Είναι πολύ σημαντικό το ότι παρά τις απουσίες και τα προβλήματα η Εθνική ομάδα έκανε το 2/2 κόντρα στις πιο δυνατές ομάδες του ομίλου εκ των οποίων η μία είναι και γηπεδούχος. Γράφει ο Νίκος Μπουρλάκης
Ούτε θριαμβολογίες χρειάζονται αυτή τη στιγμή ούτε υπερβολές. Το ότι η Εθνική μας είναι καλή ομάδα, το ξέραμε πριν καν αρχίσει το τουρνουά. Το που θα φτάσει δεν το ξέραμε ενώ ακόμα δεν έχουμε ανακαλύψει τα όριά της, που μπορεί δηλαδή να είναι η τελική κατάληξη στον προορισμό της.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το ότι φτάσαμε στο πρώτο check point καθώς με το 2/2 επί των δυνατότερων αντιπάλων του ομίλου, η Εθνική ομάδα ετοιμάζεται για το Βερολίνο πιθανότατα ως πρώτη από τον Όμιλό της. Κι ακόμα σημαντικότερο το ότι αυτό επιτεύχθηκε παίζοντας με λιγότερους παίκτες ουσιαστικά. Χωρίς τα πεντάρια της (ο Παπαγιάννης πήρε λίγο χρόνο και σταδιακά θα παίρνει περισσότερο ενώ ο Κώστας Αντετοκούνμπο έχει δρόμο ακόμα αλλά βελτιώνεται) και με τους Σλούκα- Παπαπέτρου να είναι πίσω σε σχέση με τους υπόλοιπους. Επίσης το ότι η Εθνική ομάδα άντεξε και είχε κυριαρχική παρουσία απέναντι στους γηπεδούχους Ιταλούς και σε μια «καυτή» (αλλά όχι αντιαθλητική, το αντίθετο) ατμόσφαιρα αποτελεί ακόμα ένα θετικό μήνυμα.
Τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ με τους Ιταλούς και η απώλεια μεγάλης διαφοράς (+19 με τους Κροάτες και +16 με την Ιταλία) για δεύτερο συνεχόμενο ματς ασφαλώς κι αποτελούν θέματα για συζήτηση. Πάντως η ελληνική ομάδα δείχνει χαρακτήρα, παρά το γεγονός ότι οι δύο κορυφαίοι γκαρντ της, Καλάθης και Σλούκας αυτή τη στιγμή έχουν 9/29 σουτ. Αλλά το κοντέρ έχει γράψει 2/2. Όταν, όμως, ο Ντόρσεϊ σουτάρει με 58% στα τρίποντα και έχει μέσο όρο 25 πόντους, όταν ο Γιάννης έχει γράψει 26 πόντους- 11 ριμπάουντ- 4,5 ασίστ- 2 κλεψίματα και 2 τάπες σε περίπου 30 λεπτά, όσο ο Αγραβάνης έρχεται από τον πάγκο και προσφέρει 12 πόντους- 4,5 ριμπάουντ (τι τουρνουά κάνει!), όσο ο Θανάσης και ο Παπανικολάου παίζουν τέτοια άμυνα, δε θα έχουμε να φοβηθούμε τίποτα όταν πια «επανέλθουν» όσοι αντιμετώπισαν θέματα τραυματισμού κι «ανέβουν» οι δύο γκαρντ.
Στην ουσία η Εθνική ομάδα κέρδισε και το χρόνο με το 2/2 επί της Κροατίας και της Ιταλίας καθώς με πιο βατούς αντιπάλους (τους οποίους δεν υποτιμάς ποτέ αλλά έχεις τον έλεγχο της κατάστασης) θα μπορέσει να δει περισσότερα πράγματα, να εντάξει σταδιακά όσους χρειάζονται χρόνο για τα «πατήματά» τους και να προετοιμαστεί καλύτερα για το Βερολίνο.
Τα «χιαστί» ούτως ή άλλως δε με απασχολούν ακόμα. Η λογική μου είναι ότι για να φτάσεις στην κορυφή θα πρέπει να νικήσεις τους καλύτερους. Τα σενάρια για πιθανούς αντιπάλους και «δρόμους» θα μου επιτρέψετε να μην τα ακολουθήσω.