή ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, είναι ομάδα που έχει την έδρα της στη βόρεια Ιταλία, στα σύνορα με την Ελβετία. Η πόλη είναι ιδιαίτερα ήσυχη, έχοντας μικρό αριθμό κατοίκων και το μπάσκετ που προσφέρει η ομάδα αποτελεί μία ιδεατή εξόρμηση για τους κατοίκους. Ο Αλεσάντρο Τζεντίλε βρήκε από την πρώτη κιόλας μέρα τη δική του… Ιθάκη. Μπορεί η Τρέντο να βρίσκεται στη 12η θέση της Lega Basket Serie A, όμως στο Eurocup διεκδικεί την είσοδο στο TOP-16 και με νίκη την τελευταία αγωνιστική κόντρα στην αδιάφορη Μάλαγα (έχει προκριθεί ήδη ως πρώτη), θα έχιε πετύχει το στόχο της.
Ο Τζεντίλε δείχνει να έχει βρει τον παλιό καλό του εαυτό, μιας και φέτος μετρά 15,2 πόντους, 4,1 ριμπάουντ και 2,8 ασίστ ανά αγώνα στην Lega Basket Serie A, ενώ τα στατιστικά του δεν απέχουν και στο Eurocup, μιας και μετρά 15,3 πόντους, 4,4 ριμπάουντ και 2,5 ασίστ και όλα αυτά σε λιγότερο από 25′ λεπτά συμμετοχής. Αποκορύφωμα της επιστροφής του στα παλιά επίπεδα του ήταν η εμφάνιση του κόντρα στην πολωνική Ασέκο Άρκα Γκντίνια, όπου τελείωσε τον αγώνα με 37 πόντους, 5 ριμπάουντ και 2 ασίστ, συγκεντρώνοντας 39 βαθμούς στο σύστημα αξιολόγησης και όντας ο MVP της 9ης αγωνιστικής.
Ο Τζεντίλε επέστρεψε και εκμεταλλεύτηκε την δεύτερη ευκαιρία που του δόθηκε. Στο χέρι του είναι πλέον να φτάσει εκεί όπου άξιζε, μιας και είναι μικρός ακόμα (27 χρονών) και να κάνει περήφανος τον πατέρα του για το πηγαίο ταλέντο του, αλλά και το ιταλικό κοινό που πίστεψε το Νάντο ως τον επόμενο ηγέτη του μπάσκετ της χώρας.