Ο Σωτήρης Γεωργίου σχολιάζει τα ματς του ΠΑΟ στο δικό του τουρνουά και δίνει το στίγμα της επόμενης μέρας
Νωρίς ακόμα και τα κλασικά. Όχι για μένα όμως. Μια χαρά είναι τα φιλικά, όχι τα πρώτα πρώτα, για να βγάλεις συμπεράσματα για τις ομάδες. Όχι βέβαια βάσει αποτελεσμάτων αλλά με κριτήριο την εικόνα τους ως προς τι παίζουν, τι θέλουν να παίξουν, πως είναι οι παίκτες που πήραν κτλ.
Ο Παναθηναϊκός έδωσε δύο δυνατά φιλικά υψηλού επιπέδου Ευρωλίγκα στο τουρνουά “Παύλος Γιαννακόπουλος” στο ΟΑΚΑ και έχουμε συμπεράσματα. Αρχικά να πω ότι μου έκανε αρνητική εντύπωση η χαμηλή προσέλευση του κοσμου καθώς περίμενα περισσότερο με πρωτοκλασάτες ομάδες Ευρωλίγκα και έναν νέο ΠΑΟ. Πάμε στο αγωνιστικό όμως.
Σίγουρα ο φετινός Παναθηναϊκός θα είναι καλύτερος απο τον περσινό. Η απόσταση όμως μέχρι να φτάσει να διεκδικεί πλέι οφς Ευρωλίγκα είναι μεγάλη καθώς πέρσι ήταν σχεδόν τελευταίος. Ξαναέγινε όμως ομάδα! Γίνεται πάλι Παναθηναϊκός κοινώς. Τέλος στο σκορποχώρι και το… κατόρθωμα πολλών από πολλές θέσεις να μην έχει ολάκερος ΠΑΟ έναν κανονικό πλέι μέικερ όταν τόσα χρόνια είχε δύο και τρεις κορυφαίους! Η απόφαση Γιαννακόπουλου να ξηλώσει πολλούς πέρσι πριν το τέλος της σεζόν έχει ήδη για μένα δικαιωθεί.
Από εκεί και πέρα η ομάδα γίνεται πάλι ομάδα αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι έχει πολύ δρόμο να διαβεί. Άλλωστε το μπάτζετ ανέβηκε αλλά όχι σε επίπεδα ούτε καν προ 5ετίας. Όμως είναι αξιόλογο και γίνεται καλή διαχείριση και εδώ παίρνει συν και ο τεχνικός διευθυντής Αργύρης Πεδουλάκης. Ξεκάθαρο επίσης ότι προηγείται η ομάδα και όχι η επένδυση στο μέλλον και στους νέους. Και ξεκάθαρό ότι ο φετινός ΠΑΟ σχεδιάστηκε για να χτυπήσει αρχικά και να ματσάρει τον Ολυμπιακό.
Από εκεί και πέρα έχει όχι έναν αλλά δύο κλασικά πλέι μέικερ. Διαφορετικού τύτου μάλιστα με τον μετρημένο και σοβαρό Ουόλτερς και τον πιο αλέγκρο και απρόβλεπτο αλλά με τρομερή ενέργεια Πάρις Λι. Κανείς δεν είναι επιπέδου ομάδας που πάει για Φ4 αλλά σε σχέση με πριν είναι μέρα με τη νύχτα. Έλλειπε ο σκόρερ και τριποντάκιας Γκριγκόνις και ο πολύτιμος για μένα και μεγάλη μεταγραφή Πονίτκα.
Η άνετη νίκη με την Εφές που είναι πάντα στην αρχή σοφτ και μπλαζέ δεν μου είπε πολλά. Το ελλιπέστατο αλλά στα φαβορί για μένα με πολύ καλές κινήσεις για Φ4 Μιλάνο έκανε περίπατο με την άμυνα καθώς είναι δεμένο από πέρσι. Μην ξεχάσουμε ότι ψάχνει και ένα 4αρι ο ΠΑΟ πίσω από τον Ουίλιαμς που δεν ήταν καλός πχ με το Μιλανο και το κενό τεράστιο καθώς είναι φανερό ότι δεν υπολογίζονται και πολύ Χουγκάζ-Μαντζούκας σε πρώτη φάση τουλάχιστον. Ο Παναθηναϊκός έχει επίσης όχι έναν αλλά δύο πρωτοκλασάτους σέντερ. Παπαγιάννης και Γκουντάιτις γεμίζουν την θέση και αλληλοσυμπληρώνονται καθώς ο Λιθουανός έχει και παιχνίδι με πλάτη. Πάντως ο Παπαγιάννης είχε θέματα στην άμυνα με τον Ντέιβις, δηλαδή με αθλητικό σέντερ.
Ο Ράντονιτς δίνει έμφαση στην άμυνα και διαβασμένες οι επιθέσεις, κλασικό μοντέλο από Ερυθρό Αστέρα. Λόγω και των απουσιών έπαιξε μαζί και με Ουόλτερς-Λι για κάποια διαστήματα. Ο Γιώργος Καλαϊτζάκης δέιχνει πιο έτοιμος απο τον κάπως τρακαρισμένο αλλά πιο “ψημένο” παικτικά Παναγιώτη. Ο Μποχωρίδης επίσης φάνηκε να είναι πιο καλά ψυχολογικά. Πάντως με την έλλευση Γκριγκόνις-Πονίτκα ο χρόνος τους θα περιοριστεί. Επίσης στο “4” θέλει παίκτη που να βοηθά στο ριμπάουντ όταν δεν είναι καλά ο Ουίλιαμς (-10 ριμπ με Μιλάνο). Επίσης δεν σουτάρει πολύ στο τρίποντο αλλά εδώ να περιμένουμε και τις απουσίες.
Πάντως και πάλι έχω την αίσθηση ότι δεν θα έχει πολύ μακρινό σουτ με ότι αυτό συνεπάγεται ο φετινός ΠΑΟ. Ο Μεσίνα το διάβασε, ο ΠΑΟ είχε 6/17τρ, δεν σούταρε καν πολύ δηλαδή και τα… έσπασε και όταν κυνηγούσε και δεν πέρασε καλά καλά τους 60π. Και επίσης ακόμα και με την ενσωμάτωση Γκριγκόνις-Πονίτκα που είναι πολύ καλοί παίκτες αλλά όχι σταρ είναι φανερή η έλλειψη ηγέτη, σκόρερ, αυτού που θα πάρει την μπάλα όταν θα καίει. Κάτι που έλεγαν για τον Άντριους αλλά πάμε παρακάτω. Μπορεί να βελτιωθεί αλλά ηγέτης δεν είναι, ούτε καν πρώτης γραμμής στο υψηλό επίπεδο.