Βρισκόμαστε λίγες ώρες μετά τη κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου από την Εθνική μας Νέων Ανδρών στο Eurobasket U20 που διεξήχθη στο Ηράκλειο Κρήτης. Η ομάδα του κόουτς Παπαδόπουλου έκανε μια μεγάλη ανατροπή και επικράτηση της αντίστοιχης ομάδας του Βελγίου.
Το θέμα όμως είναι το μετά και όχι το τώρα. Και εξηγούμαι αμέσως για να μην παρεξηγούμαι. Συμφωνώ απόλυτα ότι δεδομένων των συνθηκών και του υπάρχοντος ρόστερ, το προπονητικό τιμ της Εθνικής κατάφερε να αναδείξει στο έπακρο τις αγωνιστικές αρετές αυτών των παιδιών και να πάρει τα μέγιστα από όλους. Αν το μεταφράσουμε σε απλά μαθηματικά η Εθνική Νέων γνώρισε μονάχα δύο ήττες ενώ στο προημιτελικό της διοργάνωσης είχε τον απόλυτο έλεγχο απέναντι στην πολύ δυνατή Τουρκία ενώ στο Μικρό Τελικό με το Βέλγιο δεν πτοήθηκε, έδειξε αυταπάρνηση κάνοντας την ανατροπή στο έξτρα πεντάλεπτο.
Με τούτα και με εκείνα το σύνολο αυτό πανηγύρισε τη τρίτη θέση και επανάφερε την ηλικιακή αυτή κατηγορία στο βάθρο ύστερα από το 2017. Όλα αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν και πλέον το παρόν είναι πιο σημαντικό από το τι έγινε στα «Δύο Αοράκια».
Η διαχείριση αυτών των παικτών πρέπει να απασχολήσει από δω και πέρα το ελληνικό μπάσκετ και φυσικά τους Συλλόγους στους οποίους ανήκουν οι παίκτες. Το μετάλλιο όποιο και αν είναι το υλικό του δεν εγγυάται την επιτυχία. Θυμηθείτε τι είχε γραφτεί για Κόνιαρη, Χαραλάμποπουλο, Λούντζη και λοιπούς μετά από τις απανωτές διακρίσεις έξι, επτά χρόνια πριν.
Δυστυχώς, δεν κατάφεραν να ανταπεξέλθουν στις προσδοκίες και πλέον ελάχιστοι από εκείνη τη γενιά κατάφεραν να κάνουν το step up. Το ίδιο ίσως δεν πρέπει να γίνει και τώρα. Ναι, είναι λίγο ουτοπική και θεωρητική η δήλωση αυτή. Ναι, μιλάμε με υποθέσεις αυτή τη στιγμή αλλά αν αυτά τα παιδιά, ο Μαντζούκας, ο Ζούγρης, ο Οικονομόπουλος ή ο Μπαζίνας δεν πάρουν ουσιαστικό χρόνο συμμετοχής και πρωτοβουλίες τότε το μετάλλιο αυτό δεν θα έχει κανέναν απολύτως αντίκτυπο. Όχι μόνο για τα παιδιά αυτά αλλά και γενικότερα για το ελληνικό μπάσκετ και τη περίφημη ελληνική δεξαμενή.
Αν ο Μαντζούκας δεν πάρει κάποιον ανάλογο χρόνο συμμετοχής στον Παναθηναϊκό όπως τη σεζόν που μας πέρασε, αν ο Ζούγρης δεν έχει αναβαθμισμένο ρόλο στο Περιστέρι, αν ο Πλώτας δεν αναδείξει το ταλέντο του σε μια ομάδα μικρομεσαία της Basket League τότε ο αγώνας αυτών των παιδιών σε αυτό το τουρνουά θα έχει ξεχαστεί γρήγορα.
Ποιο είναι το συμπέρασμα λοιπόν; Πως η διαχείριση του χάλκινου μεταλλίου είναι πιο σημαντικό και από το ίδιο το μετάλλιο. Και σε αυτό πρέπει να συμβάλλουν όλοι. Από το μάνατζερ του παίκτη, την ομάδα του αλλά και το ίδιο το μπάσκετ.